~Cemre'nin Ağzından~
Araba önümde durdu.Tekerleklerinden çıkan sesten çok korkmuştum.Gözümü açamıyordum.Bir el omzuma dokundu.
X:
Iyi misin?Niye dikkat etmiyorsun?Kılpayı kurtulduğunun farkında mısın?Dikkatsiz bir sürücü olsaydı sana çarpabilirdi.
Ben hâlâ konuşamıyordum.Yaşadığım şoktan çıkamamıştım.
X:
Sen iyi misin?Iyi değilsin galiba.Kalbin yerinden çıkacakmış gibi atıyor.Hastaneye gidelim.Gel.
Cemre:
Hayır.Istemiyorum.Gerek yok.
X:
Ne demek gerek yok?Iyi değilsin.Hastaneye gidelim.Çok korktun galiba.Ayrıca kalbinin bu kadar hızlı atması hiç normal değil.
Cemre:
Ya birşeyim yok.Sanane benden.Işin yok mu?Rahat bırak beni.
X:
Olmaz.Bu halde bırakamam.Gel seni evine götüreyim.Bu arada ismim Efe.
Cemre:
Cemre.Ismim Cemre.Benim evim yok.Yetimhanede kalıyorum.Ayrıca bırakmana gerek yok.Kendim giderim.
Efe:
Benim içim rahat etmez.Bırakayım işte seni.
Cemre:
Tamam.
Arabaya bindik.Sakinleşmiştim.Beni yurda bıraktı.
Efe:
Telefonun falan var mı?Arkadaş olabiliriz.Bu arada tekrardan özür diliyorum.Ama sende dikkat et.Öyle yola atlanmaz.
Cemre:
Dikkat ederim.Telefonum yok.Ama arkadaşımın numarasını verebilirim.
Efe:
Olur.
Numarayı verdim.Arabadan indim.
Efe:
Görüşürüz.Ararım.Ama sen iyi değilsin bence.Bi doktora görün.
Cemre:
Doktora gittim ben.Iyiyim.Görüşürüz.
Yurda gittim.Yatağımın üstüne oturdum.Az önce yaşadıklarımı düşündüm.Ölebilirdim.
~Serkan'ın Ağzından~
