Genç kız, karanlığı içine gömmüş zindanın dar ve soğuk koridorunda koşuyordu. Aylardır göremediği ışık gözlerinin önüne gelmiş ve kendisini çıkışa çağırıyordu. Bu sondu kurtulacaktı buradan. Artık ne kanmak istiyordu şeytana ne de yenilmek.
Gözya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ruh; üç harf, tek hece. Ruhu tamamlamak bir ömür, kaybetmek bir an. Bir bütün oluşturmak istiyorsak önce parçaları oluşturmalıyız; eğer bir parça istiyorsak, o zaman bir bütünü parçalamalıyız.
İzleyeceğim yol tam olarak buydu. Tek yapacağım ya parçalamak ya da birleştirmek olacaktı. Linn'in dediğini yapacak, kendimi bulacaktım. Sabah gün doğmadan uyanmış, yattığım yerden kalkmadan camdan göründüğü kadarıyla dışarıyı izliyordum. Düşüncelerimin üzerine zihnimin kapısını kapatmış, hunharca zorlanmalara rağmen açmıyordum; bu oda artık boştu ve ben, bu sükût dolu boşluktan o kadar memnundum ki kapımın elbet kırılacağını görmezden gelmeyi tercih ediyordum.
Zihnimin değil ama yattığım odanın kapısı tıklatıldı, bakışlarım kapıyı buldu, kapı yavaşça açıldı. Beni uyuyor olarak görmeyi bekleyen Tanay, uyanık olduğumu fark edince duraksadı sonra içeriye bir adım atıp kapıyı kapattı. Zihnimin kapısını kırıldı, düşünceler oluk oluk zihnimin içine aktı. Kaşlarımı çattım. "Sabahın köründe odamda ne işin var?"
"Kaçıp kaçmadığını kontrol etmeye geldim." Sesi, yeni uyandığını belli edercesine çatallıydı; gözleri, uykunun mahmurluğunu hâlâ üzerinde taşıyor, saçları pervasızca anlına dağılmıştı. "Eee, baktıysan çık, neden içeri giriyorsun?" yatağın içinden bir milim kıpırdamadan, yorgan boynuma kadar çekili bir şekilde sinirle konuştum.
"Bil diye söylüyorum, normalde bu kadar sabırlı ve sakin bir adam değilimdir. Sabrım şimdiden sınırına ulaşmak üzere." Gözlerini kısmış, kararlı bakışlarıyla ellerini cebine yerleştirmişti. Dili bana doğruları fısıldıyordu, "Hmm," dedim. "Bil diye söylüyorum, bu benim umurumda değil," elimi yorganın altından çıkarıp arkasındaki kapıyı gösterdim. "Şimdi, çık dışarı."
