&&&İnan bana yapma dedi kadın.
sus yalan söyleme dedi adam.
kadın anlattı adam inanmadı.
kadın sustu.Ve affetmedi.
*************************************************************************************************
**************************...
" Yapmadım diyorum neden inanmıyorsun bana.Ben ya ben senin sarı papatyan. Nasıl inanırsın seni çok seviyorum Asaf. Bunu bilmiyor musun ?"
Kübra yarım saattir bıkmadan ağlıyordu.Asaf delirmiş gibi etrafa saldırıyordu.Nasıl yapardı bunu ona sarı papatyası.Nasıl aldatırdı onu.Hala aklı almıyordu.
Asaf "Bitti artık senin yalanlarına karnım tok benim.Şimdi bavulunu topla ve geldiğin yere git. "derken kalan nefesini bıraktı.Kübra Asaf'ın ona inanmamasını kendine yediremiyordu.Bu kadar mıydı ona duyduğu sevgi ? Bu kadar mıydı ona duyduğu güven ? Güven olmadan bir ilişki yürür müydü ? Yürümezdi.Her kadın gibi kendine yakışanı yaptı Kübra.Bu eve nasıl geldiyse öyle gidecekti.
Kübra "Bu eve nasıl geldiysem öyle gidiyorum Asaf. Hiçbir şey almadan gidiyorum bu evden.Hatta bu evde sana, sana olan aşkımı bırakıyorum.Bir gün her şeyi öğrendiğinde sakın ama sakın bana dönme ben sana olan aşkımı kaybettim artık.Pişman olacaksın ama artık seni seven kadın yok"derken son göz yaşlarını elinin tersiyle sildi ve arkasını dönüp çıktı kapıdan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kadın ellerini karnına sardı ve birden bire bir kramp girdi." tamam anneciğim bak ağlamıyorum.Sende üzülme.Biz ikimiz çok mutlu olacağız"Kübra yürüdü yürüdü yürüdü.Sahile kadar geldi elleri karnında.Orada bankta oturan bir adam gördü.Kucağında bir bebek ve sürekli ağlıyordu.Kübra daha fazla kayıtsız kalamadı.Ürkekçe yanlarına yürüdü.
Kübra "Bir problem mi var acaba?" dediği anda bebek kollarını uzattı Kübra'ya.Kübra bebeği kollarına aldığı anda sustu bebek ve gülümsemeye başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merhaba ben Korhan.Hızır gibi yetiştiniz gerçekten.Pis cadı sabahtan beri ağlıyor.Nasılda sus pus oldu kucağınızda." İşte böyle başladı onların dostluğu.Bir bebek orada güzel bir ablaya sahip olurken diğer bir bebekte ağabey sahibi oldu.İki iyi dost birbirleri için bir gün gelecek bir çok şeyden fedakarlık edecekti.
5 Yıl sonra
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kübra inanmıyorum inanmıyorum deyip ağlamaya başladı.Korhan kahvaltı masasından kalkıp hemen yanına koştu.içli içli ağlıyordu Korhan'a gazeteyi gösterip "Korhan ben çok acı çekiyorum.Kalbim dayanmıyor artık.Şu gazeteye bak lütfen bak.Ben onu canımdan çok severken ben onun umurunda bile değilim.Ben onu çok severken o yeni birisini bulmuş bile" deyip son nefesini verdi.Nasıl unutmuştu onu nasılda bir kalemde silmişti.Onu dinlememişti onu evden kovmuştu.Belkide onu hiç sevmemişti yeter dedi kendi kendine.Kendi hesaplaşmasını yaparken Korhan'ın sesi kulaklarını doldurdu.
"Üzülme artık her şey için çok pişman olacak hemde ölesiye.Şimdi o güzel yaşlarını sil ve toparlan İstanbul'a gidiyoruz.
