ELYSİAN

1.'GİRİFT'

Girift: Karmaşık.

BÖLÜM ŞARKISI: lf Arnalds - g Umvef Hjarta Mitt

İYİ OKUMALAR :)

13.07.2021

1.BÖLÜM: GİRİFT

🔺 🔻 🔺 🔻 🔺 🔻 🔺 🔻 🔺 🔻

Karanlığın ışıktan daha çok sevdiği bir şey varsa o da daha çok ışık.

Tenim, bukalemunun düşmanından saklanmak için ağaç kavuğuyla bütünleşmesi gibi bütünleşiyordu geceyle. Zifiri karanlık bedenimi yutuyor, attığım her adım beni daha da karanlığa çekiyordu.

Elimdeki kanlı bıçağı kapatıp arka cebime yerleştirdim. Birini öldürmüştüm. Pişmanlık aklımın ucundan bile geçmiyor, geçiremiyordum. Annemi öldüren adamı uzun araştırmalarımın sonucunda bulmuştum.

Ahmet Mari.

Boğazına bıçağı sapladığımda hiç olmadığım kadar soğuk kanlıydım. İntikamımı almıştım. Bu benim tek istediğim şeydi. Bir yıldır hep bu anı beklemiştim. Babamın gözlerimin önünde harap oluşu, geceleri gizli gizli ağlamaları hala aklımdan çıkmıyordu.

Yanaklarımdan süzülüp boynuma akan yaş, yağmurun altında gizleniyordu. Adımlarımı hızlandırıp apartmanın içine girdim. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp, kapının önünde durdum ve paspasın altına sakladığım anahtarı aldım. Sessiz olmaya çalışarak kapıyı açtım.

Bir yıldır içimi kavuran acı biraz  olsun dinmiş gibiydi ya da psikolojik olarak böyle hissediyordum. İçeri girip kapıyı örttüm. Tek isteğim babamın uyanık olmamasıydı yoksa ne diyecektim 'Birini öldürdüm, baba! Kızın artık bir katil.' mi?

Karanlık bütün eve çökmüştü. Dışarıda yanan sokak lambaları az çok aydınlatıyordu içeriyi. Odamın kapısını açıp içeri girdim, yavaşça kapıyı kapatıp sırtımı yaslayarak yere çöktüm. Gözyaşlarım artık daha seri bir şekilde akıyordu.

Ben bir katildim.

Birini öldürmüş, hiçbir şey olmamış gibi evime dönmüştüm. Şimdi de oturmuş ağlıyordum. Sahi neye ağlıyordum. Kaybettiğim ruhuma mı, birini öldürdüğüme mi yoksa sonunda annemin intikamını aldığım için, sevinçten?

Ruhum birbirine girmiş, kördüğüm olmuştu ve bu düğümü çözecek güç bende yoktu.

Elimle yerden destek alıp kalktım. Sağ kolumla göz yaşımı silip yatağıma ilerledim. Cebimdeki bıçağı çıkarıp çekmecemin içindeki kutunun en altına yerleştirdim. Çekmeceyi örtüp yatağa uzandım. Sağ tarafıma dönüp elimi yüzümün altına yerleştirdim. Göz yaşlarım hâlâ akıyordu. Gözlerime ağırlık çökmüş, kamaşıyordu.

Gözümü kırpmadan baktığım duvar, şekilden şekle giriyordu. Gözlerime iğneler saplanmaya devam ediyor, adeta beni kapatmam için zorluyordu.

Yorgun bedenim bu acıya daha fazla dayanamadı, karanlığa hapsoldu.

_*_

Hırs, insana verilen en ölümcül silahtı. Bir kez düğmesine bastığın zaman her şeyi yıkıp dökmek, ortalığı kasıp kavurmak için karşısına alamayacağı şey yoktu.

Menfaatleri uğruna kendilerini kaybetmiş insanlar, masum insanların benliklerini görmeden katlediyordu. Neden mi? Çünkü tek istediği aklına koyduğunu yapmak. Neden, niçin sonucunu düşünmeden hırsına yenik düşmekti.