Elimdeki acıyla gözlerimi açmıştım. Sandalyede uyuyakalmıştım sanırım. Elimdeki acının sebebini fark edince gülümsedim. Gözlerini açmamıştı ama yaşadığını belli etmişti. Zaten yaşayacağından hiç şüphem yoktu. Ama bu kadar erken olacağını tabiî ki tahmin etmemiştim. Saatin kaç olduğuna bakmak için telefonuma uzandığım sırada kapının açılması ve içeri önce bizimkilerin gülerek girmesi ve sonra da doktorun şaşkın bakışlarına maruz kalmamla birlikte konuşmaya başladım
E:Hey bir dakika ya siz neden gülüyorsunuz? Ve doktor bey neden bu kadar şaşkın olduğunuzu sormak bile istemiyorum ama soracağım sanırım. Neden böylesiniz ya hepiniz?
T:Enişte ya. Sen neden üzülüyorsun ki daha fazla?
E:Nasıl üzülmeyeyim ya? Ne oluyor açıklar mısın artık?
T:İmkansız ama...
E:Küçük bir not. Hiçbir şey imkansız değildir. Eee?
T:Hastalığı... İlerlemesi durmuş. Yani anlayacağın. Artık hayati tehlikesi yok.
E:İyi de bu nasıl olur?
DR:Şimdi şöyle ki; nasıl oldu inanın biz de anlamadık. Ama Arya'nın bünyesi birçok insana göre çok daha dayanıklı çıktı. Tabiî ki buna psikolojik destek de etki ediyor. Şimdi bir şey sormalıyım. Arya son zamanlarda büyük bir olay yaşadı mı? Yaşadıysa da hayatında iyi yönden etkisi olmuş çünkü.
E:Evet yaşadı.
DR:İşte bu olay iyi yönden etkilemiş. Arya hastalığı yendi denebilir. Tabiî ki belirtileri her zaman olacaktır ama artık hayati tehlikesi yok.
E:Uyandığında onu sahile götürebilir miyiz? Bu haberi ona biz vermeliyiz bence.
DR:Tabii ki birazdan uyanır zaten. Ben çıkayım o zaman.
Bu cümleyi söyleyip dışarı çıkınca yüzümdeki gülümseme daha da büyüdü. Böyle olacağını hiç düşünmüyordum ama bizi bırakmayacağını biliyordum. Bizimkilere döndüm. Hepsi sırıtıyordu. Mutluyduk. Bakışlarımı Toprak'a çevirdiğimde onu daha önce hiç bu kadar mutlu görmediğimi fark ettim. Ama onun gelmesi hepimize çok iyi gelmişti. Özellikle de Arya'ya. Ayağa kalktım ve Toprak'a sarıldım. Aslında belki de iyileşmesini ona borçluyduk. Toprak'tan ayrılınca gülerek bana baktı
T:Enişte buna ne gerek vardı şimdi? İkizimin sevgilisi olmasan bana yazdığını düşünecem ya.
Bunu söyledikten sonra tüm oda kahkahalarımızla dolmuştu ama Toprak'ın kafasına yediği yastıkla hepimiz gözlerimizi Arya'ya çevirdik
A:Toprak benim sevgilime mi yürüyorsun sen bakayım? Gel lan buraya.
Deyip kafasına bir tane daha yastık fırlattı. Bu hareketiyle ve cümlesiyle yine hepimizi kahkahaya boğmuştu. Seviyordum bu hallerini. Gerçi her halini seviyordum ama neyse. Hemen yanına gidip oturdum ve yanağına küçük bir öpücük kondurdum
E:Korkuttun...
A:Asıl ben korktum ya.
Elini gamzeme getirerek
A:Bir daha bu gamzeyi göremeyeceğim diye.
Orhun'u işaret ederek
A:Orhun'un saçma sapan esprilerini bir daha duyamayacağım diye.
Bu sefer Simal'i göstererek
A:Bir daha beni hunharca uyandıramaz diye.
En son Toprak'ı göstererek
A:Bir daha yeni kazandığım kardeşimi göremeyeceğim diye.
Elini tutup öptüm ve
E:Bir daha asla böyle bir şey olmayacak güven bana.
Dedikten sonra bizimkilere dönüp sırıttım. Sonra tekrar Arya'ya dönüp
E:Hadi kalk giyin. Sahile gidiyoruz.
A:Ama doktor...
T:O işi hallettik biz. Hadi bekliyoruz.
A:Peki madem.
S:Ben yardımcı olayım sana.
E:Ben de olabilirim aslına.
A:Emreeee! Hadi çık.
Evet haklısınız. Onu delirtmeyi seviyordum. Kapıda bekleyen Toprak ve Orhun'un yanına gittim
O:Kardeşim ben sana demiştim ama demi?
T:Asıl ben haklıydım be. Burada ağlarken ben sizi kaldırdım.
O:Tabi canım. Burada ona destek olan da sendin zaten.
T:Dostum biz neyin tartışmasını yapıyoruz ya?
Onların bu hallerine gülerken odanın kapısı açıldı. Önden Simal geldi ve hemen Orhun'un yanına gitti. Arya da tabiî ki benim yanıma geldi. Elini tuttum ve hep birlikte alt kata indik. Aslında hep birlikte desem de Toprak yoktu. Neredeydi bu yine?
E:Toprak nerede?
O:Tahminen şu doktorun yanındadır.
A:Hangi doktor?
S:Şöyle izah edeyim; bu doktor seni kontrole gelen doktorlardan bir tanesi.
A:Eeee?
S:Senin bu ikizin bu doktora tutulmuş olabilir.
T:Arkamdan konuşmayın. Sizi duyuyorum.
Kahkahalarla hastaneden ayrılıp arabaya bindik. Evet komikti. Ani bir duygu değişimi yaşamıştık. Sahile geldiğimizde Arya hemen arabadan indi. Her zamanki gibi araba yolculuğu onu sıkmıştı. Arabayı kendisi kullanmadığı sürece sevmiyordu araba yolculuklarını. Huy işte. Denizin hemen önünde durmuştu. Biz de tabiî ki arkasından gittik ama ben pislik olsun diye tikine dokunmuştum. Ve yerinden zıplamıştı. Hemen bana dönüp dudaklarını büzüp konuştu
A:Ya ama ya.
Fırsattan istifade hemen dudaklarına bir öpücük kondurdum. Sonra da ellerini tutup
E:Bir şey söylemeliyim.
A:Noldu?
E:Hastalığın... İlerlemesi durdu. Yani anlayacağın hastalığı yendin. Doktorun söylediğine göre yine birkaç belirti olabilirmiş ama artık geçti sevgilim.
A:Bir dakika sen ciddi misin?
Kafamı sallayınca ellerini elimden çekti ve yüzünü avuçlarının içine aldı. Gülmeye başladığının farkındaydım. Ellerini yüzünden çekti ve hemen o an boynuma atladı. Ani hareketiyle ayakta durmakla uğraşmadım ve kendimi kumlara bıraktım. Mutluydu ve bu iyi bir şeydi. Ayağa kalkmak için uğraşarak
A:Ya şey ben o anki sevinçle işte anlar...
Dudaklarımı dudaklarına bastırınca doğal olarak susmak zorunda kalmıştı. Dudaklarımız ayrıldığında doğrulduk. Bu sırada Simal, Orhun, Toprak ve Doktor Defne'nin "Hadi" diye bağırmasıyla irkildik. Bir dakika ya o doktorun burada ne işi vardı? Ah Toprak ya. Bu da az deli değildi. Hepsinin deniz doğru koştuğunu fark edince Arya'yı elinden tutup kaldırdım. Ve kucağıma alıp denize doğru yürümeye başladım. Kucağımda çırpınıyordu
A:Hayır. Emre hayır. Bak küserim. Sakın. Islanacaz ya. Bıraksana ya. Delirdin mi sen?
E:Evet delirdim. Delirttin.
Dedikten sonra onu denize bıraktım. Tabiî ki hemen geri çıktı ama iş işten geçmişti bir kere. Hepimiz sırılsıklamdık.
A:Ya al işte. Sırılsıklam olduk senin yüzünden. Hayır kimin fikriydi bu deniz girme işi. Tahminen Simal'indi. Ah kızım ya. Sen ne yapıyorsun ayrıca? İnsan sevgilisine yapar mı bunu ya?
Belinden tutup kendime çektim ve dudaklarımızın birleşmesine izin verdim. Biliyorum bazen çok gıcık olabiliyordum ama sebebi vardı. Onu gıcık edince tepkileri çok tatlı oluyordu.
