&&&İnan bana yapma dedi kadın.
sus yalan söyleme dedi adam.
kadın anlattı adam inanmadı.
kadın sustu.Ve affetmedi.
*************************************************************************************************
**************************...
Buraya kadardı işte.Bunun için mi söylemişti ona oğlunu.Bu kadar mı karaktersizleşmişti.Bir zamanlar onu içine hapsettiğini söyleyen adam onu geçmişte karanlığa hapsetmişti.Şimdi ise oğlu olmayan bir hayata hapsetmeye çalışıyordu.Ama artık yeterdi.Hemen balkondan çıkıp odasına girdi.Oğlunun yanına gidip onu öptü.
"Seni kimse elimden alamaz.Baban bile olsa bu kimse."
Hemen giyinmek için dolabınıa açıp giyinmek için kıyafetlerine baktı.Siyah bir elbisede karar kıldı.Hemencecik giyindi.Saçlarını sıkı bir at kuyruğu yaptı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odadan çıktıktan sonra Nazlı ile karşılaştı.
"Naz benim önemli işim var Alkın'a hemen geleceğimi söyle bir bardakta süt içsin tamam mı canım."
"Merak etme Kübra abla."derken Kübra'yı kapıdan geçirdi.
Kübra arabasına binip Asaf'ı aradı.Ama ne yazık ki açmıyordu.Sinirleri iyice gerilen Kübra gaza yüklendi ve Asaf'ın evine yani eski evlerine arabayı sürdü.Eve kısa zamanda ulaşan Kübra arabayı hızlı bir manevra ile durdurdu.Eski günlere gitti bir anda.
"Aşkım nereye Saklandın.Hemen ortaya çık.Bak en sevdiğin kurabiyelerden ve franbuazlı pastadan aldım."
Kübra her zaman saklandığı yere sağlanmıştı.Asaf onu her gün orada bulup öpücüklere boğar ardından da Kübra kaçar Asaf ta yakalamaya çalışırdı.
Asaf avına bu sefer sinsice arkasından yaklaştı ve saçlarını sağ tarafına koydu.Ardından boynuna bir öpücük kondurdu.Kübra birden korktu.Ve odunsu kokusundan Asaf olduğunu anladı.
"Aklımı aldın neden arkamdan sinsice yaklaştın hemencecikte öptün.Size hiç yakıştıramadım beğfendi.Sevgilim sizi görse her an kan çıkabilir."derken ellerini Asaf'ın yanaklarına koydu.
Asaf Kübra'nın ellerini avuçları arasına alıp öpücüklere boğdu.Kübra Asaf'ın bir anlık dağınıklığından yararlanıp koşmaya başladı.
Bir an sanki kendi kahkahlarını ve Asaf'ın gülüşlerini duymuş gibi oldu.Arabanın kapısını açıp indi.Evlerine doğru yani eski evlerine doğru yürümeye başladı.Evin kapısını yavaşça açtı ve eve girdi.Koltuklarının üzerinde beyaz örtüler vardı.Adımlarını hızla eski yatak odalarına doğru attı.Hızla oraya yaklaştığında kapıyı açıp oraya girdi.Kırık dökük fotoğraf çerçeveleri,vazoları gördüğünde yine eskilere doğru gitti.Bu sefer yine eski anılara doğru gitti.Bu sefer acı dolu o güne gitti.
