Living with Lights (Completed)

Chapter 15: Twisted

[Keshia's POV]

Another tiring day, nag papractice lang kami ng Taekwondo, nakaka stress! "Ms. Keshia?" - Mr. Robins

"Sir bakit po?" "You're doing it wrong... ah Julian turuan mo nga tong si Ms. Mindiola ng real Taekwondo steps" - Mr. Robins

May tinawag si Sir na guy and super tall, and cute, is he a contestant too? parang ngayon ko lang siya nakita ah? "Hi Ms. Mindiola" ang greet niya saakin sabay smile "bago ka? dito?"  tanong ko. "ah yes, Ms. Mindiola" - Julian "wag mo nga akong tagawing Ms. Mindiola! nakaka tanda eh!" ang nagbibiro kong sabi sa kanya

"haha, you're a very humorous person Ms. Mindiola" - Julian "wag nga Ms. Mindiola! Keshia lang Keshia! okay?"  "okay Keshia" ang sagot niya sabay nod "so ano ba kasi yung ituturo mo sa akin ngayon? eh alam ko na naman lahat?" "Attention stance?" - Julian

"Alam ko na"

"eh Closed stans?" - Julian "alam ko narin yan!" "Parallel stance kaya?" - Julian "Hahaha! no, i know that stance perfectly" "kung love stance?" - Julian na shock naman ako sa sinabi niya... anong love stance? may ganun ba sa Taekwondo?

"Anong ba yang love stance?" ang curious kong tanong sa kanya tapos bigla niyang sinipa ang left leg ko gamit ang right leg niya and then there i was nakahiga na sa sahig. Tapos ay lumuhod siya sa harapan ko at unti-unting lumapit sa mukha ko, ipinikit ko ang aking mga mata sa pag-aakalang hahalikan niya ako pero.. as i opened my eyes..

"here grab my hand" he stretched his hand at me and i grabbed it,  napatingin ako sa paligid at panay ang tawanan nila gosh! nakakahiya! tumawa din yung ungoy kaya binigyan ko siya ng side thrusting kick "ahhh, aray!" ang sigaw niya tapos ay nag back out nalang ako sa gym.

"aish! ang lalakeng yun talaga! ka bago bago marunong ng mang-asar!" 

[Jensen's POV]

 Ano ba tong nararamdaman ko? Parang ang bigat ng ulo ko? Hindi ako maka kilos, para lang akong natutulog, pero dinig na dinig ko ang mga nangyayare sa paligid... ang pag andar ng relo, ang pag patak ng dextrose, at iba pa..

*Cring *Cring

"여보세요?" - Julie

yeoboseyo?

Hello?

"네, 아직 깨어 아니지만 그것은 단지 몇 분 동안, 괜찮아요." - Julie

ne, ajig kkaeeo anijiman geugeos-eun danji myeoch bun dong-an , gwaenchanh-ayo.

yes, he's not yet awake but it's fine, just for a few minutes.

I know the language, and and is this a possibility na nasa korea ako?

pero nasaan na si kuya?

Ilang minuto ang lumipas pagkatapos kong marinig ang tinig ng babae may nagbukas ng pinto at parang narinig ko ang tinig ni kuya

"Anong nangyare sa kanya? bakit siya naka ganyan?" - Kennie

"Lumaban kasi siya sa tauhan ni Daddy kaya ay naging malubha ang lagay niya ngayon." - Larry

"so utos pala ito ni Daddy na dalhin kami sa Korea? nasaan siya? gusto ko siyang makausap!" - Kennie

Sabi ko na nga ba.. nandito kami dahil kay daddy... Pero kailangan ko muna pigilan si kuya. Kuya wag muna! wag muna! Pinilit kong bumangon kahit na mahirap.. Halatang nabigla si kuya sa pagising ko

"Jensen" - Kennie

"Kuya, wag muna..."

"wag muna.."

"Jensen.. hindi ako papayag nito! hindi nalang ako tatayo dito at nakatingin lang sa sitwasyon mo" - Kennie

"hayaan mong si kuya Larry ang tumawag kay daddy, baka sakaling pupunta siya dito" tumahimik si kuya Kennie at tinignan ko si kuya Larry, halata sa mga mukha niyang parang hindi niya gusto ang nangyayare..  pero tinawagan niya parin si daddy... "Hello Dad, gusto kang makita ni Jensen" 

pagkatapos niyang sabihin yon, ni hang na niya ang phone niya at umalis sa room..

[Kennie's POV]

"Kuya?" - Jensen

"bakit?" ang tanong ko kay Jensen na hangang ngayoy nakahiga parin. "sa tingin mo.. pupunta dito si daddy?" - Jensen "ewan ko Jensen, hindi ko alam, kung hindi siya pupunta dito wala siyang silbing ama, siya ang may kasalanan kung bakit ka nangka ganyan." 

"kuya, wag ka sana magalit ng husto kay Daddy, ayoko kasing masira ang pamilya natin eh" - Jensen "matagal ng sira ang pamilya natin Jensen dahil sa kanya" "pero kahit na kuya, siya nalang ang pamilyang natira, wala na si mama, ayokong mawala si Daddy, pero mas ayokong mawala ka, please kuya? kahit para lang sa akin? pilitin mo nalang makipagsundo sa kanya" - Jensen

hindi na ako makapagsalita, ayokong mangako, dahil baka hindi ko masunod ang hiling mo Jensen, gustohin ko man na hindi masira ang ating pamilya, kailangan din matauhan si daddy... kung masira nga ang pamilya natin dahil sa akin.. patawarin mo nalang ako Jensen, hindi ko kayang maging mabuti sa harap ni ama.  

patawarin mo nalang ako...

[Julian's POV]

Nakauwi na sa wakas sa hotel, grabe ang babaeng yun.. she's unbelievable! "Good Evening Mr. Julian, do you need something? shall I send you your evening suit for the party tonight at the grand ball?" - Assistant

"yeah just leave it on my bed later, i'm going to rest" oo nga pala, grand ball nga pala mamaya, hindi ko alam kung magagawa ko ba ngayon ang inuutos ng lalakeng yun.. eh napaka hirap makuha ng babaeng to..

*ring *ring

"oh bakit?" "Oo, nandito na ako, nakilala ko na siya,""sige mamaya, gagawin ko na ang ipinapautos mo"

"tingnan lang natin kung hindi pa niya malimutan si Kennie.."