II
Ayoko na ngang umiyak. Masisira 'tong mascara ko ehh. Pero... KELAN BA NILA MAPAPANSING WALA AKO SA BAHAY!?!?!
"Tae lang eh. Gutom na ko, pagod pa. tapos yung magaling kong mga magulang ni hindi man lang ako hinahanap. Pati yung pesteng PA ko. Ano!?! Dito na lang ako poreber??? Mag-isa, malungkot, walang makaen at palutang-lutang sa ibabaw ng karagatan namin..."
Siguro nga ayaw na rin sa 'kin ng parents ko. napakapasaway ko naman kasi eh. Kaya eto ako ngayon... karma na siguro 'to... grabe... nakaka- !
(A/N: Ang drama mo! Hindi bagay!)
Ay takteng buhay 'to oh! Bat ka na naman sumingit?! Minsan na nga lang mag-emote sinira pa.
(A/N: so asungot ako sa tingin mo?)
Oy! Oy! Wala akong sinasabing ganun ah!... geh na... pagbigyan mo na lang akong mag-emote...
(A/N: oo na. nakakaawa ka na eh...)
Tse!
(A/N: aba't!)
Joke lang. hehehe... piz tayo madame...
Balik na nga sa 'kin. Pano kasi 'tong author namen feel atang sumali sa istoryang 'to ehh. Gawa ka na kasi ng sarili mong story madame, may isusulat ka naman ehh.
(A/N: bakit? Di ba kita istorya? Adik lang?)
Oy! Oy! Author, GOOD girl po kaya ako....(innocent voice)
(A/N: whatever! Geh na balik na sa'yo.)
Thanks!
Ayun nga. Ang tagal ko na dito. Floating alone in this (kamot ulo)... sa karagatan na nga lang. iingles pa kasi eh.
Feeling ko talaga wala nang pag-asang hahanapin pa ko nila daddy at mommy... haayyy... pede ko na sigurong pagtyagaan tong tubig-dagat....
SOPHIE'S POV (SOPI)
Bat parang kinakabahan ako. Something's not right. I think I forgot something important to do.
" Hija, have you seen Be- .... my daughter?" biglang tanong sa akin ni sir Benedict.
Oh my! Si ma'am Be- yung anak nila. Naiwan ko sa dalampasigan kanina. Aw, I'm dead! Why did I forget about her...I don't want to lose this job.
"Ah, sir, si ma'am po kasi, she said she wants to walk in the shore...alone. Kaya iniwan ko po muna siya dun at sinamahan si Mr. Mertuso dito." Kinakabahan niyang paliwanag.
