ΌΝΕΙΡΑ ΜΕΤΑΞΙ

κεφ:23

Το τηλεφώνημα ήταν απ το νησί. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τόσο σήκωσε.

"Ναι...".

"Αν δεν σε έπαιρνα εγώ δεν είχες σκοπό να πάρεις?",η Έλλη με επιθετική διάθεση στην άκρη άκρη της γραμμής.

"Έμπλεξα με τη δουλειά ξεκίνησε η ανακαίνιση νωρίτερα από ότι υπολογίζαμε. Δεν είναι πως δεν ήθελα. Πώς είσαι?".

"Πώς να είμαι ρε μικρό. Έφυγες και το ένα γεγονός υποδέχθηκε το άλλο. Χαμός έχει γίνει εδώ".

Ανασηκώθηκε στη θέση της, τι να είχε συμβεί? Για ποια γεγονότα μιλούσε η αδερφή της.

"Δηλαδή?",ρώτησε διστακτικά.

"Δεν με ρώτησες το σημαντικότερο. Για το γάμο της Ανθής".

Η καρδιά της άρχισε να χτυπά σε υπερβολικά γρήγορο ρυθμό. Ακανόνιστα,νόμιζε πως θα πεταχτεί από το στήθος της.

"Ήταν όμορφα?"ρώτησε διστακτικά.

"Θα ήταν όμορφα,φαντάζομαι,αν είχε γίνει".

Το ακουστικό παραλίγο να πέσει απ το χέρι της που έτρεμε με ότι είχε  μόλις ακούσει. Ο Μάνος είχε ακυρώσει το γάμο.
Το είχε κάνει λοιπόν?

"Λοιπόν για να μην σε κρατάω σε αγωνία,ο γάμος δεν έγινε εντέλει. Μην ρωτήσεις γιατί αφού κι εγώ ακόμη δεν έχω μάθει,η Ανθή τον ακύρωσε ξαφνικά. Μια μέρα πριν. Δεν είναι πολύ καλά, αλλά τον λόγο που το έκανε δεν τον λέει σε κανέναν".

"Η... Ανθή? Εκείνη ακύρωσε το γάμο?".

Δεν μπορούσε να πιστέψει πως το είχε κάνει εκείνη κι όχι ο Μάνος. Έφταιγαν τα λόγια που της είπε πρωτού φύγει ή συνέβη κάτι άλλο?

Μίλησαν για λίγο και μετά το έκλεισαν. Τι έπρεπε να κάνει? Σαν φίλη θα έπρεπε να πάρει την Ανθή,να της πει μια κουβέντα. Ένα καλό λόγο,ένα...λυπάμαι.
Ομως λυπόταν στ' αλήθεια?

Μπερδεμένη όσο ποτέ έκατσε στον καναπέ με τις ενοχές να χορεύουν γύρω της.
Επιστρέφοντας ο Αντρέας τη βρήκε εκεί, αφηρημένη και σκεπτική.

"Όλα καλά? Ποιος ήταν?".

Γύρισε τα μάτια πάνω του και μην μπορώντας να αντέξει άλλο όλο αυτό,ξέσπασε σε κλάματα.
Ο Αντρέας ανήσυχος έκατσε δίπλα της και την τράβηξε στην αγκαλιά του κι εκείνη κουρνιάσει εκεί στη σιγουριά της.

"Τι έγινε μωράκι μου,τι συμβαίνει?",τη φιλούσε στο πρόσωπο και το κεφάλι ενώ χάιδευε την πλάτης της.