" Haera , are you okey ? " kata Vernon kepadaku .
" Kenapa kau ada kat sini ? Suka lah kau kan tengok omma aku mati ? Sampai aku pengsan bagai sampai macam ni . Kau boleh duk rilek je . "
" Apa awak cakap ni ? Saya kan suami awak . "
" Blah lah kau ! Aku taknak tengok kau kat sini . Pergi ! Pergi ! "
Argh! Kepala aku ! Sakit ! Arghh !
Aku rasa jiwa aku kosong . Lemah . Tiada peneman hidup . Aku rasa nak mati . Nak ikut jejak omma dan appa . Kenapa benda ni jadi ? Kenapa ?
Aku dibenarkan keluar dari hospital keesokan harinya . Sebenarnya tak boleh lagi , tapi kau ingat aku suka bau ubat ? Nak muntah .
Aku masuk ke bilik omma . Dan aku
ternampak satu kotak yang bernamakan namaku , Choi Dean . Kotak yang berwarna biru . Warna kegemaran aku .Aku membukanya . Ada sehelai surat .
Hye Haera anak omma ; Omma rasa masa kamu baca surat ni omma dah pergi jauh dari kamu . Firstly omma nak mintak maaf sebab mama tak beritahu tentang penyakit omma . Omma dah lama menderita sakit ni . Sejak appa kamu takda . Omma terasa sangad dengan kehilangan dia . Bila omma dapat tahu omma ada penyakit ni , omma sedih sebab omma akan tinggalkan kamu . Sebab itulah omma kahwinkan kamu dengan Vernon supaya ada orang jaga kamu . Omma nak kamu terima takdir ni . Semua yang bernyawa pasti akan mati sayang . Omma sentiasa sayang kamu dan oppa Kook . Omma harap kamu dan oppa Kook akan sentiasa bahagia . Saranghae ❤
Sincerely ,
Yoora" Rara , dahlah tu kamu menangis . Oppa tengok pucat sangad muka kamu ni . Surat tu dari omma ke ? "
" Yer oppa . Oppa tahu ke omma
sakit ? "" Oppa tahu . Tapi oppa rahsiakan daripada kamu . Oppa taknak kamu taknak kahwin dengan Vernon bila kamu tahu yang omma sakit . "
" Kalau orang tahu dari awal , memang tak lah orang nak kahwin dengan jantan tu . "
" Heh dia dah jadi suami kamu sekarang . Kamu harus berada disamping dia . Kejap lagi oppa hantar kamu balik sana . "
" Ish oppa ni . Malaslah nak hadap muka jantan tu . "
" Jangan nak melawan . "
Err aku taknak balik sana lah syaiton . Tak paham ke ?
Sampai sahaja di rumah Hansol , aku duduk di sofa . Aku mana lah tau bilik dia kat mana . Nak kencing tapi tandas pun tk tahu kat mana .
Aku nampak ada seorang ahjumma berjalan ke arah aku .
" Puan , nak saya tolong apa apa ? "
" Ahjumma , bilik Hansol mana ? Saya nak masuk bilik nak berehat . "
" Naik atas , bilik kedua sebelah kiri . "
" Gumawo ahjumma , lepasni panggil saya Haera je tak payah panggil puan . Macam tua pulak rasanya . "
" Nae . "
Mak ai besarnya bilik dia . Ah besarnya tilam . Baik aku tido .
Kenapa aku rasa ada orang pegang pipi aku ? Aku cuba buka mata .
" Eh apa ni pegang pegang ! " aku menolak Hansol .
" Mian , saya tak sengaja nak bangunkan awak . "
" Aku warning kau awal awal , jangan nak sentuh sentuh aku . Kau ingat aku boleh terima perkahwinan ni ? "
" Saya akan cuba jadi yang terbaik untuk awak . Tolong , jangan benci saya . "
" Memang aku benci kau pun . So , apa yang kau boleh buat ? "
