Beste vrienden?

Hoofdstuk 8

Ik zit bij Rein thuis op Chrisje te passen. Ik ben ondertussen zelf al zo'n 5 maanden zwanger. Ik heb al een klein schattig bol buikje. Ik zet Chrisje op mijn schoot en ga op en neer met mijn benen zodat we paardje spelen. Ze is al een jaar oud. Ik glimlach blij als ze het uitschaterd van plezier. Ik sta op en loop met Chrisje in mijn zij naar de keuken waar Rein het avondeten klaar maakt. Ik ga achter hem staan en druk een kusje in zijn nek. Ik grinnik als hij een zachte kreun niet kan onderdrukken. Ik houd Chrisje zo ver mogelijk van het vuur vandaan. Ik zet Chrisje in haar stoeltje die ik aan de eettafel gezet heb. Ik dek de tafel en glimlach. Ik voel twee handen op mijn buik en grijns als ik recht in Reins oogjes kijk 'Heey lieverd' zeg ik teder. Ik druk een liefdevol kusje op zijn lippen en schep voor iedereen wat eten op. De rest van de pannen zet ik in het midden van de tafel. Ik ga zitten en voel opeens iets lopen. Ik schrik en kijk Rein bang aan. Ik zie bloed naar beneden druppelen. 'Naar het ziekenhuis, vlug' zeg ik helemaal in paniek. Rein legt me op de achterbank en rijdt zo snel als hij kan aar het ziekenhuis. De dokters onderzoeken me en doen een echo 'het spijt me maar het kindje is overleden. Je hebt net een miskraam gekregen' zegt de dokter meelevend. Ik voel mijn ogen vullen met tranen. Ik laat ze de vrije loop. Ik kijk Rein aan die me in zijn armen neemt 'We zijn het kwijt' snik ik.