Dudaklarıma konan küçük bir öpücükle uyanmak varken üstümden örtünün çekilmesi ve sonra da yataktan itilmemle uyandım. Peki sizce kim yaptı? Tabiî ki Simal. Hayır gel de dövme yani. Gözlerimi yerdeyken açtım ve bağırdım
A:Napıyon kızım sen? Ölüyordum burada. Hayır ben anlamıyorum sabahları benimle ne derdin var senin? Her sabah her sabah.
S:Ya ne yapabilirim başka türlü sadece bir şekilde uyanıyorsun. Hem bugün büyük gün. Büyük karşılaşma. Yani anlayacağın...
A:Sabah sabah ne konuştun kızım. Tamam bugün büyük gün OK. Anladım.
O:Eee senin şu şapşal ikizin nerede?
T:Burdayım. Bensiz gün başlar mı?
E:Ah tabiî ki başlamaz.
Emre yanıma gelip yanağıma bir öpücük kondurdu.
E:Günaydın sevgilim.
A:Günaydın. J Neredeydin sen?
E:İçerdeydim güzelim. Kahvaltı hazır. Biliyorum sabah kalkar kalkmaz kahvaltı yapmazsın. Bu yüzden –masanın üstündeki bardağı alarak- buyurun küçük hanım. Kahveniz.
A:Çok teşekkür ederim. J
Kahvemden bir yudum alırken hepsinin bana baktığını fark edince
A:Noluyo ya? Neden hepiniz öyle bakıyorsunuz?
T:Hiç sadece ben kahvaltı masasını hazırlıyım. Orhun ve Simal de bana yardım etsin. Hadi kaçtık biz.
Onlar odadan çıkınca Emre'ye döndüm
A:Ya bunlar neden böyle oldu ya?
E:Bilmem belki bazı şeyleri fark etmişlerdir.
Dedi bana yaklaşarak. Ve işte fırsat elimde. Pislik yapabilirim. Ona iyice yaklaşarak
A:Hm. Ne gibi şeyleri fark etmiş olabilirler. Acaba?
E:Bilmiyorum. Ne olabilir sence?
Bunları söylerken iyice birbirimize yaklaşıyorduk. Ben de hemen ondan uzaklaşarak
A:Bilemem.
Ayağa kalktım ve
A:Belki artık kahvaltı zamanı gelmiştir.
Odadan çıkıp banyoya giderken ona dönüp ellerimle 5-4 işareti yaptım ve gülerek kapıdan içeri girdim. Arkamdan öylece bakakalmıştı. Çünkü farkındaydım beklemediği bir andı. Pislik olsun demiştim. Ki zaferi de elde etmiştim. Evet biliyorum aşırı sinir bozucuydum. Banyoya girip üstüme rahat bir şeyler giydikten sonra elimi yüzümü yıkadıktan sonra dışarı çıktım ve salona doğru yürümeye başladım. Amerikan mutfağı olduğu için kafam rahattı. Bizimkiler mutfakta masayı hazırlarken ben de oturuyordum. Neden böyle bir şey yapıyordum bilmiyorum ama yorgun hissediyordum ki bu normal değildi ama olsun. Tam ben bunları düşünürken Toprak'ın kulağımın dibine gelip bağırmasıyla ve o sırada Emre'nin içeri girmesiyle yerimden hopladım
T:ARYAAAAAAAA.
E:Ne bağırıyon lan kızın kulağının dibinde?
A:Tamam bir dur sevgilim ya. Sakin ol. –Toprak'a dönüp- Lan bak ikizimsin falan dinlemem elimin tersindesin vururum ha. Ne bağırıyon olum kulağımın dibinde?
Emre beni kolumdan tutup masaya doğru götürürken bir yandan da gülerek
E:Bir de bana sakin ol diyor. Kıza bak ya.
