Can'dan
Sara çoktan kendine gelmişti. Serumun bitmesini bekliyorduk. Arada bir göz göze geliyorduk. O masum bakışıyla bana bakıyordu. Sanki kim olduğumu hatırlamak istermişcesine.
Ege'nin gözlerinden endişe okunuyordu. Biliyorum niçin endişelendiğini. Hem Sara'yı kaybedecekti hem onun sevgisini. Bir de Sara şu an baygın bir şekilde yatıyordu. Ege Sara'yı çok seviyordu biliyorum ama Sara'nın bilinçaltında ben vardım. Bunu kendisi de farketmişti zaten. Bilinçaltını bilinç seviyesine getirmek çokta kolay olmasa da zor değildi. Sanırım.. Çünkü ben bu yıl üniversite de ilk bir ay Psikoloji okumuştum. Sara'nın da üniversiteye başlaması gerekiyordu ama o başlayacak durumda değildi. İlk önce psikolojisini düzeltmem gerekiyordu. Evet. Evet. İlk ben bozdum. Şimdi de ben düzelticem. "Sen nasıl bir insansın?" dediğinizi duyar gibiyim ama zamanı geldiğinde herkes her şeyi öğrenecek.
Sara Ege'ye dönerek sordu birden bire."
"Ege babam nerde?"
"Neden babanı soruyorsun sevgilim? Babanla görüşmüyosun ya?" dedi Ege.
Sevgilim kelimesi ağzından çıkarken yumruğumu sıkıp Ege'ye doğru derin bir nefes hohladım.Ege Sara'nın sevgilisi değildi.''
"Ha evet evet babamla görüşmüyodum." dedi Sara. Bana dönüp "Sen kimsin peki? Ben seni bir yerden hatırlıyo gibiyim."
Anlatmalıydım. Ama biliyorum şu an olmazdı. Ege ben cevaplamadan lafa girdi.
"Sara bu senin eski sevgilin. Hafızanı yitirdin ya. Zamanı geldiğinde herşeyi anlatacak." Eski sevgilin derken bana ters bir bakış atmayı ihmal etmemişti.
Sara ardı arkası kesilmeyen sorular soruyordu. "Sen kimsin?" , "Adın ne?" , "Kaç yaşındasın?" , "Beni nerden tanıyosun?" gibi gibi.. Hepsini bıkmadan cevaplıyordum. İlişkimiz hakkında da sorular sordu ve ben bunları cüzdanımda taşıdığım fotoğraflarla yanıtlamayı tercih ettim.
Sara "Ege evimize dönelim bitanem" dediğinde sinirimden bir hışımla ayağı kalktım. Sonra Sara bana şaşkınlıkla bakarken Yalandan bir gülümsemeyle yerime oturdum. Ama yerimde duracak gibide değildim. Ege'ye dönüp "Sen bir benimle gel" dedim en sert tavrımı takınarak.
Odadan dışarı çıktık. Sara'ya dokunup dokunmadığını sordum. Çünkü Sara çok masumdu ve herkesin güleryüzüne güvenebilecek bir kzdı. Ege'den "Hayır." cevabını net bir şekilde aldım. Ama bu onun yalan söylemediği anlamına gelmezdi. Ona tehditkar bir cümleyle "Eğer o kıza dokunduysan.." dememe gerek kalmadan "Sen onu 4-5 yıldır tanıyosan bende onu o kadar tanıyorum ve seviyorum. Ben onu kazanmak bulmak için üç yılımı verdim. Sen ne yaptın. Onu sevmene rağmen gittin. Sara hafızasını senin yüzünden kaybetti. Eğer sen gitmeseydin bunlar olmazdı. Ve onla ben bir yıldır aynı evdeyiz fakat öpmek hariç hiç birşey yaşamadık. O istedi fakat ben yapmadım. Geleceğini düşündüğümden. O çok masum küçük bi kız. Yaşadıkları hiç kolay değil. Bi de o eklensin istemedim." diye konuştu bir solukta. Ve bana iğneleyici laflar sokuyordu.
"Sen hiç birşey bilmiyosun benim hakkımda ve Sara hakkında. Ben sana inanmıyorum," dedim yumruğumu sıkarak.
"Sara iyi değil. Bunları konuşmak bi' fayda etmez. Yanında olmalıyız." dediğinde ona hak verdim ilk defa.. Başımı sallayarak beraber içeri girdik. Saat gece 12ydi. Sara uyuyakalmıştı. Odada iki yatak ve bir tane tek kişilik koltuk vardı.
Titremeye başlamıştım. İki gündür sigara içmiyordum. Cebimde bi paket Marlboro Touch vardı. O da Sara'nın en sevdiği sigaraydı. Kendi sigaram Kırmızı Pall Mall iki gün önce bitmişti. Ve ben o sigaraya dokunmaya kıyamadım Sara'nın yanına gelicem diye. Ege durumu anlatıp odadan çıktım. En yakın markete gidip kendime iki paket Kırmızı Pall Mall aldıktan sonra marketten çıkar çıkmaz Sara'nın bana ilk hediye etmiş olduğu Fenerbahçeli çakmağımla sigaramı yakıp ciğerlerime çektim. Ciğerlerim sigarayı ilk içime çekişim gibi acımıştı. Hastaneye doğru yaklaştığımda sigaram bitmişti onu yere atıp ikincisini yaktım. Hastane kapısına yaklaştığımda yarım kalan sigarayı fırlatıp içeri girdim.
