BÖLÜMLERİN ÇOK KISA OLDUGUNUN FARKINDAYIM :) AMA SINAVLARIMA AZ KALDI VE HASTAYIM. ONUN İÇİN KISA KISA YAZIYORUM. YAZILILAR BİTİNCE BÖLÜMLERİ UZATACAĞIM :DDDd OKUYAN HERKESE TEŞEKKÜR EDERİMM :*
Kendimi ilk buldugum banka attım. Gözyaşlarıma engel olamıyordum.Gittikçe hıçkırığa dönüştü. Kendimi tutamıyordum.Duyduklarımı kaldıramıyordum.Ona karşı beklediğim saf duygunun karşılıgı bu mu olacaktı? Eve nasıl dönecektim. Hava iyice kararmıştı. Sakinleşmeyi bekliyordum ama bir türlü olmuyordu.Sonra yanıma iki genç geldi
"Noldu evini mi bulamadın"
"İstersen bırakalım o gözyaşlarını da sileriz" dedi. Gözyaşlarım geçmiş iki serseriye iğrenç bir şekilde bakıyordum.Hızlı adımlarla ordan uzaklaşmayı düşündüm ve ayağa kalktım.Ama bu iki salak önümü kestiler.O sırada Adam geldi. Ve ikisine de tokat attı. Ama attıgı tokat normal bir insanın atabileceği cinsten değildi. İki gün önce kibar olan bu çocuk nasıl olduda böyle oldu. Bir kız yüzünden bu kadar değişemezdi. O serserileri döverken ordan hızlıca uzaklaştım.Bir anda yanımda belirdi.
"Beni mi takip ettin sen" dedim.
"Etmeseydim şuan neler olabileceği hakkında bir fikrin var mı? Teşekkür etmen gerekirken beni azarlıyorsun." dedi. Resmen hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu.
"Ah bi de teşekkür mü etseydim ben buralara senin yüzünden geldim.Senin yüzünden ağlıyordum gerizekalı. Nasıl oldu da bu kadar değiştin.Bir kız için değil bu." dedim.Gerçekten bir şırfıntı için olamazdı bu. Supermen iksiri falan mı içmişti.
"Beni rahat bırak" dedim sabah söylediği sözleri taklit ederek. Ve koşarak yanından uzaklaştım.
1 saat önce
Merdivenlerden yukarı çıktıgımda ışıklar kapalıydı.Ve karanlıkta birisi kendisi cama dönük bir şekilde duruyordu.Işıkları açtıgımda bundan rahatsız gibi durdu ve yüzünü bana döndü. Adam'dı.
"Neler oluyor?" dedim
"Hiçbir şey" dedi yine.O an onun kafasını kırasım geldi. Ama yapamıyordum.Bir yandan çok güçlüydü bir yandan da ona hala deli gibi aşıktım.
"Adam lütfen konuş benimle, yaptıklarına anlam veremiyorum." dedim.
"2 gün kafamı dinlemek için gittim bu kadar." dedi. Gözlerini benden kaçırıyordu. Anlamıştım ben zaten yalan söylüyordu.
"Adam seni tanıyamıyorum bu kadar sorumsuz , insanlara acımayan kaba biri değildin "dedim
"Bende kendimi tanıyamıyorum" diye mırıldandı.
"Bu sorunu çözene kadar burdan çıkmıyoruz" dedim. Kapıya ilerledim ve kapattım.
"Yok artık, çocuk gibi burda mı durcaz " dedi.
"Evet sorunu çözecekse."
"Ortada sorun yok Claire abartıyorsun." O an bu kelimeler öyle ağır gelmişti ki beni yok görmesine dayanamıyordum.Yaklaşık bir hafta önce buraya güller koyup benimle sevgili olmak isteyen oğlana nolmuştu.Gözyaşlarım bir bir akmaya başladı.
"Ben anlamıyorum ben g-gerçekten" dedim ve ekledim.
"Başka biri mi var? " söylediğim söz üstüne Adam gözlerini sabitledi. Cevap vermiyordu.
"1 hafta oldu daha seni sıkacak ne yaptım?" dedim. Doğru düzgün birbirimize vakit bile ayıramamıştık.
"Sorun bende" dedi. Hayır hiçbir şey yok demesi için içimden Allah'a yalvarırken bu sözle bildiğiniz yıkıldım yani.
ve konuşmasına devam etti.
"Yapamıyorum ben Claire, üzgünüm"
Şimdiki zaman
Eve gittiğimde annemle Samantha endişelenmişti. Özellikle yüzümü gördüklerinde epey korktular.
"Beni biraz yalnız bırakın " dedim. Odama geçtim biraz gözyaşı döküp rahatladıktan sonra karşılarına çıkma cesaretinde bulundum.Ve her şeyi anlattım.Çok üstelemediler. Ve odama gidip uyudum.
Adam'ın gözünden
ONU ÇOK SEVİYORDUM.AMA ONA BUNU YAPAMAZDIM. SÖYLEYEMEZDİM.ŞUAN ONU İZLİYORDUM.YATAĞINDA UYUYORDU.AMA BENİM GİBİ İĞRENÇ BİRİ ONU HAKETMİYORDU. ONDAN UZAK DURMALIYDIM
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Okul
FantasyYA OKUDUGUNUZ OKULDA FARKLI BİR ŞEYLER DÖNDÜĞÜNÜ ANLARSANIZ VE KAÇAMAZSANIZ ?
