AŞKA EŞKLER

5.BÖLÜM (Papatyam)

Merhaba benim değerli okuyucularım :) bu arada yeni Deniz'imiz multimediada votelerinizi ve yorumlarını bekliyor olacağım. Sizin sabırlı ve çatlak bir o kadar da tezat bir yazarınız var, hadi yine iyisiniz(!)

             SEN

Sen esirliğim ve hürriyetimsin,
Çıplak bir yaz gecesi gibi yanan etimsin,
Sen memleketimsin.
Sen ela gözlerinde yeşil hâreler,
Sen büyük,güzel ve muzaffer
Ve ulaşıldıkça ulaşılmaz olan hasretimsin...

                                                                                                Nazım Hikmet RAN

'Papatyam'

○●•°°●DENİZ'DEN○●•°

Neresiydi burası ,gòzlerim yavaş yavaş kırpıştırıp açmaya çalışırken beynimdeki sorulara da cevap arıyordum.Ama en son hatırladığım bir çift cennet yeşili gözler,gerisi yok...

Ve beynim şu an dank etti ben o cenneti andıran yeşil gözlere bakarak 'papatyam' mı demiştim?

Yok lan rüya filan galiba deyip aklımdaki soruyu düşüncelerimle geçiştirirken:

"Gözlerini açtın,iyi misin,bir yerin ağrıyor mu,şu getirmemi ister misin?"

Nefes almadan tatlı bir melodiyle konuşmuştu adını bilmediğim sadece gözlerini okuyup nefes aldığım kız,ama çok konuşuyordu sanki ne çok soru sormuştu. Yüzümde söyledikleriyle buruk bir tebessüm olmuştu ,galiba demin dediğimde iç sesim haklıydı rüyaydı,heralde kardeşimi görmüştüm. Oh diyerek derin bir nefes aldıktan sonra cevap bekleyen gözleri daha fazla merakta bırakmadım:

"İyiyim,nerdeyim ben?"

Ben onun aksine daha kısa konuşmuştum hem de baya kısa o bana inanmamış gibi yeşil gözlerini büyülterek şaşırmışcasına yüzüme baktı.

O hep böyle dursun o hasret kaldığım cennet hep böyle büyük olsun kocaman ki denizim daha fazla hayat bulabilsin. İki göz kapağı arasına esir olmuş gözlerim asla bu mahkumluktan vazgeçmek istemezcesine hiç kırpıştırmadı kendini.

Ölüyor muydum,yoksa yeniden mi doğmuştum? Şimdi ben esir mi olmuştum yoksa yeniden mi hürriyetime kavuştum? Şimdi nefes almayı mı unutmuştum yoksa bu benim aldığım ilk nefes miydi?

Lan ne diyon oğlum sen içimdeki şairi beyninden kovmaya çalışsam da cennet gözlerini kocaman açmış bana şaşkın,tatlı ve masumca bakan bir kız oldukça bu zordu.

"Emin misin,hastaneye gidelim mi ya da dur doktor çağıralım mı ?"

Yüzümde kocaman bir tebessüm olduğuna dair ufacık bir şüphem dahi yoktu. Bu kız neden hiç tanımadığı birisi için bu kadar endişeleniyordu. Ya bu kız gökten inen bir huri ya da beni tanıyan biriydi.

Ama bu imkansız. Hiç görmediki beni yani bir kere karşı dan geçti fakat beni farketmediğine eminim. İlk seçenek daha mantıklıydı Deniz kafayı yedin sen oğlum melek olsa bile senin yanında ne işi var o kadar iyi ve temiz insan varken?

Sonra bana cevap bekleyen gözlerini gözlerimle buluşturdu.  Ama bu böyle dururken ben konuşamamki sonra yüzümdeki küçük bir tebessümle: