YARENCAKIR: Design

Yarışma Sonucu

Öncelikle katılan herkese teşekkür ederim.

Herkesin hikayesi birbirinden güzeldi. Hepsi benim hoşuma gitti ama bir kişi seçmem gerekiyordu.

Değerlendirme yaparken dikkat ettiğim şeyleri söylemek isterim:

• Yazım kurallarına ne kadar uyguğu

• Konu

• Noktalama işaretleri

• Akıcılık

Tekrar söylemek isterim herkesin hikayesi çok iyiydi ama benim kalbime dokunan ve gerçekleri yansıtan bir hikaye olduğu için Enes Oktay (ensokty)'ı birinci olarak seçtim.

•Bu arada dün açıklayamamış olmanın sebebi bayram dolayısıyla fırsatım olmadı. Yine de beklediğiniz için teşekkürler.•

• Ayrıca bir şey daha söylemek isterim. Enes'in de yaptığı hatalar var yazarken, şu bu demeyin lütfen. Herkes en az bir hata yapmış yazarken. Bunun nedeninin bana atmadan önce iyice kontrol edilmemesi olduğunu düşünüyorum.•

Ayrıca küçük bir şey daha eklemek istiyorum. ''merdummgirizz'' adlı kullanıcı gerçekten çok güzel bir şekilde yazmış hikayesini ancak konusu gerçekten okumak istemeyeceğim türden olduğu için birinciliği kaçırdı. Noktalama işaretlerini kullanıcı, yazım kurallarına uyuşu gerçekten benim gözlerimi yaşarttı. Güzel yazığını belirtmek istedim.

Enes bana yaptırmak istediğin üç kapağın künyesini mesajdan özel olarak ilet. Ayrıca tek bir kural var, bu de beni takip ediyor olman.

Yakında, hatta çok yakında yeni bir yarışma ile görüşürüz.

Kendinize iyi bakın.

Ve HERKESE HAYIRLI BAYRAMLAR ♥

ENES'iN HİKAYESİ:

  Asker avucunun içindeki küçük oyuncağı iyice sıktı. Tırnakları derisinin altına geçecekti adeta. Ama baba olmasının verdiği mutluluk, o acının üstünü örttüğü için hissetmiyordu o acıyı. Mutluluğunu gören yanına oturan komutan ile dikkati dağıldı askerin. 

 ''Hayırdır asker! Çok mutlu gözüküyorsun?!'' diye bağırdı komutan. Sesinde, komutan olmasının verdiği sertlik ve emir verici bir ton vardı. Asker uzun süre o tona maruz kaldığı için herhangi bir amaç gütmüyordu. Derin bir nefes aldı ve yüzündeki gülümseme iyice genişledi. 

 ''Evet komutanım. Bugün karım doğum yapıyor. Allah izin verirse operasyondan sonra onun yanına gideceğim.'' oğlunu göreceği için mutluluk vardı. Dudaklarından, sesine bile yansımıştı o gülümseme. 

 Parmakları yavaşça açıldı, ve avcunun içinde duran küçük, tahtadan yapılmış, minyatür bir askeri andıran yeşil kaskı, asker kıyafetleri ve elindeki silah ile çok benziyorlardı birbirine. Bu oyuncağı, oğluna hediye etmek için özel olarak yaptırmıştı asker. Büyüdüğünde, her gözü çarptığı an doğumunda babası vatan görevinde olduğunu unutmaması için yaptırmıştı bunu. 

 ''O zaman burada ne işin var asker?! Karının yanına gitsene!'' 

 ''Hayır komutanım. Önce vatan'' diyerek şu an gitme fırsatını elinin tersi ile bir kenara itti asker. Komutanın yüzünde hafif bir gülümseme oluşturmuştu o cümle. Vatanı için, hayatı boyunca en önemli anlarından birisinden vazgeçmesi mutlu etmişti.