Die İn Your Arms (Justin Bieber Fanfiction)

24.Bölüm

-24-

(Lütfen daha çok yoruuuum.

Multimedya’da Justin.Öptüm:*)

***

Herkes gittikten sonra Alice ile biraz daha konuşmuştuk ve sonra yorgun olduğumu söyleyip odama çekilmiştim.Kapı sesiyle annemin geldiğini anlamıştım.Alice ona yorgun olduğumu ve zor bir gün geçirdiğimi söyledi.Ardından Lily’nin sesini duydum.Annem eve gelirken bahçeden Lily’i de almış olmalıydı.

Annemin Justin’den haberi var.Sevgili olduğumuzu biliyor ve tanıştılar da.Ama tabiki de ayrılmamızdan haberi yok.Çünkü yeni gelişen bir olay.

Şu an saat kaç bilmiyorum ama ben uyumaya çalışıyorum.Boş tavana bakarak yıldızları sayıyorum.Küçükken annem bana uyuyamadığımda bu yöntemi söylerdi.Gerçi bir boka yaramıyor ama olsun.

Ben Justin’i neden dinlemedim?Çünkü ben beni aldattığına inanmak istemiştim.Çünkü kanıtlar vardı ve Justin de şiddetle itiraz etmedi.Bana inanmaktan başka bir yol göstermedi.Garip olan,Karley’in bu fotoğrafı bana kendi eliyle yollaması.Sanki Justin ile yattığını gözüme sokmak istedi ve benden saklamadı.Bu terslikte bir iş var.Ya da bu işte bir terslik var.Herneyse.

Ama ben Justin’i dinleyeceğim.Er ya da geç.Kaçışı yok.Hatta şimdi de olabilir.

Telefonuma uzanıp elime aldım.Aramaya yüzüm yoktu.Onun da konuşmaya yüzü olamazdı zaten.

Kime:Aşkım

Seni dinleyeceğim.Evimin önünde buluşalım?

Yazıp yolladım.Daha ismi değiştirmek için erken ama değiştireceğim.Anında cevap yazdı.

Kimden:Aşkım

5 dakikaya ordayım.

Yazdı.Hemen yataktan kalkıp dolabımı açtım.Üzerime hırkamı alıp aşağı indim.Salonda yoklardı.Bu da benim işime gelirdi.Kapıdan çıktığımda henüz gelmemişti.Merdivenlere oturup beklemeye başladım.5-6 dakika sonra arabasıyla kapının önünde durdu.Arabada Karley de vardı.

Oturduğum yerden kalkıp ağır adımlarla yanlarına gittim.Onlar da arabadan indi.

“Sizi dinliyorum.”dedim.Karley konuşmaya başladı.

“Öncelikle ikinizden de özür dilerim.Hepsi benim hatam.Ben Justin’e aşık oldum ve sizi ayrımak için bunları ben düzenledim.Dün gece bir arkadaşımın partisine çağırdım Justin’i.Melissa da burada dedim.O da geldi.Birasına uyku ilacı attım ve onu uyuttum.Odaya çıkarıp yatırdım.Aslında fotoğrafta altında pantolonu vardı.Benim de altımda şortum vardı.Sana maili kendi ellerimle yolladım çünkü sizi ayrımak istiyordum.Justin’in hiçbir suçu yok.Dün gece de hiçbirşey olmadı Melissa.Sürtük duygularım işte.Beni affetmeyeceğinizi bildiğim için özür dilemiyorum.Üzgünüm.”diyip çekip gitti.Şok olmuştum.

“Şimdi öğrendin mi?”diyince kafamı salladım.”Güzel,istediğine inanabilirsin.”dedi.Göz yaşlarıma hakim olamıyordum ki Justin arkasını dönüp yürümeye başladı.Hemen ona yetişip kolunu tuttum.

“Özür dilerim Justin.Çok özür dilerim.Karley değil,ben orospunun tekiyim.Lütfen,lütfen beni bırakma.Ben sensiz yapamam.”diye bir şeyler geveledim.Justin güldü.Hemen kollarımı boynuna doladım.O da belime doladı.

“Bu seferlik affediyorum.”dedi.”Şimdi içeri girmezsen donacaksın.”

“Ben seni hak etmiyorum.”diye fısıldadım.”Ben seni hak etmiyorum...”

“Hayır Melissa,kendine haksızlık etme.Bir hata yaptın.Ben de olsam inanmayabilirdim.Ama dinlerdim.Şimdi bunları geride bırakalım sevgilim.”diyip beni alnımdan öptü.”Tekrar özür dilerim.”dedim ve kendimi ondan ayırdım.”Önemi yok.”dedi.Elini bırakıp yürümeye  başladım.Arkama dönüp el salladım.O da salladı.

Eve girdiğimde Alice bana sorarcasına bakışlar atıyordu.”Yarına anlatacağım.Söz veriyorum.”diyince kafasını salladı.Merdivenlerde annem ile karşılaştım.”Yorgunum anne.Yatıyorum.”dedim.O da kafasını salladı.

Odama girip kendimi yatağa attım.

Edward haklıydı.Justin beni aldatmazmış.Anca başkalarının zoruyla.Karley’e de kızgınım ama o kadar kızmıyorum artık.Aşık olmuş sonuçta.

Justin’e inanmadığıma inanamıyorum.Nasıl bir sürtüğüm ben?Onu dinlememekle çok büyük hata  yapmışım.

Ama yine de onu kaybetmedim.O hala benimle.Bir daha da kaybetmek istemiyorum.Üniversite bitsin.Evleneceğim ulan onunla.Ben ki,kimseyle evlenmeyeceğini idda eden Melissa,evleneceğim diyorsam evleneceğim.Çünkü;onu çok ama çok seviyorum.

Yemin ediyorum ben onu hak etmiyorum.Ben pisliğin tekiyim.Malım.Gerizekalıyım.Beyinsizim.Beyin hücrelerimi sikmişler benim.

Ama en önemlisi;pişmanım.Pişman.

Bir daha kimseyi dinlemeden yargılamayacağım.Bu bana ders olsun.

-KARLEY’DEN-

Söyledim işte.İtiraf ettim.Hem ne düşünüyordum ki?Onları gerçekten ayırabileceğimi mi?İmkansıza yakın birşey olmalı bu.

Şimdi ölmek üzereyim.Bileklerim daha fazla dayanamıyor sanırım.Ha-ha.Siz de bırakın beni.

Bileklerimle konuşuyorum.Daha ne bekliyorsunuz ki?Şu akan kan için bile değerim yoktur.He şimdi de kanım ile konuşuyorum.Durumum fena.

Gerçi bu saatten sonra fena olsa ne olur.Gidiyorum.Öbür tarafa.Acaba nasıl bir yerdir?Benim gideceğim yer Cehennem olacak kesin.Hayatta o kadar çok hata yapmışım ki,geri dönüp bakmaya korkuyorum.Pişman olmamıştım hiç.Sadece bundan pişman oldum.

Justin’e aşık oldum diye –ki benim gibi bir sürtük kimseye aşık olmaz- Melissa’dan ayırmak istedim onu.Benim yaşayamadıklarımı yaşıyor diye nefret ettim ondan.Justin’de üzülürdü ama ben ona unutturacaktım.Güya.

Herşey boşa gitti.Hayatımın sonuna gelmişim.

Beni affet Melissa,beni affet Justin.

Elveda!

*****

-TUTKU