AŞKA EŞKLER

7.BÖLÜM (Gitme!)

Multimedia:Cüneyt Yenilmez

Anlatamadım kimseye,
Bir çiviye asılı kalır ,
Sevdiği gidince...
  
Sen bir çiçek olursun,
Saçların bahar,
Gözlerin deniz.
Benbbir aşık olurum,
Kucağın gökyüzü,
Kalbin vatanım
Aşkım.

                                              Adem Özbay

***BERİL'DEN***

Bana ne demişti?

'Gitmem gerek ama herkes gibi değil,benim limanım sen olacaksın. '

Fakat şimdi polis aracında onu giderken görmek?Hangi akla hizmet verdiği sözü tutmamak onda güven verici şeyler vardı mesela
Ses tonu mesela
Bakışları ve en önemlisi de sözleriydi... fakat şimdi bu karakol neyin nesi ve neden gidiyordu verdiği sözleri tutmadan.

Ondan farklı bir şey vardı ismi Deniz'di ve onu farklı kılan gözleri ismiyle tamamlayıcıydı. 

Gittikten sonra bir süre daha ağlamıştım fakat o yıllar önce bana zorla dokunan adam gibi tenime değil,ruhuma dokunmuştu.

Ve ayakkabısı aslında sahipleyici olduğunu gösteriyordu kilt vardı ayakkabının üstünde ona ait ve gözleri denizin en güzel tonuydu.

Hemen çantamı topladım ve ağladığım icin şişmiş gözlerimi de makyajla kapattım.

Hayatta vazgeçemediğim iki şey vardı biri saçlarım saçlarımi çok severdim ve diğeri ise kesinlikle çantamdan eksiltmediğim bana mutlu olmayı öğreten çikolata.

Hemen karakola gitmek için bir taksi çevirdiğimde agzima bastırılan bir mendil ve gerisini hatırlamıyorum....

........

"Abi kız yavaş yavaş gözlerini açıyor. "Burası neresiydi ben ben en son karokala gidecektim fakat şimdi her yeri rutubet pencereleri olmayan içeri güneş ışığı girmeyen bir depodaydım. Gozlerimi artık iyice acmisken en son ağzıma tıkanan bir mendil olduğunu hatırladım.

"Evet,güzelim şimdi diyorsun benim cezam ne?"siyah sakallı ve kaşları çatık olan adam tahmin ettiğim gibi patronlarıydı beni bağlayan adamların. Sahi cezam neydi ve neden burdayım?
Ağzım i se sıkıca bantlanmış,ayaklarım ve ellerim bağlanmıştı bir sandalyede oturuyordum. Sonra aniden adam bantı çekince bağırmaya başladım

"İmdaaat!Tardım edin!!"diye bağırmaya başladığımda yüzüme inen sertçe bir tokattan sonra susmak zorunda kaldım. Şu an dudağımın kenarının kanadığını ağzıma gelen ıslaklıktan hissediyordum. Sonra adam buz gibi sesiyle

"Bak güzelim,ağzını açtım fakat bağır diye değil sorularıma cevap ver diye!
O güzel yüzün mahvolsun istemezsin değil mi? Uslu dur zaten seni burda kimse duyamaz! Tamam mı?"dediğinde dediklerinden de bu adamın kalp bir organı olmadığını,duygu denilen hislere sahip kılınmadığını rahatça anlamıstım zaten. Pislik, lanet herif hıh yüzümü dağıtacakmış dağıtsan nolur lan tabiki o adamdan korkmuyordum. Aynı 7 yıl önce korkmadıģım o adam gibi...

Aklima gelen düşüncelerle gözümden bir damla yaşın düşmesi bir oldu ama ağkamayacaktım güçsüz olduğumu düşünmelerini asla istemiyordum. Sonra adama

"Neden burdayım?"diye sorduğumda pis ve alaycı bir şekilde gülerken

"Eveet güzellik aferim güzel olduğun kadar akıllısın da.."dediğinde artık kan beynime sıçramıştı neden burdaydım ve bu adam kimdi?Gerçekten de beynimi yiyen bitiren bu sorular benim ağzıma kapatılan ilaç kokusunun da hala burnuma gelmesiyle beni tiksindiriyordu.