Bir başlangıç içerisinde girdim gönül kapısından. Yeşil ve mavilikler seçer dururdum içimden. Yine dalmış gitmiştim hayal semalarında. İlkbaharın çiçekleri çarpardı gözüme. Tabi ki kokusu da gönlüme. Bir tutam kafiye kattım bu narin sözlere. Belki bir gün okursun diye...
Tekrarlarım bazı sözleri neden mi? Şuan anlattıklarımı yazı ile ifade etmek öyle kolay değil ki. Sükûnet içerisinde düşündüm bizi. Anlatamamaktan mı aralanıyor bu düş perdesi? İçimdeki fırtınanın nedenidir sensizliğim. Öyle alelade yazmıyorum! Anlatmıyorum! Bu sözlerle vurguluyorum! Beni belki bir gün anlarsın diye. İçimdekileri dökmeye niyetim yok. Arzuluyorum hepsini içimde hazmetmeyi. Bu sözleri buraya bırakıyorum. Belki bir gün okursun diye...
Merak etme! İyiyim, demeye alıştım. Hiç mi mutlu olmadık sanki? Umursamaz tavır takınmam fark etmemişsindir kesin. İzin ver sana iki kelâm edeyim. Alıştım bu sözleri söylemeye yazdım bu yazıyı sana. Belki bir gün okursun diye...
-Muharrem BAYHAN-
