My Gypsy King

8.

Ik ben in een diepe slaap als ik ineens door iemand wordt wakker geschud.
Verbaasd open ik mijn ogen en kijk in het bezorgde gezicht van Clopin.

'Isabella, wordt wakker!'

'Clopin? Wat is er aan de hand?'

'Heb je het niet gezien?' Hij wijst naar het raam. 'Je vader heeft heel Parijs in brand gezet! Hij zoekt samen met zijn mannen naar ons zigeuners, meer dan ooit!'

'Wat?!'

'Frollo jaagt op ons!' Clopin tilt me uit bed. 'We moeten gaan om het hof der wonderen te bewaken!'

'Oké, ik pak mijn spullen.' Ik loop naar de kast en pak mijn zigeuners kleren, masker en de rest eruit. Dan ga ik naar de badkamer om me vlug om te kleden.

'Snel!' Zegt Clopin. 'We hebben geen tijd te verliezen!'

Ik doe mijn masker op en we ontsnappen via het raam. Clopin klimt zonder moeite naar beneden, maar ik moet af toe moeite doen om niet te vallen. Als we eindelijk beneden zijn proberen we zo veel mogelijk om in de schaduwen te blijven, niet op te vallen en de bewakers van mijn vader te ontwijken.

Als we bij de begraafplaats aankomen tilt Clopin de deksel van het graf af, lopen we naar beneden en schuiven we de deksel weer op z'n plaats.

'Enig teken van spionnen of bewakers?' Roept Clopin door de gang. Ik schrik even als ik zie dat vlak boven ons een aantal mannen in skeletten pakken staan. Ze schudden allemaal hun hoofd. 'Waarschuw me als jullie iets zien.'

Clopin en ik lopen door na de ruimte waar alle zigeuners zich verzamelen. Ik ben opgelucht dat we het gehaald hebben. Clopin doet zijn masker af en legt hem aan de kant. Dan vraagt hij aan een aantal mensen hoeveel zigeuners er al zijn opgepakt.

'Isabella!' Zegt een bekende stem ineens. Het is Esmeralda.

'Esmeralda!' Zeg ik blij en omhels haar. 'Ik ben zo blij dat je in orde bent.'

Esmeralda en ik lopen naar een tent toe om daar verder te spreken.

'Ik heb je nog niet kunnen bedanken voor het helpen met mijn ontsnapping.'

'Ach, het was niets. Hoe ben je trouwens gevlucht?'

'Ik heb me verborgen in de Notre Dame. Daarna heeft Quasimodo mij geholpen met ontsnappen.'

'Is alles goed met hem?'

'Ja, gelukkig wel. Hij was wel nog een beetje in schok door wat er was gebeurd tijdens het Zottenfestival.'

'Ik vind het echt vreselijk dat ik niet meer voor hem heb kunnen doen.'

'Dat is toch niet jouw schuld? Als je op het podium was geklommen, net zoals mij, dan werd jij ook achtervolg. Door je eigen vader nog wel.'

'Je hebt gelijk.'

Plots rent Djali de tent binnen. Hij blaat en springt paniekerig op en neer.

'Djali? Wat is er?' Vraagt Esmeralda terwijl ze achter hem aan rent. Ik volg ze op de voet.

Ik hap naar adem als ik Quasimodo en Phoebus op het podium zie staan met een touw om hun nek. Clopin wil net de hendel overhalen om ze op te hangen, maar Esmeralda houdt hem net op tijd tegen. Ze bevrijd Quasimodo en Phoebus en legt uit wie ze zijn.

Ik klim het podium en ga naar Clopin. 'Clopin! Wat was je aan het doen?!'

'Het spijt heel erg, Isabella! Ik meen het! Ik zag Quasimodo en de kapitein van de wachters binnen komen en ik dacht dat ze ons wilden verraden aan Frollo! Het is mijn plicht om mijn mensen en jou te beschermen!'

Ik ben even ontroerd omdat hij ook mij wilde beschermen. Ik pak zijn handen vast. 'Ik begrijp het, Clopin. Het is oké.' Ik glimlach en omhels hem.

Hij pakt me stevig vast en ik zou willen dat we zo eeuwig zouden kunnen blijven staan.

Helaas wordt het moment verstoord door een stem die ik liever niet zou willen horen... Mijn vader.

Van alle kanten stormen soldaten op ons af. Een aantal zigeuners proberen te ontkomen, maar het is al te laat. Clopin en ik worden van elkaar gescheiden.

'Nee!' roep ik, terwijl ik los probeer te komen uit de touwen die me vastbinden. 'Het spijt me, Clopin! Dit is allemaal mijn schuld.'

'Nee ma cherie,' Zegt Clopin, terwijl ook hij probeert los te komen. 'Ik heb je hierin meegesleept en het gevaar die het met zich meebrengt genegeerd.'

'Maar ik wist van het gevaar! Ik wist dat het gevaarlijk was en ik wilde het! Ik wilde een zigeuner zijn! Ik...ik wilde bij jou zijn.'

De ogen van Clopin lichten even blij op voordat hij verder gaat met het proberen om los te komen. 'Geen zorgen, ik krijg ons hier wel uit.'

'Hoe dan?' Ik probeer om de bewaker die mij vasthoud te schoppen en trek aan het touw.

'Ik ben de koning van de zigeuners, weet je nog?' Hij grijnst, maar die grijns verdwijnt weer als hij ziet dat Frollo op ons afkomt.

'Deze niet,' zegt hij en wijst naar mij. 'Wel wel, wie hebben we hier? Is het niet die dansende zigeunerin Giselle. Of beter gezegd...' Hij trekt mijn masker af. 'Isabella.' Hij gooit het masker opzij. 'Hoe jammer. Ik had kunnen weten dat je op een dag die vuile zigeuner ouders van je achterna zou gaan.'

Mijn mond valt open van verbazing.

'Wat was haar andere keuze dan?' Zegt Clopin uitdagend. 'Jou achterna gaan?'

'Heb ik jou eerder gezien?' Vraagt Frollo en hij loopt naar Clopin toe. 'O ja, ik herinner het me weer... jij bent degene die zong op het festival.'

'Ik heb ook een poppen theater' zegt Clopin grijnzend.

'Hmmpf,' zegt Frollo en draait zich weer naar mij. 'Je hebt een slechte tijd gekozen om in de trucjes van zigeuners te vallen, Isabella. Morgen zul je leren hoe het is om opgesloten te zitten in een wereld vol met ondeugd.'

'Ondeugd?' Zegt Clopin lachend. 'Je ziet overal verderf in de wereld, maar niet in jezelf.'

Frollo draait zich nog een keer om naar Clopin en kijkt hem woedend aan. 'Jij zult direct na die heks van een Esmeralda op de brandstapel worden gezet.'

'Puh, ik ben beledigd dat ik niet als eerste mag.'

'Genoeg! Sluit hem op bij de anderen.'

De bewakers doen wat van ze gevraagd wordt en ik moet met pijn in mijn hart toezien hoe Clopin wordt weggesleept.

'En zij...' zegt Frollo, terwijl hij naar mij wijst, 'zorg ervoor dat ze terug gaat naar het paleis van Justitie. Ze mag haar kamer niet meer af!'