Deniz çimen rengi gözlere muhtaçken O'ndan vazgeçebilir miydi? O'nu cennetinden cehennemine sürüklemeli miydi?
Deniz:Daha hayata gözlerini açmadan ilk tekmesini yemişti ama hayatına girdi ve artık sadece onu yeşertmek istiyordu mavi gözlerinin için...
Duyduğum ses ile durdum ve fark ettim ki benim ismim ne de güzelmiş ya da O mu bu kadar güzel söylemişti benim ismimi. Dilinden ne de güzel dökülmüştü bir katilin denizi buz tutmuş kendinden nefret duyan birinin Deniz Kaya'nın ismi...
Derin bir nefes aldım... olduğum yerde kapı koluna gidecek elimi durdurup arkamı döndüm,ardından soran gözlerle onun cennet gözlerine baktım sonra hiç beklemediğim cevap
"Ö-özür-dilerim" dedi ağzından kaçan küçük bir hıçkırıkla.
Şimdi niye özürdiliyordu omzunu eğmiş sanki bir suçlu edasıyla gözlerimin içine bakamıyordu? Ve en önemlisi ağlamış mıydı? Boğazından kaçan küçük bir hıçkırığa sebep olan ben miydim, ne de olsa herkesin hayatını mahvederim ben varlığım yeterli fakat bu sefer buna ben sebep olmuş olamazdım bu kez ben değil hem ben o cennet yeşili içinde nefes aldığım ormandan bir göz yaşı çıkmasına değil,kara bulutların çökmesine bile izin vermem.
Ne oluyor lan Deniz? Kızı ilk defa gördüm ama sanki yıllarca kendimi O'na muhtaç hissediyordum. Çünkü Deniz ormana,ormansa Deniz'e muhtaçtı,bu kanun asla değişmez bir gerekçeydi yaşamak için nefes almaya ihtiyaç vardı ve ben ilk defa o gözlerde yaşadığımı anlamıştım. İşte daha hayatımda ilk kez ya da restorantı da sayarsak ikinci kez gördüğüm kızı bu derece sahiplenmemin tek nedeni buydu.
Onu daha fazla irkiltmemek adına ,çünkü demin parmağına bakmama dahi izin vermemişti,bu nedenle yerimden ona bakarak buz gibi sesimle :
"Bu salonda özür dilemeyi gerektirecek bir şey kimse yapmadı "dedim,sesim ciddi olgun ve bir o kadar da duygusuz çıktı ışte beni ben yapan bunlardı. Kalbim bir deniz kadar hırçın,durgun bir o kadar da duygul!uyken;sesim ve konuştuklarım, bir kaya gibi sert ve duygusuzdu ismimi ve soyadımı taşımamın kesinlikle hakkını veriyordum ben buydum ben Deniz Kaya'ydım.
Sonra gözlerimi başını öne eğmiş güneş parıltısını saçlardan alıp yere diktim ,ne gòz yaşı mıydı bu şimdi?
Yere dökülen bir damla yaş, şu an onu bir kavanozun içine koyup saklamak isterdim yıllarca...Sebepsizce ...,
Bir damla gòz yaşı döktü,fakat kalbimin ortasında bir sızı bir var ya da şimdi oluştu fakat niçin hiç dinmeyecek gibi acı veriyor bana?
"Beril?"
Soran gözlerle yüzüne baktım ve başını kaldırıp koyu, ıslak ve úzgün cennet yeşili gözlerle bana baktı. O gözlerle karşılaştığımda kendimi kötü hissettim Allah kahretmesin bu his de neydi böyle lan? Sonra cebimdeki telefonum çaldı ićimden hassi.. baktığımda arayanın Volkan olduğunu gòrdüm. Bu arada Beril'in butiği👇 ve uğraştığı elbise ve ayakkabısının birinin topuğunun kırık olduğunu gordum bunu sormak şu an iyi bir fikir değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
