Սերը թևեր է տալիս

11 մաս

- Դեմի մենք ինքնաթիռից ուշանում ենք ։

- Դիլան , լռիր ։ Կխոսես վերջապես Պիեռ ?

- Դեմի մենք իրար հետ ենք սովորել ։ 15 տարեկան էիր դու ու մենք սկսեցինք ընկերություն անել ։ Հետո դուք տեղափոխվեցիք ։ Դրանից հետո մենք մի քանի անգամ իրար կողքով անցել ենք , բայց դու ինձ չես ճանաչել ։

- Պիեռ հիմարություներ մի խոսիր ! Ինչպես կարող եմ չհիշել ։ Նման բան չի եղել ։ Ասում էիր երեխա ունենք , ստիդ շարնակությունն է ։

- Դեմի ես ճիշտնեմ ասում , իսկ դա համաձայնեմ սխալ եմ արել ։ Բայց այս մեկը ճիշտ եմ ասում ։

- Դեմի գնացինք , կուշանանք , - ասաց Դիլանը ու բռնեց ձեռքս ։ Դե իհարկե ես գնացի նրա հետ ու չհավատացի Պիեռի ոչ մի խոսքին ։ 16 տարեկանում ես ավտավթարի եմ ենթարկվել , բայց հետո հշողությունս վերականգնվել է ու ես նման դեպք չեմ հիշում ։

Մենք բարձրացանք ինքնաթիռ ։ Ես լաց էի լինում , քանի որ չգիտեի թե ինչ է կատարվում ։

- Դեմի , ինչ որ բան ես հիշել ? , - հարցրեց Դիլանը ինձ գրկելով ։

Ես ոչինչ չասացի ու շարնակեցի լաց լինել ։

- Դեմի , խնդրում եմ խոսիր !

- Դիլան , ես ուզում եմ քնել , լռիր խնդրում եմ , - ես գլուխս դրեցի նրա ուսին ու քնեցի ։

Ինձ արթնացրեց Դիլանը , երբ իքնաթիռը վեյրեջք էր կատարել ։ Մենք իջանք ինքնաթիռից ։ Ես ինձ վատ էի զգում , բայց ցավազրկող դեղահաբը ինձ փրկեց ։ Դիլանը մեքնա էր վարձել ։ Դիլանը առաջարկեց , որ մեքանան ես վարեմ ։ Ես համաձայնվեցի ու մենք շարժվեցինք դեպի հյուրանոց ։ Ճանապարհին ավտավթար եղավ , բայց մեզ շատ բան չեղավ ։ Դիլանը գլուխն էր վնասվել ։ Նրան տեղափոխեցին հիվանդանոց ։ Ես մտա նրա հիվանդասենյակ ։

- Դիլան ինչպես ես ?

- Իմ անունը Դիլան է ? Իսկ դու ով ես ?

- Դու ոչինչ չես հիշում ?

- Ինձ թվում է այո ։ Ով ես դու ?

- Ես ... ես ... քեզ հետ այսօր եմ ծանոթացել ։ Լավ ես գնամ ուշ է , - ստեցի ես , սա լավ առիթ է նրանից ազատվելու համար ։

- Դեմի դու ոչ մի տեղ չես գնա ։ Ես ամեն ինչ հիանալի հիշում եմ ։ Ես ցանկանում էի տեսնել դու երեկ անկեխծ էիր ։

- Ներիր ։

- Նորից ? Դու երբ ես փոխվելու ? Անում ես , հետո ասում ես կներես ։

- Դիլան խոսք եմ տալիս սա վերջին անգամն էր ։

- Գնում ենք հյուրանոց ։

Մենք գնացինք այն հյուրանոց , որտեղ նա սենյակ էր ամրագրել ։

- Ես հոգնած եմ քնել եմ ուզում ։