Yazgım

20. Bölüm -Benim-

Karanlık bir sokak. Arkamdan ismimi sesleniyorlar. Koşuyorum , aralıksız nefes bile almadan. Saatlerce. Ağlıyorum , bağırıyorum. Duyan yok. Yalnızım. Peşimde birileri var . Tam tepemde bir ay ışığı. Birden yere çöküyorum. Saçlarımı çekip bitmesi için yalvarıyorum.

''Feriha?''

Emir ! Emirin sesi. Ayağa kalkıp onu görüyorum. Aynı zamandaki karnındaki o parlak siyahlığı. Kan ! Ona koşuyorum o benden kaçıyor. Yorulup duruyorum yolun ortasında. O en köşeden beni izliyor. Benim ise bedenimde eller sürtünüyor. Yalvarıyorum Emir'e beni kurtarması için. Gelmiyor. Sadece izliyor.

''Emir kurtar benii!

Bedenimdeki elelrden kurtulmak istiyorum. Çırpınıyorum. Ama sonra hareketsiz kalıyorum. Karşımda Emir ve Melis öpüşüyorlar. Ciğerimi sanki toplu iğneyle delip delip bırakıyorlar. Canım acıyor. Boynumdaki dudaklar hissizleşiyor. Ağlıyorum. Emir'in adını ana ana.

''Feriha''

Bana doğru geliyor. Ona elimi uzatıyorum ama sadece öyle bakıyor. Sonra arkasından Melis geliyor. O da elini uzatıyor. Emir bir bana bir Melis'e bakıyor. Sonra onun elini tutuyor. Karanlık sokakta arkalarını dönüp yürüyorlar Sonra Emir yere düşüyor birden. Kanlar artıyor. Siyah bir toz dumanıyla yok oluyor. Boğazım acıyana kadar çığlık atıyorum

''Feriha uyan !'

Işık. Karanlık yok. Emir var. Melis yok. Biz varız. Evde güvendeyiz. Boğazım acıyordu. Yutkunamıyordum. Gözyaşımın aktığını hissettim. Emir yine kollarının arasına aldı beni.

''Hey, geçti.. Buradayım , yanında''

''Emiirr?'' dedim onun yanımda olduğundan , gerçek olduğundan emin olmak istercesine.

''Buradayım.. Şhhh rüyaydı uyandın ve bitti.''

Emir'in kolları arasından çıktım. Elimi alnıma koydum. Kalbim hala pırpır atıyordu. Bazı rüyalar vardı rüya olduğunu bilirdiniz. Bazı rüyalar vardı tıpkı gerçekmiş gibi duygular hissedersiniz. Derin ve acıtan duygular. Bu da ondan biriydi. Hissetmiştim. Gerçekteymiş gibi..

''Gerçek gibiydi''

Dedim olanları hatırlamaya çalışarak. Tam olarak ne gördüğümüde hatırlamıyordum. Sadece korkmuştum. Çok korkmuştum. Bunu hatırlıyorum.

''Hadi gel yüzünü yıkayalım''

Dışarıya baktım oldukça kuvvetli olan güneşi gördüm. Yataktan kalkmak istemiyordum ama bir şey diyemedim. Emir'in elimi tutup kaldırmasına izin verdim. Banyodakii aynanın karşısına geçip kendime baktığımda. Gözlerimin kızarıklığını gördüm. Ne kadar süredir ağlıyordum?

''Seni ben mi uyandırdım ?'' diye sordum ayndan Emir'in gözlerine bakarak. Eğilip musluğu açtı. Sonra tekrar gözlerime baktı.

''Hayır , sen uyandırmadın.''

''Erken mi kalktın? ''diye sordum avcuma doldurduğum suyu yüzüme çarparken.

''Hiç uyumadım''

Hiç uyumadın mı ? Emir şu gözlerinin halini görsen...

''Sen iyi değildin. Korktum uyuyamadım. Seni izledim. Sonra huzursuz olmaya başladın. Adımı sayıkladın. Sana seslendim uyanmadın. Uyandırmaya çalıştım. Sonra da uyandın işte.''

Sözünü bitirdiğinde yüzümü kuruladığım havluyu yerine astım. Arkamı döndüm. Ellerimi beline koydum. Gözlerinin içine bakamasamda ;

''Teşekkür ederim'' dedim.