Zor Aşk

Hastane

Eve vardığımda annemin başı sargılı bir halde bana bakıyordu.Kendi uğraşıyla kafasını sarmıştı.
  Anneme"neden babama da haber vermedin?"diyince annem"kızım babanı aradım.Ama telefonu kapalıydı.İş numarasını da kaydetmeyince ulaşamadım"dedi.
  Hadi seni doktora götürelim.dedim demesine de nasıl doktora götürücektim?
  Tam bunu düşünürken Özgür"aslında annem bugün izinli.Araba kullanmayı da biliyor.Ona haber veriyim gelsin."dedi.
  Annem de o an"ama çocuğum annen zaten izinliymiş.Kadını birde izinliyken rahatsız etmeyelim."dedi.
  "Olur mu hiç öyle şey Aynur teyze?Dostlar bugün içindir.Hemen arıyorum."diyince annem de mahçup bir şekilde"peki"dedi.
  Özgürün annesi Canan teyze 10 dk sonra geldi.Zaten Özgürle yolda sürekli karşılaşmamızdan evlerimizin yakın olduğunu anlamışsınızdır.
  Hemen annemi arka koltuğa yatırdık.Bende onun yanına oturdum.Özgür ise ön koltuğa oturdu.Ardından hastanenin yolunu tuttuk.
  Arabadan hepimiz inmiştik.Tam hastanenin kapısına geldik,annem dengesini kaybederek bayıldı.O sırada"sedye!Sedye yok mu?"diye bağırmaya başladım.Sonunda bir hemşire sesimi duydu ve sedye getirdi.Bizde koridordaki oturma yerlerine yani annemin odasına en yakın yere oturduk.Canan teyze de danışmada giriş işlemlerini hallediyordu.Sonra annemin o hali aklıma geldi ve ağlamaya başladım.Sessizce.Tıpkı içimde yaşadığım acılara karşı ağladığım gibi.
  O sırada Özgür"ağlama.Annen iyileşecek.İstersen dışarıya çıkalım"diyerek omzuma dokundu.Bende hiçbir şey demeden onunla birlikte gittim.
  Sonra bende de başladı bir konuşma isteği.İstemsiz bir şekilde Özgür'e dertlerimin bir kısmını anlattım.İlginçtir ki ben neredeyse yarım saat hiç susmadan konuştum.Özgür bir kelime bile etmeden beni dinledi.
  Ardından"ben senin yanındayım.Ne zaman istersen benimle konuşabilirsin."dedi.Ne demek oluyordu bu şimdi?"Ben senin yanındayım"derkenki düşüncesi umarım arkadaş olarak dediği bir cümledir.diye düşünerek"teşekkürler."dedim.
  Sonra Canan teyze"Seda annen şu anda iyi.İstersen yanına git."dediği an koştura koştura odasına gittim."Anne iyi misin?Çok korkuttun beni."diyip anneme sıkıca sarıldım.Ardından annem"iyiyim kızım.Ama daha fazla sarılırsan pek iyi olmayabilirim."dedi ve güldü.Bende anneme sarılmayı bıraktım.Ardından tam onunla konuşacaktım ki doktor geldi."Küçük hanım anneniz iyi.Ancak birgün daha burada kalacak.Sonra onu eve götürebilirsiniz."dedi.
  Tamam anladım da küçük hanım nedir?Gören de 10 yaşındayım sanır.Ardından birşey demeden odadan çıktım.Odadan çıkmadan önce doktora bir göz devirdim.İçimde kalmamış oldu.
  Sonra Canan teyze"Hadi Seda seni eve bırakayım.Yarın da bildiğim kadarıyla arkadaşlarınızla dışarıya çıkacaksınız."diyince aklıma yarın cumartesi olduğu geldi.Hiçbir hazırlık yapmamıştım.Aman.Yarın hazırlık yaparım.diye düşündüm.
  Aslında şu anda yarınki buluşma umrumda değildi.Çünkü annem hastanedeyken dolaşmak hiç içimden gelmiyordu.Ama söz verdiğim için gitmek zorundaydım.Tam,ama... derken Canan teyze"itiraz istemiyorum."dedi ve arabaya doğru yürüdük.
  Özgürle ben arka koltuğa oturduk.Bir süre ortam sessizleşti.Ardından Canan teyzenin telefonu çaldı.Sonra Özgür de bana birşeyler anlatmaya başladı.Bir an yüzümde bir gülümseme belirdi.Özgür de gülümsedi.
  Sonra bana baya uzun süre baktı.Bende mağlum insanlarla uzun süre göz teması kurmadığım için cama doğru baktım.Sonra bir baktım evime gelmişim."Çok teşekkür ederim Canan teyze.Görüşürüz."dedim.Canan teyze de "görüşürüz"dedi ve Özgür'e baktığımda hala gülüyordu.Eve geldiğimde elimi yıkayıp pijamamı giydim.Hiç iştahım olmadığı için yemek yemedim.
  Yatağa uzandım ve aklıma Özgürün şu sırıtmaları geldi.
  Hayır yani amacı neydi?Daha önce hiç bu kadar samimi konuşmamıştı.Belki de ilk defa sadece ikimizin olduğu bir ortam olduğu içindir.Neyse.Ben onu arkadaşım olarak görüyorum.O yüzden bu saçma düşünceleri unutmaya çalışarak uyudum.
  Sonunda uyanmıştım.Saat 10.38'i gösteriyordu.Bugün Cumartesi!
  Dün o kadar yorulmuştum ki kıyafetlerimi bile hazırlayamamıştım.Elimi yüzümü yıkayıp kahvaltımı yaptım.Her ne kadar annem gibi hazırlayamasam da birşeyler hazırladım işte.Ardından elimi yıkayıp dişlerimi fırçaladım.Üşenmeden duşa girdim.Duştan çıkıp odama doğru gidiyordum ki telefon çaldı.Arayan annemdi.Bir an korkmuştum.Ama"hastaneden çıktım.Aslında akşam çıkacaktım ama o kadar uzun süre kalmama gerek yokmuş.Bende boş boş durmayı sevmediğim için hastaneden çıktım.Canan teyzen çıkış işlemlerimi halletti ve hastaneden çıktık."dedi.Bende iyimiş dedim.O sırada kendimi uzun mesajın altına tamam yazmış gibi hissettim.
  Neyse işte sonunda kıyafetlerimi giydim.Üstüme turkuaz tulum,ayakkabı olarak beyaz babet,çanta olarak beyaz sırt çantası aldım.Çantamın içine telefon,kulaklık,ıslak mendil,cüzdan ve anahtarımı alarak kapıyı kapattım.Saat 13.17'yi gösteriyordu.Olamaz!Oraya 13 dk'da nasıl yetişicektim?
  Neyse zaten 15 dk sürer en fazla.Beni beklerler heralde diye düşünürken bir baktım gelmişim bile.Acaba bugün neler yapıcaz?Bir sonraki bölüme kadar hoşçakalın :)