Սերը թևեր է տալիս

մաս 21

- Եթե իմը չես , ապա ուրիշինն էլ չես ! - վճռական ասաց Դիլանը ։ Դիլանը մոտեցավ Դեմիին և սկսեց նրան համբուրել ։ Դեմին Դիմադրում էր ։ Դիլանը ցանկանում էր արդեն հանել Դեմիի շապիկը , բայց Դեմին ազատվեց  նրանից ։

- Ինչքան ես իջել , նույնիսկ իմ կամքին հակառակ  ...

- Ես գիտեմ , որ քեզ հաճելի է , չէ որ դու սիրում ես ինձ , - Դեմիին ընդհատելով ասաց Դիլանը ։

- Սիրում էի ...

- Դու սիրում ես ինձ ։

- Մտածիր ինչպես կուզես ։ Ես գնում եմ ։ Բջայինս կվերադառցնես ? , եղբորս զանգեմ ։

- Դու մնում ես ! Իսկ բջայինդ ճանապարհին նետել եմ աղբը ։

- Դու հիվանդ ես ։

- Քեզանով , - ծիծաղելով ասաց Դիլանը , - արդեն ուշ է գնացինք քնելու ։

Նա բռնեց Դեմի ձեռքը և տարավ ննջարան ։ Իսկ ինքը գնաց լոգանք ընդունելու ։ Երբ  վերադառձավ Դեմին արդեն քնել էր ։ Նա նույնպես քնեց ։

Առավոտյան , երբ Դեմին արթնացավ Դիլանը ննջարանում չէր ։ Նա հանկարցակի ներս մտավ ։

- Կարող ես լոգանք ընդունել , քեզ համար հագուստի տեսականի կա պահարանում , քո երեկվա հագուստը մաքուր չէ , բացի դա նաև այսօր սառն է եղանակը ։

- Շնորհակալ եմ , դու ինչպես միշտ շատ հոգատար ես , բայց հասկացիր ես քեզ չեմ սիրում ։ Ես Պիեռին եմ սիրում ։

- Իսկ եթե նա չլինի , կսիրես ?

- Նա կա ։

- Բայց նա ուրիշին է սիրում ։

- Ծիծաղելի սուտ , -ասաց Դեմին և պահարանից վերցրեց նոր հագուստ և ուղևորվեց լոգարան ։

Դիլանը քմծիծաղ տևեց ու դուրս եկավ ննջարանից և գնաց հյուրասենյակ ։ Քիչ անց նրան միացավ Դեմին ։ Դեմին այլևս չէր վախենում Դիլանից , քանի որ նա վստահ էր  սիրող մարդը իր սիրեցիալին չի ցավեցնի ։

Դիլանը նստած էր բազմոցին , իսկ նրան շատ մոտ նստել էր Դեմին ։ Դեմին գլուխը դրեց դիլանի ուսին , Դիլանին դա ժպիտ պարգևեց ։ Նրանք միմյանց լավ էին հասկանում լռության ներքո  ։ Դեմին գլուխը բարձացրեց և դեպի իրեն շրջեց Դիլանի գլուխը ։

- Երբ ես ինձ վերջապես բաց թողնելու ։

- Երբեք !

Դեմին ոչինչ չասաց միայն քմծիծաղ տևեց ։

Նա կտրուկ ոտքի կանգնեց , կարճ ժամանակ նայեց Դիլանին և հեռացավ խոհանոց ։

Երկու գինու բաժակ վերցրեց և լցրեց բաժակները գինով  ։

- Ներիր ինձ Դիլան ,  բայց ստիպել ես , - ասաց Դեմին ինքն իրեն և Դիլանի բաժակի մեջ քնաբեր լցրեց ։

Դիլանը լուռ դռան մոտից հետևում էր Դեմիի գործողություններին , իսկ հետո շտապեց իր նույն տեղը նստել ։ Դեմին բաժակները դրեց սեղանին և պատրաստվում էր նստել , երբ Դիլանը խնդրեց բերել կրակայրիչը ։ Նա երբ գնաց խոհանոց , Դիլանը փոխեց բաժակները ։

- Դու նույնպես ինձ ստիպել ես  - ասաց Դիլանը ու խորամանկ ժպտաց ։

Դեմիի վերադառնալուն պես նրանք ըմպեցին գինով լի բաժակը միմյամց նայելով ու անդադար ժպտալով ։ 10 րոպե անց Դեմին քնած էր ։ Դիլանը նրան գրկեց ու ննջարան տարավ , հանեց նրա հագի հագուստը և պարկեցրեց անկողնում , ապա իր հագուտը հանեց և նա նույն պես պարկեց ։

Ուշ երեկոյան արթնացավ Դեմին , և իրեն մերկ տեսնելով խուճապի մատնվեց ։ Նրա անհանգիստ շարժումներից արթնացավ Դիլանը ։

- Կբացատրես ինչ է կատարվում ?

- Հասուն աղջիկ ես ու չես հասկանում ?

- Չէ նման բան հնարավոր չէ ։

- Եթե խմել չգիտես , ապա ինչու ես խմում ?

Դեմին սկսեց լաց լինել ։ Դիլանը  նրան գրկեց և փորձեց հանգստացնել ։ Բայց դեմին նրա տաքուկ գրկից դուրս պրծավ ։ Դիլանը նրան ժպտաց և հեռացավ լոգարան ։ Մոտ 10 րոպե անց դուրս եկավ լոգարանից , իսկ Դեմին դեռ լաց էր լինում ։

- Բավական է լաց լինես , պատրաստվիր գնում ենք տուն , - ասաց Դիլանը և դուրս եկավ ննջարանից ։

Դեմին հագնվեց , արցունքները մաքրեց ու դուրս եկավ ննջարանից ։ Դիլանը տանը չէր , նա շուտով պատուհանից նկատեց Դիլանի մեքնան ։ Նա որոշեց հեռանալ առանց Դիլանի ։ Ու շտապեց դեպի մեքնան որոնց ապակիները մուգ եին , բացելով վարորդի դուռը նա անակնկալի եկավ , քանի որ այնտեղ նստած էր Դիլանը ։

- Դու ես ցանկանում վարել ? , - ասաց Դիլանը ծիծաղելով ։

Կներեք ուշացման համար ❤😔
Նոր մտքեր ունեմ ու ցանկանում ևս մի գիրք գրել ։ Ինչ կարծիքի եք ?