Yazgım seninle değişecekse. Değiştir. Sana ait geri dönülmez o yollara itip hapsetme bizi..!
Sinirliydim ona.. bu kadar çabuk nasıl unuttu beni..yılar önce söylediği o ‘’seni seviyorum’’ lar yalanmıydı yani ? onca yıl beni kandırdımı ? yada beni unutabildi mi ? en çok koyanda bu değimliydi zaten..
'' Bak feriha o nişan-''
''Hande lütfen.. sonuçta o özgür.İstediği kişiyi sever , istediği kişiyi koluna takar. Bak hande biz bitirdik. Daha da ötesi yok.''
''Ama fer-''
''Lütfen. O beni istemedi.. beni sevmedi. Şimdi oturup onu konuşmaya lüzum yok.
Sinirle poffladı hande.. hıh,! Birde oturup onun ne kadar mutlu oldğnu dinlemeye hiç yüzüm yoktu.hıh! o benim mutluluğumu önemsemedi ki..
Flashback;
o iki katlı evin kapısının önünde durdu genç kadın. Hızlıca elini zile götürdü. Az sonra ayak sesleriyle beraber kapı açıldı.
''Hoş geldiniz feriha hanım…''
''Hoş bulduk asucum emir nerde?''
''Odasındaydı en son..''
''Teşekkürler..''
Hemen içeri girip çeketini astı genç kadın. Topuklularıyla koşa koşa üst kata çıktı ve o ezberlediği odanın kapısını açtı.pencerenin kenarında duran adama doğru koşup sarıldı ona..
''Ben geldimm aşkım.''
Az sonra kaşlarını çattı genç kadın.karşısındaki sözlüsünün ne kadar mutsuz olduğunu anlamıştı yüzünden. Telaşla sordu.
''Emir noldu !?''
''Sana sormalı feriha?''
''Ne demek bana sormalı nolduğunu söylermisin bitanem.''
O gözünü daldırdığı pencereden çekti ve kendini ferihanın tam karşısına geçirdi.
''Handeden bir şey öğrendim. Amerika’ya gidiyormuşsun..''
''Amerika… öğrendin..''
