kayranlılardan mektuplar

Teresa'dan

(y/n: Thomesa desteklemeyenler de okuyabilir, o kadar duygulu bir mektup yazdığımı sanmıyorum. tabii eğer Teresa'dan nefret etmiyorlarsa...)

Sevgili Okuyucu,

Böyle seslenmemden rahatsız olmuyorsun değil mi? Eh, oluyorsan da artık çok geç.

Belki benden nefret ediyorsun, Tom'a ihanet ettiğim için. Onu yüzüstü bıraktığım için. Tam alışmışken terkettiğim için.

Ama biliyor musun, ben de kendimden nefret ediyorum.

Bütün bunları neden yaptım hiç düşündün mü? Neden onu tüm kalbimle severken gidip Aris'i öptüm, biraz akıl yürütme girişiminde bulundun mu?

Ona zarar gelmesine dayanamazdım. Hayır, hayır dayanamazdım. Eğer İSYAN'ı dinlemeseydim ona bilmek dahi istemediğim eziyetler yapacaklarını söylediler. Delilerin önüne atacaklarını söylediler. Kendimi delilerden biri onu çekiştirdiğinde 'Tom!' diye haykırırken hayal ediyorum da. Asla dayanamazdım.

Yaptıklarım için pişman değilim. Yine olsa, yine yapardım. Eğer yapmamış olsaydım o ölmüş olurdu ve ben arkasından ağlıyor olurdum. Şu an o ağlıyor mudur peki? Sanmıyorum.

Ben, ona zarar gelmemesi pahasına her şeyi yapardım. İnan bana, aklına gelebilecek her şeyi. Hani derler ya, 'Keşke başka bir zamanda, başka bir şekilde karşılaşsaydık.' Keşke diyorum, keşke öyle olsaydı.

Eğer onunla okulda tanışmış olsaydık belki de ileride evlenirdik. Çok boş düşünceler belki ama, ne bileyim, paytak paytak yürüyerek bana 'Anne' diye seslenen küçük bir Tom hayal etmekten kendimi alıkoyamıyorum. Veya saçları bana, gözleri Thomas'a çekmiş, kıvırcık saçlı, ela gözlü bir kızın koşarak Tom'a sarılmasını.

Şimdiye dönecek olursak eğer... Chuck, benim küçük kıvırcığım. Hiç peşimi bırakmıyor. Sürekli birlikteyiz. Sanki kayıp kardeşimi bulmuş gibi hissettiriyor bana. Onu çok seviyorum.

Arada Thomas'ı özlediğini söylüyor. Bir şey diyemiyorum, hafif dolan gözlerimi göğe çeviriyorum. Hani dünyada, ölenlerin bulut olup göğe çıktığı bir söylenti vardır ya. Ben burda tam tersini yapıyorum işte. Tom'u arıyorum.

Ve Newt. Gerçekten sahip olabileceğim en iyi arkadaş. Dünyada pek iyi anlaşamamış olsak da şimdi beni seven insanlar listesinin başını çekiyor.

Onunla ilk, ben ağlarken yanıma geldiğinde tanıştım burada. Gelip yanıma oturdu ve bana sarılıp benimle birlikte ağladı. Ben Tom'u özlediğimi söyledikçe o da Tommy'yi özlediğini söyledi.

Bir süre eskilerden konuştuk, o günden sonra da artık nasıl olduysa birbirimizi kollar olduk. Abim gibi mi diyeyim, kuzenim gibi mi her neyse.

Kısacası, Tom'u özlüyorum. Beni ne kadar sevmese de Minho'yu ve onun mizahını özlüyorum.

Brenda... O ise... Umarım Tom'a iyi bakıyordur.