Olduğum ortamda hiçbir şey dikkatimi çekmiyordu.O yüzü unutmayacağıma emindim.Soru soruyordu ben de karşılık koyamıyordum.Sanki robot olmuş her dediğine cevap veriyordum.
+Daha önce hiç aşık oldun mu?
-Evet.
+Peki şu an?
-Gibi gibi yakın zamanda oldum.Peki sen ?
+Benim durumumu anlatmam zor ama üzùcü bir olay yaşadım.
-Üzüldüm.Ne desem bilemedim.
+Boş ver oldu bitti zaten.
Daha başka soru sorduysa da bilmiyordum çünkü gözlerine baktığımda zaten donup kalıyordum.
Sonunda işim bitmişti.Ben koşaraktan okulunun önüne gitmişti.Birkaç kişi çıkmaya başlamıştı.Gözlerim onu bir daha görmek istiyordu.Bulamıyordum ki arkadan bir ses geldi.
+Nasılsın?
-Eh iyi...
+Burada ne arıyorsun?
-Sendeliyordun sabahleyin geçmemişse evine bırakıyım?(Lütfen kabul et,lütfen)
+Biraz geçti gibi ama hala biraz acıyor.
Ellerini yine koynuma dolamıştı.Sankı tüy kadar hafifti.Ben de doladım elimi koynuna.Sıf biraz yorulmasın diye elimi biraz kaldırıyordum.Birden:
+Çok naziksin,dedi.
-Yaptıklarımdan sonra asıl senin bana kızmaman naziklik,dedim.
Biriyle dolaşmak hiç bu kadar hoşnutluk vermemişti.Akşam denizin önünden dolunaylı bir havada dışardaydık.
...................................................
Aslında ayağım sendelemiyordu.Sıf onu bir kere daha görebilmek için uydurduğum bir yalandı bu sadece.Bilmiyordum,yoksa aşık mı oluyordum ?
..................................................
Duygularımı söylemek için acaba çok mu erkendi.Acaba o da beni düşünüyor muydu?Evini önüne gelmiştik.Hoşçakal,dedim.
