Սերը թևեր է տալիս

2 մաս

Լարգրողները զարմացած մնացին ։
- Լավ մենք շտապում ենք , - ասաց Պիեռը ։
Չեմ հասկանում ինչ է կատարվում ։ Ով է նա , որ լրագրողներով էր շրջապատված նրա տունը ։ Մենք դժվարությամբ նստեցինք իր մեքենան ։ Ես շատ հարցեր ունեի տալու ու չգիտեի որից սկսել ։
- Կներես կատարվածի համար - ասաց նա ։
- Կասես , թե ով ես դու , որ լրագրողները հետաքրքրվում էին քեզանով ։
- հիշում ես , երբ քեզ հարցրեցի , թե ինձ ճանաչում ես ?
- Ու...
- Ես դերասան եմ ։
- Դերասան ?
- Չեմ հասկանում դուք տանը հեռուստացույց չունեք ։
- Ես հեռուստացույցից չեմ օգտվում ։
- Լավ ինչևէ ։
- Իսկ ինչու ինձ ներկայացրիր իբրև քո ընկերուհի ?
- Միայն իրականություն եմ ասել ։
- Դու հիամր ես !
- Նաև ընկերդ կտեսնի ու կհասկանա , որ անփոխարինելի չէ ։
- Լսիր դու իսկական հիմար ես ! Ես ընկեր չունեմ !
Նա մեքենան արքելակեց ու ասաց.
- Այդ դեպքում ինչու էիր լաց լինում ։
- Դա քեզ չի վերաբերում ։
- Իմ ընկերուհու հետ կապված ամեն ինչը ինձ վերաբերում է ։
- Բավական է ! Կամ ինձ տար տուն կամ բացիր մեքենայի դռները ։
- Շատ ես շտապում ։ Երեկ ես քեզ տարա ակումբ , հետո իմ տուն ։ Հիմա եկել է շնորհակալության պահը ։
- Այսինքն ?
- Այսինքն ես հիմա իմ ընկերության հետ կապված գործնական հանդիպման եմ ։ Իսկ նրանք գիտեն , որ ես ընկերուհի ունեմ ։ Բայց քանի որ ես նրանից բաժանվել եմ 2 շաբաթ առաջ , ստիպված եմ քեզ ներկայացնել իբրև իմ ընկերուհի ։ Չնայած ինչ իբրև ? Հենց այդպես էլ կա ։
- Լսիր հիմար ես չեմ գա քեզ հետ ոչ մի հանդիպման ։
- Կգաս ։
- Եթե չեմ ցանկանում , ապա ինչպես պիտի գամ ։
- Եթե չգաս ես վաղվա իմ հարցազրույցում մեր նկարները ցույց կտամ ։
- Ինչ նկարներ ?
- Երբ ցույց տամ կհասկանաս ։
- Լավ կգամ ։
Պիեռի կողմից .
Մենք շարունակեցինք ճանապարհը ։ Իրականում նրանք իմ անձնականի մասին ոչինչ չգիտեն ։ Պարզապես ես ստեցի որպեսզի կողքիս պահեմ նրան ։
- Բարև ձեզ պարոն Կիմ Մին Սոկ ։ Ծանոթացեք ընկերուհիս է Դեմին ։
- Օօօ գեղեցիկ զույգ եք ։
- Շնորհակալ եմ ։ Հա իմիջայլոց այսօր միասին պետքե նշենք մեր ընկերության 1 տարին ։
- 1 ? - հարցրեց Դեմին ։
- Կներես սիրելիս նորից շփոթեցի ։ 2 տարին պետք է նշել , - փորձում էի դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից ։
Մենք քնարկեցինք գործին վերաբերող հարցերը , իսկ հետո գնացինք ռեստորան ։ Եկան նաև ընկերներս ։
Դեմիի կողմից .
Նա իսկական հիմար է ։
Եկավ ժամանակը մեր 2 տարեկանի տորթը կտրելու ։ Ծիծաղելի է չէ հնչում ? Տորթը կտերլուց հետո արդեն իմ համբերությունը լցվում էր ։
- Համբույր ! Համբույր ! , - գոռում էին հավաքվածները ։
Իսկ պիեռը ժպտում էր մինչև ականջների ծայրը ։ Նա մոտեցավ ինձ ։ Չեմ հավատում միթե պատրաստվում է ինձ համբուրել ։
Ձեռքերը դրեց այտերիս ու շրթունքները դիպավ իմ շուրթերին ։
Վերջում ես ամբողջովին կարմրեցի ։
Ամեն ինչ վերջացավ ու նա ինձ տուն տարավ ։ Ճանապարհին ոչինչ չխոսեցինք ։ Իջնելուց ես ապտակեցի նրան իր պահվացքի համար , իսկ նա ... նա հիամարի պես ժպտում էր ։
- Մամ ես տանն եմ ։
- Ինչպես կբացատրես սա ? - նա ինձ ցույց տվեց Պիեռի տան մոտ կատարվածը , իսկ հետո ռեստորանի մեր համբույրը ։ Պարզվում է պապարացիներ են եղել այնտեղ ։
- Սա իմ կյանքն է ։
- Գոնե ասեիր , որ նման մարդու հետ ես ընկերություն անում ։
- Քեզ համար մեկ չէ ? Մևնույն է դու հանդիպում ես ամեն պատահածի հետ ։
Մայրս ինձ ապտակեց ։
- Անշնորհակալ !
- Շնորհակալություն նման վարքի համար ու հաջորդ անգամ չհամարձակվես ինձ ապտակել ։ Ավելի լավ կլիներ , որ դու մահանայր ։
Ես լացակումաց դուրս եկա տանից ։ Ու տեսա Պիեռի մեքենան դեռ մեր տան մոտ է ։
Պիեռի կողմից .
Երբ արդեն Դեմին մտավ տուն ցանկանում էի շարժվել , երբ ինձ զանգեց Պաուլը ( մոտ ընկերս ) ։ Խոսակցությունը վերջացնելուց հետո , տեսա թե ինչպես Դեմին լացակումաց տնից դուրս եկավ ։ Մոտեցա նրան ու ասացի .
- Դեմի ինչ եղավ քեզ հետ ?
- Տար ինձ այստեղից , խնդրում եմ ։
Մենք նստեցինք մեքենաս ու գնացինք իմ տուն ։
- Արի ֆիլմ դիտենք ։
- Ես տրամադրություն չունեմ ։
- Երբ դիտենք կունենաս ։
Ֆիլմի ընթացքում նա քնեց գլուխ իմ ուսին հենած ։
Առավոտյան արթնացա Դեմիի լացի ձայնից ։
- Դեմի ինչ է պատահել ։
- Մա... մայրս ։
- Մայրդ ինչ ?
- Մա...մայրս ։
- Խոսիր Դեմի - նա ուշաթափվեց ։
Ես վերցրեցի սեղանի բաժակով ջուրը ու լցրեցի նրա երեսին , նա ուշքի եկավ ։
- Դեմի խոսիր խնդրում եմ ։
- Մորս սպանել են երեկ իմ գնալուց 4 ժամ անց ։ Դա իմ մեղքով է , եթե ես մնայի տանը ...
- Հանգստացիր Դեմի ։ Ամեն ինչ լավ կլինի ։
- Դու ինձ չես հասկանա , սկզբում հայրս մահացավ , հետո մորս սպանեցին ։
- Դեմի ես քեզ հասկանում եմ , եթե դու մորդ նոր ես կորցրել , ապա ասեմ ես 1 տարեկան էի , երբ ծնողներս վթարից մահացան ։
- Արի գնանք մորս մոտ , խնդրում եմ ։
3 օր անց ...
Պարզվել է , որ նրան սպանել է մի կին , ում ամուսինը դավաճանել էր իրեն Դեմի մոր հետ ։ Դեմին շատ վատ վիճակում է ։ Ես ժամերով տանից դուրս եմ գալիս ու երբ վերադառնում եմ նա նույն դիրքով պարկած է ։
Մտա նրա ննջարան ։
- Դեմի մենք գնում ենք Կորեա գործնական հանդիպման ։
- Ես չեմ գալիս ։
- Դեմի դու այլ տարբերակ չունես ։
- Հանգիստ թող ինձ ։
- Դեմի կյանք շարունակվում է ։ Ապրիր հանուն ինձ , հանուն ընկերներիտ և վերջապես հանուն քեզ ։
- Ես ընկերներ չունեմ ։ Ես ոչ ոք չունեմ !
- Իսկ ես ? Ես ով եմ ? Ինչ եմ ներկայացնում քեզ համար ....