Heimat [JooKyun]

₪11

7 Eylül 2017

Nefes nefese JooHeon'un odasına dalmıştı ChangKyun. JooHeon tam uykuya dalacakken kapının hızla açılmasıyla irkilmişti. Sonrasında birden bir ağırlık hissetti üstünde.

"Hyung! Hyung bir şey yap. Çok korkuyorum ben."

Gözleri önce titreyen gözbebeklerini sonra da elmacık kemikleri üzerindeki yaşları buldu. Ne olduğunu deli gibi merak etse de hala şoku atlatamamış öylece gözlerinin hemen karşısındaki titreyen gözbebeklerine bakıyordu. Çenesindeki kanları fark etti sonra. Gözleri daha da aşağılara gitti, yorganını kirleten kan lekelerini gördü.

"Hyung, onlar beni zorladı. Ben yapmak istemedim, ben karşı çıktım. Yemin ederim ben intihar etmek istemedim."

JooHeon sıkıca sarılmıştı önünde sarsılarak ağlayan bedene. Kulağına onu sakinleştirecek bir şeyler fısıldayıp saçlarını okşamıştı bir süre. Sonra onu yataktan kaldırmış ve kestiği yerlerin durumuna bakmıştı.

Karnında ve kollarındaki çeşitli kesikler kıyafetine kan lekesi bulaşmasına sebep olmuştu. Öncelikle hepsini suyla temizlemiş daha sonra da ChangKyun'un türlü mızmızlanmalarına rağmen tentürdiyotla temizleyip sarmıştı her yarasını.

Tekrar yatağına geçip onu da kucağına çekti ve kollarını etrafına sardı. ChangKyun sırtını onun göğsüne yaslamış ve kafasını da geriye atıp omzuna koymuştu.

"Bir daha sakın böyle bir şey yapma ChangKyun. Bir daha onlarla konuşmayacaksın, özellikle de o büyük olanla."

"Özür dilerim hyung. Sö veriyorum artık onunla muhatap olmamaya çalışacağım."

"Hala tedavi olmak istemiyor musun?"

"Hyung bu konuyu daha önce en az yüz kez konuştuk. Lütfen, bıktım artık bu konudan."

"Biliyorum Kyun. Ama lütfen, sana ne kadar zarar verdiğini görüyorsun. Bugün... Bugün son anda kendine gelmeseydin... Belki de şimdi..."

Zaten toparlayamadığı cümleyi gamzelerinin hemen üstüne değer yumuşak dudaklar kesmişti. JooHeon kucağında uzanan bedene daha sıkı sarılmış ve kafasını geriye attığı için açıkta kalan boyuna dudaklarını bastırmıştı.

"Seni kaybetmek istemiyorum Kyun."