Ես չգիտեի ինչ խոսել ։ Այնքան հարցեր կան տալու բայց չեմ կարողանում ։ Ես անջատեցի հեռախոսը ։
Ես նախ պետք է մտածեմ , թե որտեղ կարող եմ թողնել իրերս ։ Ես որոշեցի վերադառնալ այն տուն ։ Այդ հրեշը համաձայնվեց և վերցրեց 2 ամսվա վարձ ։ Ես իրերս տեղավորեցի ու որոշեց գնալ նամակի հասցեով ։
Կանգնել էի դռան մոտ ու չգիտեի ինչից սկսել ։ Անգամ չէի կողնորոշվում թակել այն , թե զանգը տալ ։ Վերջապես ուժերս հավաքելով թակեցի դուռը ։ Բացեց մի կին , ով ուղղակի հիանալի տեսք ուներ , բայց հասկանալի էր , որ նա բավականին մեծ է ։ Երևի 45 տարեկան ։
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
- Բարև ձեզ , - դողացող ձայնով ասացի ես ։
- Բարև ձեզ ։
- Կներեք , ինձ ձեր համարը և հասցեն մայրս է տվել ։ Ինձ թվում է մենք խոսելիք ունենք ։
- Սոնիտան է մայրդ ?
- Այո , բայց նա մահացել է ։
- Անունդ ինչպես է ?
- Դեմի ։
- Լսիր ինձ Դեմի ես հիմա ընտանիք ունեմ , ամուսին , երեխա , հետևաբար դու պետք է հեռանաս հիմա այստեղից ։ Ես քեզ վաղը կզանգահարեմ , կհանդիպենք ու ամեն ինչ կբացատրեմ ։
- Տիկին Սոլոմիա դուք ինձ լավ չեք հասկանում ։ Ինձ ձեր ընտանիքը չի հետաքրքրում ։ Ինձ միայն ասեք , թե ինչ կապ ունեք ինձ հետ ։
- Դու հիմար հայրդ ես !
- Տիկին ձեզ կարգի հրավիրեք ։
- Ես այն կինեմ , ով քեզ 9 ամիս կրծքի տակ է կրել ու ատել է քեզ անգամ դեռ չծնված ։
- Հրեշ , - այս ասելուց հետո հեռացա ։
Պատկերացնում եք դուք իմ հոգեվճակը ։ Կյանքի դաժանություները ինձ սպանում են ։
