♪ 15 ♪

45 18 7
                                    

OY.  VE   YORUM     YAPMAYI UNUTMAYIN.  ;)

HERGÜN ADIM ADIM İLERLİYORUZ. SİZLERİN SAYESİNDE. SİZDEN TEK RİCAM BUGUNE KADAR SÜREDE BENİ YANLIZ BIRAKMADINIZ. BUGUNDE BIRAKMAYIN. VE GELECEKTEDE BIRAKMAYIN. LAF OLSUN DİYE DEĞİL GERCEKTEN GERÇEGİ BU SİZ OLMASSANIZ BEN ZATEN OLMaM. BU KİTABİM HİÇ OLMAZZ.

İNSANIN KALBİNDE , AKLINDA , İÇİNDE BİR YERLERDE SÜREKLİ CAN ATTIĞI , HEP HAYALİNİ KURDUĞU , AKLINA GELİNCE , MİDESİNDEKİ KELEBEKLERİN HAREKETLENDİGİ BİR ŞEY OLUR. İŞTE BENİM BİR ŞEYİM VAR, HAYALİM... YAZAR OLMAK.

ALLAH İNSANI BİLİR , KALBİNDEKİNİDE BİLİR. BENİM KALBİMDE YAZAR OLMA İSTEGİ ÖYLE BÜYÜK . BEN HAYALİMİN GERCEK OLACAĞINA İNANIYORUM. ALLAH İZİN VERİRSE BİR GÜN GERÇEKTEN OLACAĞIM. BUNU İNSANİN KENDİSİNDEN BAŞKA HİÇ KİMSE BİLEMEZ. BAŞKALARI BANA İSTEDİGİ KADAR DESİN OLAMAZSIN DİYE. BANA BENDEN BAŞKA HİÇ KİMSENİN GEREĞİ YOK , BEN ÖNCE KENDİMİ İNANDIRDIKTAN SONRA GERİSİ HELE OLSA GELİR.

"Diyeceğim o ki beklediğin kişi yaşadığı sürece vazgeçme"

"Ya onlar benden vazgeçtiyse"

Kadın bir müddet yüzüme bakıp bir şey diyecekken vazgeçti. Hafif bir tebessümle "Gerçekten vazgeçtiklerine emin olana kadar bekle, çünkü ileride bekledim diye pişman olmassın. Asıl beklememek hataysa pişman olursun."

Kadın farklı konuşuyordu. Herkesin acısını görür gibi. Her acıyı azar azar dinlemiş tatmış gibi.

"Bugün vazgeçiyorum. Ertesi gün bir bakmışım ki ordayım" dedim pencereyi işaret ederek.

"İnşallah hicbir zaman beklemekten vazgececegin kadar kırılmazsın"

"İnşallah" dedim bende fısıltıyla.

Kadın ilaçlarını verdikten sonra gülümseyerek odadan çıktı. Bir saat sonra pisikolok ile seansım var. Sıkıntıdan patlamak üzereydim ve tekrar kendime mekan edindiğim pencerenin önüne gittim. Bu sefer bahçenin önünü izlemeye başladım.

Yerleri süpüren adamadan başka kimse yoktu. Gözlerim tek noktaya daldığında düşünmeye başladım. Neden hiç kimse beni görmeye bir kerecik bile gelmemişti. İki haftadır buradayım. Kabus gibi geçiyor Günlerim , zaten her sabahtan bir kabuslar utanıyorum. Korkum ve endisem bilinç altıma öyle bir işlemiş ki. Her gün saçma sapan rüyalar. Artık çoğunu hatırlamıyorum bile.

Güzeşte Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin