I got you (+12)

van mij en van niemand anders

Hij kuste haar weer, maar deze keer dubbel zo lang als de vorige keer. "Geloof me, na een tijd begin je het leuk te vinden." lachte hij en verliet de ruimte. In de gang hoorde Jess hem met iemand praten. "Ja, ik heb haar nog." zei de jonge man waarschijnlijk. "Vergeet niet dat je haar nog moet behandelen, Korim." zei een zwaardere stem. "Hij heet dus Korim?" vroeg Jess aan zichzelf op onhoorbare toon. "Je mag haar niet aanraken, begrepen? Ze is van mij, en van mij alleen!" hoorde ze hem roepen. "Ik heb recht op een deel van de buit!" riep de zware stem. "Dan ben je niet meer van nut voor me." zei Korim. Jess hoorde de andere man brullen en hoorde een harde bonk tegen de vloer. Korim deed de deur open en keek Jess kwaad aan. Hij liep op haar af met zijn mes in zijn hand. Het hing vol bloed van de andere man. Jess zag de andere man voor de deur op de grond liggen, morsdood. "Vanaf nu ben je alleen van mij, van mij en van niemand anders. Hij kuste haar weer, maar nu vond zijn tong en weg tussen Jess' lippen heen. Het liefst van al zou ze gillen, maar dat zou hij net leuk vinden. Ze probeerde los te komen, maar de grote kettingen waren onbreekbaar. Ze was als een prooi voor een leeuw, gevangen en zwak. Geen verdediging kon haar nog redden.