Heimat [JooKyun]

₪7

30 Ekim 2014

ChangKyun yine odasındaki arkadaşlarıyla toplanmış derin bir sohbetin içindeydi. Kahkahaları odanın dışına taşıyordu. Onun kahkahalarını duyan annesi yine her zamanki gibi iç geçirmişti. Her ne kadar alışmak istese de oğlunun bu şekilde olması onu üzüyordu. JooHeon'la tanıştıktan sonra belki arkadaşlarından vazgeçebilir diye düşünmüştü ama değişen bir şey olmamıştı. ChangKyun hala mecbur kalmadıkça odasından ayrılmıyor ve onlarla olan muhabbetini her geçen gün arttırıyordu. Son zamanlarda Jooheon'un buluşma tekliflerini de reddeder olmuştu.

"Hey, hey! Beni dinleyin! JooHeon hyung mesaj atmış, dışarıda buluşup bir şeyler yapalım diyor. Ne dersiniz, gideyim mi?"

"Hep o çocukla takılıyorsun zaten. O çocuk hayatına girdiğinden beri bizi boşladın Kyun, farkında mısın?"

"Ama onunla birlikteyken eğleniyorum, sizin dışınızda benimle konuşan tek kişi o."

"İzin vermiyoruz, bizimle kalacaksın. Küseriz yoksa."

Diğerleri de konuşan arkadaşına katıldığını belirtircesine kafalarını sallamıştı.

"Ama en sevdiğim filme davet ediyor beni. Gitmeyeyim mi?"

ChangKyun ağlamaklı bir sesle konuşsa da arkadaşları yine reddetmiş ve gitmesine izin vermemişti.

"Çocukluk arkadaşlarım olmasaydınız hepinizin kıçına tekmeyi basmıştım! Dua edin size değer veriyorum!"

Yerinde biraz tepinip JooHeon'a gelemeyeceğini söylemişti. Diğerleri ise pis pis sırıtmakla meşguldü. Tekrar onlara ters ters baksa da her iki taraf da yaklaşık beş dakika sonra hiçbir şey olmamış gibi eğlenmeye devam edeceklerini biliyordu.

"Bazen gerçekten nefret ediyorum sizden!"

"Yine de bizi seviyorsun Kyunnie."

"Kes sesini!"

"Bizi o çocuğa tercih etmene dayanamıyorum cidden. Şu iki çocuk sana hiçbir şey demiyor olabilir ama onlar da üzülüyor ChangKyun. Bizi her seferinde bir başımıza bırakıyorsun."

"Özür dilerim. Bundan sonra sizinle daha fazla vakit geçirmeye çalışacağım."

"Neyse, hadi kaldığımız yerden devam edelim. Sahi, nerede kalmıştık?"