Yumruklarımı göğüsüne vururken aynı zamanda artık ağlıyordum.
"Yeter!"diyerek onu yumruklasam da etkilenmediği belliydi.
"Beni bırakın. Ne olur kafayı yemek üzereyim burada! Ne olur Bay Park. Ne olur!"diyerek ağladığımda bu artık son noktaydı.
Elini belime koyduğunda onun kucağına ne zaman çıktığımı bilmiyordum. Ama onu yumruklamayı da ihmal etmiyordum.
Göğüsüne kafamı yasladığında yumruklarımı koluna sallamaya devam ettim.
"Dayanamıyorum. Göremiyor musunuz? Delireceğim artık!"dedim.
Bay Park ellerini saçlarıma koyduğunda, "Seni çıkartacağım."dedi.
Yaşlı gözlerimi kaldırıp ona baktığımda yine gülümsüyordu,"Sadece zamana ihtiyacım var tamam mı?"dedi.
"Söz mü?"dedim.
Gülümseyerek,"Söz."dedi.
Bu odadan ilk kez içimde bir umutla çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fel in Luv ; 𝐩𝐣𝐦 [ᴇɴᴅᴇᴅ]
Fanfictionburada aklı başında olan bile delirirdi. -its about misaki- #627