Living with Lights (Completed)

Chapter 26: Precarious

[Karen's POV]

I stood frozen habang nakikita ko si Larry na nanghihina...

"Oh no... guaaaaaaaaaaarrrrrd!" ang panay kong sigaw, mabuti nalang at nasuot ko agad ang aking bathrobe at na wrap ko si Larry ng malaking towel. then when they arrived at the room, inilabas nila si Larry sa shower at inilagay sa higaan tapos tumawag sila ng ambualnce.

May spare kay sila sa room kaya naman ay nakapasok sila agad nung tinawag ko sila. Pagdating ng ambualnce, we rushed Larry immediately sa hospital and the doctors came rushing for him sa emergency room.

I was just there... sitting, waiting... mabuti nalang at dinalhan ako ng mga maids ng masusuot kaya nakapagbihis ako. When the doctors came out of the emergency room, I rushed to them and asked them about Larry's condition.

"Are you Mr. Lim's friend?" ang tanong sa akin ng doctor. "yes doc, I am" I was so tensed, frustraited and tired, and the doctor's news doesn't seem good kaya hinanda ko ang sarili ko sa maririnig. "Mr. Lim has Esophageal cancer" 

I can't believe it... Larry has cancer? "well, Esophageal cancer is most common to men and I can see he's also a person who drinks and smokes. I'm sorry but he's not going to live that long enough"

***

I patiently waited for him to wake up. Larry's not going to live long enough? how come? alam kong he's a strong man, all those times may cancer pala siya?

"hey" he greeted me "gising ka na pala?" I said to him coldly "bakit? ano ba ang sakit ko?" he asked jokingly but I never laugh. Lumapit ako sa kanya and looked at his face. 

Sinuntok ko siya sa braso tapos I shouted "Esophageal Cancer Larry?! dinadala mo lang sa joke? how am I supposed to laugh with your joke kung malalaman kong you're dying?! curse you larry! curse you! after all we've been through? I had sex with you! I almost fell in love with you and yet here you are, suffering, struggling to breathe!" 

I cried in front of him, because I pitied him. "wag kang mag-alala, I have all the money in the world to cure me" ang confident niyang sabi sa akin 'no, the doctor says you only have few days left! Idiot!" pinunasan ko ang mga luha ko habang humagolgol ng iyak. 

"at least may baby na tayo, when I die, may remembrance ka gailng sa akin." he joked again "gago! one night stand lang yung nangyare sa atin no?" sinigawan ko siya ulit "I don't care Karen! I was happy I made love with you, I was happy because you asked me to.."

[Julian's POV]

Nilapitan ko si Larry sa hospital bed niya and from the looks of his face, he is happy yo see me.

"Kumusta ka na?" tanong ko sa kanya "heto nakahiga parin" tumawa ako sa joke niya kahit na alam kong di ito nakakatawa. "papano na yung pangako mo sa akin Larry? Akala ko ba tutulungan mo ako?" he smiled "alam ko Julian, wag kang mag-alala, kahit na mamamatay na ako, hindi ko parin ipapako ang pangako ko sa iyo" "mabuti naman kung ganun."

may tinignan siya sa likod ko at sinundan ko kung saan siya nakatingin. "bago ka umalis, pwede bang uminom muna tayo?" ang sabi niya sa akin. "Bro, di ba bawal kang uminom?" ang bagbabala ko sa kanya "okay lang, mamamatay narin naman ako di ba?" wala akong nagawa, kunuha ko nalang yung isang whiskey tapos ibinuhos sa dalawang shot glasses. Inabot ko sa kanya yung isang shot ng glass at ininom ko kaagad yung sa akin.

Maya-maya bigla akong nakaramdam ng paghihilo. "Larry, anong nangyayare sa akin?" ang balisa kong tanong sa kanya. "Shempre hindi ako papayag na hindi ka mabigyan ng farewell gift bago ako mamatay." "anong ibig mong sabihin?!" hindi ko na alam kung anong nangyayare sa akin, gusto ko siyang sakalin, pero hidni ko magawa dahil punong puno na ako ng pawis at hilong-hilo na ako. 

"Nilagyan ko ng drug yung whiskey, wag kang mag-alala, lalala yan sa pagdaan ng ilang araw"

Lumabas ako sa kwarto ni larry papalabas ng hispital at nagdrive papaunta sa bahay. "Gago ka larry! magbabayad ka!"