Chapter 30: New Chapter Begins

98 5 0
  • Dedicated kay Keshia Arañas
                                    

A/N: huhuhuhu ayokong maging emotional pero kasi, mamimiss ko talaga itong chapter nato T_T magsisimula po ako sa pagbibigay ng acknowledgements, goodbyes and thanks and what-so-ever, kaya halaan niyo nalang akong mag-speech dito. Dear Readers, first of all, gusto kong mag sorry sa inyo dahil napaka-slow ko pagdating sa mga story updates, and secondly kasi maraming typho-errors as what everyone calls it and third kasi nga hindi ko kayang hindi maging super emotional sa chapter nato... achuchuchuchuchu T_T Sorry din pala para sa requester kasi paminsan-minsan tinatamad akong mag-update ng story mo Keshie dear, pero eto parin, matatapos na! HAHA >_< salamat talaga sa support mo! kahit na short story lang to nung highschool tapos ginawa kong semi-novel ngayong college na tayo, ang laki parin ng support mo sa akin, hehe na touch naman ako dun.. I feel so flattered! yay! hahaha ang feeling ko much! -_- Heh, So wow! I can't believe natapos ko na ang action genre! palakpakan naman diyan guys! mamaya nalang ako magpapaalam okay? kasi maaga pa, magdedicate nalang muna ako ngayon. This last chapter of living with lights is specially dedicated to thy dearest requester! Keshia! heee sincerly yours everyone! from the beautiful author. =D deeee joke lang! :-* sincerly yours, JhelleEnFrance... ♥

[Karen's POV]

I can't hardly believe it. Everything's over now? No Julian... and No Larry? parang kahapon lang eh kinakabahan pa kami sa mga pangyayare, at ngayon? everything's changed since what happened yesterday. I'm in Keshia's room right now, she's still in shock and even now she still has those nightmares of what happened to her and Julian. She sometimes cries at night when she's asleep but I never leaved her and most of the times Kennie's just at her room taking care of her. 

"Kumusta na siya?" ang tanong ni Kennie pagkapasok niya sa kwarto. "eto, mahimbing na ang tulog ngayon kesa kaninang umaga, nakatulong talaga yung treatment" pagkatapos kasi nung nangyare sa amin kahapon parang na trauma talaga si Keshia kaya wala kaming ginawa kung hindi tumawag ng family doctor nila Kennie, hindi namin pina-alam sa parents ni Keshia kung anong nangyare sa kanya dito sa korea dahil baka mapano pa at lalala ang situasyon. "kasalanan ko kasi itong lahat eh, kung sinabi ko lang sa kanya ng maaga.." I stopped him from speaking "shhh, hindi mo kasalanan yun Kennie, we all have faults at saka hindi naman natin ito inexpect. Walang gustong mangyare ito sa ating lahat."  he sighed and tumayo sa kinauupuan niya "aalis muna ako ah? pag-gumising siya tawagan mo nalang ako, pupuntahan ko muna si daddy" alam kong may hindi pagkakaunawaan si Kennie at ang daddy nito at sa tingin ko, ngayon lang siya nagkaroon ng lakas para harapin ang daddy niya at mag-usap tungkol sa mga pangyayare, we were all shocked especially when Mr. Lim shot his adopted son. 

Kennie then leave the room tapos pumasok si Jarred. "Hi" he greeted, "Hi" I replied back. He came near me and kissed me. "Okay ka lang dito? you don't have to take care of Keshia for the rest of the day, nandiyan naman si Jensen at Kennie eh, if you want ako muna ang magbabantay dito and you can take your rest." he sat on the sofa beside me and hold my hand "no, okay lang naman ako, ang dami ko lang kasing kasalanan sa kanya. Besides, Kennie is not here" "bakit asan daw siya pupunta?" He asked "kakausapin daw niya daddy niya eh" I looked as his face as he glanced at Keshia with his worried face. Gosh! I remember I was so in love with this perfect guy, sinong mag-aakala, he'll choose me in the end kahit na he liked Keshia before. I love Jarred at hindi ako nagkamali nung hindi ko tinanggap ang proposal ni Larry sa akin. Parang napansin niyang natahimik ako and so he looked at me curiously "what's wrong baby?" he lifted my face and leveled my eyes to his. "is there something you want to tell me?" oh Jarred, wag mo akong bigyan ng ganyang tingin.. iiyak na talaga ako pag hindi ako nakapagpigil "kasi, before ee-eh before Larry died.. he uhhm he ahhh.. he" Dang! why is this so hard for me to tell him what happend! I took a deep breath as he waited for my answer "he asked me to marry him" I was puzzled, dahil parang walang nag-iba sa expression ni Jarred. Yumuko ako at pinikit ang aking mata "well, what are you going to say?" I asked habang pikit ang mata "oh baby, look at me" I looked at his face at parang na at ease ako dahil nakita kong naka smile siya sa akin "alam ko namang hindi mo tinangap yung proposal niya eh, and I was glad you have chosen to be with me" "papano mo nalamang hindi ko tinangap yung proposal?" he laughed "eh broken brokenhearted kasi si Larry kahapon eh hahaha" ehhhish kinaya pa niya akong e tease! errrrrr! mahina kong sinuntok yung braso niya "kainis ka!" tumawa ng tumawa si Jarred tapos natigil nalang kami ng maybiglang nagsabing "ang cheesy niyo" nakita namin si Keshia na gising na. "ang ingay niyo" napatawa nalang kami dahil nakakahiya naman kasi, narinig pa ni Keshia ang pinag-usapan namin. But that time, we were all happy, and I am so much happy dahil I have chosen the right guy. I have been thankful for having a nice lover.

Living with Lights (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon