My Gypsy King

10.

Als Esmeralda, Phoebus en ik maar buiten lopen klinkt er overal gejuich.

Phoebus steekt de hand van Esmeralda en die van hem overwinnent in de lucht.

Ik wil net de trappen aflopen als ik ineens Clopin blij op me af zie rennen. Hij omhelst me en draait me in het rond.

'Ik dacht even dat ik je kwijt was, ma belle cherie Isabella.'

Ik glimlach. 'Je zult me nooit kwijt raken, Clopin.'

Hij grijnst, laat zijn hoofd dichter bij die van mij komen en kust me. Ik kus hem vol passie terug.

Overal klinkt nogmaals gejuich, alleen dit keer voor mij en Clopin.

Pas als we allebei lucht nodig hebben laten we elkaar los. Clopin neemt me in zijn armen en trekt me dicht tegen zich aan.

Intussen loopt Esmeralda naar Quasimodo toe en overtuigt hem om naar buiten te komen.

Even is het stil, totdat een klein meisje naar voren loopt. Ze bekijkt Quasimodo en raakt voorzichtig zijn gezicht aan.

Het meisje schrikt niet af van zijn uiterlijk en Quasimodo omhelst haar. Dan neemt ze hem mee richting de menigte, die hem met open armen ontvangen.

Clopin lacht en klimt bij een paal omhoog.

'3 keer hoera voor Quasimodo!'

'Hoera! Hoera! Hoera!' Roept de menigte, inclusief mij.

Quasimodo wordt opgetild en als een echte held weg gedragen.

Ik pak het meisje op die Quasimodo accepteerde en lach. Clopin springt naar beneden, gaat naast me staan en begint te zingen.

'Dus los nu het raadsel maar op als je kan, zingt een klok van de Notre Dame!'

Clopin haalt een pop tevoorschijn en vermaakt het meisje ermee, die daardoor moet giegelen.

'Wie is het monster en wie is de man?'

Ik glimlach naar Clopin en hij kijkt liefdevol terug.

'Het hoge geleiden in duistere tijden

Wie luidt er daar hoog in de nok?

Het is een klok van de Notre Dame!'

Ik kijk toe hoe Quasimodo langzaam met de menigte aan de horizon verdwijnt. 'Veel geluk, klein broertje van me' fluister ik trots.

-----------------------------------------------------------
Hoe het verder ging

Nu Quasimodo geaccepteerd is, kan hij gaan en staan waar hij wil. Toch woont en leeft hij nog steeds in de Notre Dame, omdat hij het liefst voor de bellen wil zorgen. Phoebus en Esmeralda zijn intussen gelukkig getrouwd. Clopin heeft besloten om nog steeds verhalen te vertellen op straat aan de kinderen, alleen dit keer met een gloednieuw verhaal. Namelijk het verhaal over Quasimodo, die ook meteen het meest favoriete verhaal werd van de stad. Isabella is telkens aan de zijde van Clopin. Ze vertellen samen verhalen of dansen en zingen op festivals.

-----------------------------------------------------------

Epiloog (2 jaar later)

Algemene pov

Vandaag wordt voor het eerst een nieuw festival gehouden sinds de dood van Frollo.

Het wordt Le jour d'amour genoemd, en het is de bedoeling dat je op die dag aan heel Parijs je liefde voor iemand anders laat zien.

Als het laatste stelletje van het podium afloopt, springt Clopin tevoorschijn.

'Mag ik even jullie aandacht?'

Het publiek draait zich richting Clopin.

'Waar is Isabella?' Vraagt hij.

Plots voelt hij dat zijn hoed verdwenen is en weet hij al waar Isabella uithangt. Ze staat naast hem en draagt zijn hoed.

'Ja, Clopin?' Zegt ze met een grijns.

'Mag ik misschien mijn hoed?' Vraagt Clopin. Isabella doet net alsof ze diep nadenkt en geeft dan de hoed terug.

'Dankje,' zegt Clopin lachend. 'En nu, dames en heren, weten jullie wat er gaat komen.'

Hij trekt Isabella naar zich toe en kust haar. 'Ik hou van Isabella!'

Isabella giegelt. 'En ik hou van Clopin!'

Het publiek juicht luid.

'En dan nu, moet ik jullie mededelen dat ik een verrassing heb.' Zegt Clopin glimlachend.

De pop van Clopin verschijnt. 'Een verrassing?' Vraagt hij.

'Ja.'

'Is dit het?' De pop houdt een klein doosje vast.

'Ja, mag ik het even?' Clopin pakt het doosje van de pop af

'Hey!' Zegt de pop boos. 'Waarom kan ik het niet doen?'

'Omdat het mijn verassing is.'

'Maar ik wil het doen!'

'Stil!' Zegt Clopin en slaat het doosje op het hoofd van de pop, waardoor iedereen moet lachen.

Clopin gaat op een knie voor me zitten. 'Ma belle cherie Isabella,' zegt Clopin en opent het doosje. Er zit een prachtige ring in. 'Wil je mijn koningin van de zigeuners worden?'

Het publiek hapt naar adem, net zoals Isabella.

'Ja,' zegt de pop van Isabella die verschijnt. 'Zeg ja!'

'Stil!'

'Waarom zeg je geen ja?'

'Omdat ik dat niet van plan was' antwoord Isabella. Het publiek hapt dit keer nog luider naar adem en Clopin kijkt droevig naar beneden.

'Ik wilde eigenlijk zeggen...,' Isabella glimlacht. 'Natuurlijk, mijn zigeuners koning!' Ze springt in de armen van Clopin en kust hem terwijl het publiek nogmaals juicht.

Dan lachen ze allebei, gooit Clopin een rookbom en verdwijnen ze in een wolk van paarse rook.