Yeni bir EDHO kurgusuyla birlikteyiz iyi okumalar DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUNLARDA BELİRTMEYİ UNUTMAYIN.
Boşanma davası sonuçlanmıştı her şey bitmişti artık. Meryem Hızırın karşısına geçti.
M:bitti...
H:böyle olmamalıydı. Çocuklar benim yanımda asla mutlu olmayacak. Bu çok büyük bir bedel ve sadece bana değil.
Meryemin gözünden bir damla yaş aktı.
M:olması gereken buydu. Bu bir bedel değil Hızır... Onlara iyi bak Hızır... Senden son isteyim... Bare bunu yerine getir...
Diyerek çocuklara döndü. Ömerle zeynoya sarıldı.
M:Hoşçakal köftem. Hoşçakal zeynom
Kafalarından öptü.
Ö:anne yaptıklarım için özür dilerim ben... gitme lütfen.
Z:anne bırakma bizi! Ben çok özür dilerim!
M:artık bana ihtiyacınız yok ikiniz de yolunuzu seçtiniz... beni dinlemediniz şimdi beni suçlamayın... biriniz gizlice evlendi biriniz gidip adam vurdu... Babanız zaten... ben yoruldum... tükendim dayanamıyorum artık. Gördüm ki gözünüz de hiç değerim de kalmamış... artık ayrılma vakti. kendinize iyi bakın... uzakta olsam da gözlerim hep üzerinizde olacak... sizi terk etmiyorum sadece... uzaklaşıyorum.
Diyerek ayrıldı onlarda. Son kez hızlıca Hayriye ananın da elini öperek çıkışa yöneldi.
Z:anneee!! Bırakma beni anne!!
Hızır hızla sarıldı oğlu ile kızına. Kendi de ağlıyordu ama elinden bir şey gelmiyordu işte. Boşa çabalamakdansa hiç çabalamamayı seçmişti. Sonuçta Meryem bunu kafasına koymuştu. Ne olursa olsun gidecekti. Değiştiremezdi bunu. Ailecek onu yormuşlardı. Nefes almak hakkıydı. Ama bu sırada Hızırın nefesini tüketmiştti.
