Սերը թևեր է տալիս

18 մաս

- Այո հիշել եմ ։ Վախենում ես ?

- Մենք միասին կգնանք ։

- Սիրելիս , հոգատար ամուսին մի ձևացիր , - ասաց Դեմին ու տանից դուրս եկավ ։

Նա նստեց երթուղային տաքսի ու շտապեց << Մոր >> տուն ։

Նա կանգնած էր Սոլոմիայի տան դիմաց ։ Բայց նորից վախենում էր դուռը թակել ։ Նա ուժերը հավաքեց ու վերջապես թակեց այդ անիծիալ դուռը ։ Այն բացեց մի գեղեցկադեմ երտասարդ ։

Դեմին մի փոքր նրա գեղեցկությունով հիանալուց հետո ասաց .

- Ներեցեք , Սոլոմիային կարելի է ։

- Ներեղության կարիք չկա գեղեցկուհի ։ Իհարկե կարելի է , մեր տանը գեղեցկուհիներին ամեն ինչ կարելի է , - ասաց այդ երտասարդը , - մամ քեզ մի գեղեցկուհի է հարցնում ։

- Գալիս եմ տղաս !

Սոլոմիան մոտենալով դռանը տեսավ Դեմին ու շփոթմունքի մեջ ընակվ  :

- Մամ ով է նա ։

- Պիտեռ մեզ մենակ թող , - ասաց
Սոլոմիան , իսկ Պիտեռը լուռ մտավ տուն ։

- Քեզ ես չէի ասել չգալ ։

- Բայց անցել է գրեթե 7 ամիս , իսկ դուք չզանգեցիք ։

-Աղջիկ մայրդ քեզ մոռացել է դաստեարակել ։

- Մայրս ինձ է նույնիսկ մոռացել ու մոտ 7 ամիս է ինձ համար ժամանակ չունի , - թաց աչքերով ու բաղվելով ասաց Դեմին ։

- Մամ ? Ես ճիշտ լսեցի ու հասկացա ? , - դուռը բացելով ասաց Պիտեռը ։

Դեմին շտապ աչքերը մաքրեց ու պատրաստվում էր գնալ , բայց նրա ձեռքը բռնեց Պիտեռը ։

- Ու դու պատրաստվում ես այսպես հեշտ գնալ ? , - գոռաց Պիտեռը , - դու նույն իրավունքները ունես ինչ ես ։

- Դու մայր ունես , իսկ ես ոչ ։

- Կորչիր իմ տանից !

- Նա ոչ մի տեղ չի գնա ! Բացատրիր նրան իրեն թողնելու պատճառը ։

- Ներիր աղջիկս , ինձ հայրս էր ստիպել այպես վավել ։ Քանի որ հայրդ հասարակ մարդ էր և չէր  համապատասխանում մեր ընտանիքին , իսկ ես սիրում էի նրան ։ Բայց երբ ամուսնացա Պիտեռի հոր հետ մոռացա հորդ ու սկսեցի աիրռլ ամուսնուս ։

- Իսկ ինչի չէիր ասում ? Ինչի ? - բղավեց Դեմին ու հեռացավ ։

Պիտեռը գնաց նրա ետևից , Դեմին նստեց այգում ու սկսեց լաց լինել ։ Նրան մոտեցավ Պիտեռը ու նստեց Դեմիի կողքին ։

- Անունդ կասես ?

- Դեմի ։

- Լսիր ինձ Դեմի , ես կողքիդ եմ , ես քո եղբայրն եմ , ես այսուհետ միշտ քո կողքին եմ , դու պետք է արդեն միշտ ինձ վրա քո հույսը դնես ու պետք է ինձ վստահես ։ Դու արդեն եղբայր ունես ։