KARA SEVDA - TUTKU SERİSİ I-FİNAL

2.BÖLÜM - YENİ HAYAT

“Geç kaldım kusura bakmayın.”
“Önemli değil. Hadi geç. Tanıştırayım yeni ortağımız Behram Aram Al-Sharif, bu da kız kardeşim Arya Ertunç.”
Arya resmen adama yiyecekmiş gibi bakıyordu.
“Memnun oldum.” Dedi adam soğuk bir şekilde.
“Ben de memnun oldum.”
Sonra Sevda’nın yanına oturdu. “Kız bu mu lan şeyh?”
“Evet.”
“Ay yerim ben böyle Şeyh’i ha. Şuna bak çikolata gibi. Ayyy yeminle çok yakışıklı.”
“Arya saçmalama ya. Adam Arap.”
“Irk ayrımı yapmayalım lütfen. Hepimiz eşitiz. Hem ilk görüşte aşka inanmıyor musun sen? işte o klişenin tam göbeğindeyim ben kızım. Gülüşe bak. Kalp krizi sebebi, yemin ederim.”
O sırada adamın içine düşecekmiş gibi izliyordu adamı.
“Hem ne biliyorsun acaba, belki adam evli, ya da sevgilisi hatta sevgilileri var?”
“Kötü düşünme. Ayrıca her masalda kötüler kaybedecek diye bir şey yok. Benim masalımda ben kazanacağım. Bu adamı tavlamak için her yönümü kullanacağım. Hatta evliyse boşatacağım, sevgilisi varsa ayıracağım, haremi varsa dağıtacağım lan o haremi.”
“Tamam yavaş gel Arya.”
“Başlarım yavaşına. Son gazım kızım şuanda.”
“Allah’ım Arya. Bak bu adam senin okulundaki yeni yetmelere benzemez. Onlar gibi ilk gün bakış, ikinci gün elini tut, üçüncü gün hoşçakal yapamazsın. Diğerleri gibi oyalayamazsın. Bu tip adamlar seni ilk gün yatağa atar.”
“Valla güzelim, tek bir özel gecem varsa bu adama feda olsun.”
Son sözü ile Sevda’nın ağzı açık kaldı.
İmzalar atılmaya başladığı sırada, Behram imza atıp, Arya’ya uzattı. Arya imzalarken yüzünde aptal bir sırıtma vardı. Sevda ona bakıyordu. Sevda’ya uzatırken anlaşmayı “Darısı nikah defterimizi imzalamamıza inşallah.”
“Çok uçtun. Fena düşeceksin.”
Toplantı sona erdi. Adam herkesin elini sıkıp, kadınlara baş selamı verip çıktı.
Sadece onlar kaldığında Sevda kafasındaki soruyu sordu.
“Eee Karahan ne zaman geliyor?”
Arda bu konuya takılmasa da Arya çok manidar bir bakış attı Sevda’ya.
“On güne kadar devredip gelecek. Biz de ev bakıyoruz bu arada. Biz de kalmamakta kararlı.”
“Haklı tabi.” Dedi Burak dayanamayarak.
“Öyle de, işte gel bunu babama anlat. İçerliyor tabi ki.”
“Neyse hadi bir şeyler yapalım.”
“Siz takılın kızlar. Bizim başka planımız var.”
“Of be. Bir gece de rahat durun ölmezsiniz. Hadi birlikte takılalım.” Dedi Arya ısrarla.
Burak ile birbirlerine bakan Arda ‘el mahkum’ der gibi omuz silktiler.
“Peki cadılar siz kazandınız. Hadi çıkalım. Önce yemek yiyelim.”

10 GÜN SONRA

“Hoşgeldin oğlum.”
Karahan kardeşleri gittiğinden beri bugüne hazırlanıyordu. Ama hala hazır olmadığını anladı. Adam ona ‘oğlum’ diyordu, ama o bir yabancıya bakar gibi bakıyordu.
Yine de sarıldı. Kardeşlerinde öyle hissetmemişti. Ama bu adamı hemen kabullenemiyordu. Belki içten içe kızdığı bu adamdı. Ama onun da bir suçu yoktu ki.
“Hoşbulduk.”
“Hadi gel seni Sevinç’le tanıştırayım. Seni çok merak ediyor. Sabahtan beri ha bire yemek yapıyor.”
“Zahmet etmeseydiniz.”
“Ne zahmeti? Lütfen böyle resmi olma oğlum.”
“Peki. Ben sadece-“ Tarık bey lafını kesti.
“Ne zaman hazır hissedersen o zaman.”
Karahan başını salladı sadece. Etrafa baktı. Çok büyük bir evdi. Peki Sevda neredeydi? Hemen yan evde oturduğunu söylemişlerdi. Adam sanki anlamış gibi durumu açıkladı.
“Aslında Buraklarda bize katılacaklardı. Bayağı da ısrar ettim ama bu gece yalnız kalmamız konusunda ısrarcıydılar.”
“Anladım.”
İçeri girdiklerinde oldukça güler yüzlü bir bayan karşıladı onları.
“Hoşgeldin Karahan oğlum.”
“Hoşbulduk Sevinç hanım.”
“Lütfen, Sevinç teyze diyebilirsin.”
“Nasıl isterseniz Sevinç teyze.”
“Güzel. Hadi yemeğe. Umarım beğenirsin.”
“Çok zahmet verdim.”
“Olur mu öyle şey. Burası da artık senin evin.”
“Teşekkür ederim.”
Hep birlikte yemeğe oturdular.
“Bizim hastahanede işe başlamayacağını söyledi Arda.”
“Evet. Ben yani, kendi emeğimle bir yerlere gelmek istiyorum.”
“Karahan, sen kabul etsen de etmesen de o hastahane senin. Nasıl kardeşlerinin hakkı varsa senin de hakkın var. Ayrıca sen çok başarılısın. O küçük çocuğu nasıl hayata döndürdüğünü çocuklar anlata anlata bitiremediler. Lütfen, bu kadarına hayır deme en azından.”
Adam köşeye sıkışmıştı. Aslında referans bile istese, o hastahaneye hayli hayli girerdi. Ama bu şekilde olması zordu.
Ayrıca hakikaten Sevda neden gelmemişti? Yarım dakikada bir aklı ona gidiyordu.
Yavaşça başını aşağı yukarı salladı. Sonra derin nefes alarak. “Peki.” Dedi.
Babasının gözleri parladı.