In Another World

~Κεφάλαιο 5ο~

~Sean's POV~

Θα πήγαινα ξανά σχολείο μετά από μακρύ Σαββατοκύριακο. Ναιιιι.

 Για όσους δεν κατάλαβαν. Όχι δεν μου αρέσει το σχολείο, το σχολείο το σιχαίνομαι και ούτε είμαι κανένα σπασικλάκι. Μέτριος μαθητής είμαι. Μπορώ μόνο να απομνημονεύω καλά... Το σχολείο μου αρέσει γιατί εκεί είναι οι φίλοι μου. Δηλαδή η φίλη μου. ΌΧΙΤΟΚΟΡΙΤΣΙΜΟΥ, ΗΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥΕΙΝΑΙΤΙΣΚΕΦΤΗΚΑΤΕ10ΧΡΟΝΟΠΑΙΔΑΚΙ!!! Πάω στο ίδιο σχολείο με την Έμυ. Κάνουμε φοβερή παρέα. Είμαστε στην ίδια ηλικία, δηλαδή εγώ την περνάω 5 μήνες οπότε με κάνει μεγαλύτερο. Έχει καστανόξανθα σπαστά μαλλιά και όμορφα μπλέ μάτια. Γνωριζόμαστε από τότε που ήμασταν μικρά. Οι γονείς μας έκαναν πολύ παρέα. Κυριολεκτικά κάναμε μπάνιο μαζί... κάτι που υποσχεθήκαμε να μην το πούμε σε κανέναν. (Εσύ κουτσομπόλα εκεί σε βλέπω, μην τολμήσεις και μιλήσεις! Σε προειδοποιώ ξέρω ζίου τζίτσου!)

Έχουμε πολύ ωραίες αναμνήσεις και εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Μόνο εκείνη ξέρει ποιος έφαγε το τελευταίο μπισκότο εκείνη την ημέρα που η μαμά ήταν στην δουλειά κι εγώ πεινούσα. Την έβαλα να ορκιστεί. Να φανταστείτε ούτε στον Κρίστοφ δεν το χω πει! (Γενικά μαζί κανουμε σαν 9χρονα)

-Σοοοοοοοον καλέ δεν μ'ακούς που σου μιλάω; Σήκω λέω! Ο θείος σου σε περιμένει κάτω!

-Πες του να περιμένειιι!

-Θα πας με την Έμυ σήμερα δεν θέλεις να αργήσει το κοριτσάκι!

-Δεν είναι η πρώτη φορά...

-ΣΗΚΩΩΩ

-Έλα ρε μαμά λίγο ακόμααα.

Της είπα με αγουροξυπνημένη φωνή για να την εκνευρίσω (ξέρω πως αυτό την εκνευρίζει πολύ). Και έχωσα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι

-Καλά λοιπόν...

Είπε εκνευρισμένη και με μία απότομη κίνηση άνοιξε την κουρτίνα. Οι ακτίνες του ήλιου διαπέρασαν τα μάτια μου. Ξέρει ότι μισώ τον ήλιο να μπαίνει στα μούτρα μου πρωί-πρωί.

Είμαι σκοτεινό πλάσμα της κολάσεως. Να φανταστείτε δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν είναι ΌΟΟΛΑ τα φώτα κλειστά.

-Καλά σηκώθηκα σηκώθηκα.

Είπα και σηκώθηκα απ'το κρεβάτι. Στάθηκα απότομα όρθιος με αποτέλεσμα να ξαναπέσω πάλι πίσω.

Ετοιμάστηκα, πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα κάτω. Βγήκα έξω στην αυλή και είδα τον «θείο» μου. Μόλις με είδε χαμογέλασε, λύγισε τα γόνατα του και άνοιξε τα χέρια του για να τον αγκαλιάσω. Έτρεξα κατά πάνω του και χώθηκα στην αγκαλιά του.

-Καλημέρα και σεσένα!

Άκουσα μια ενοχλημένη φωνή.

-Καλημέρα Έμυ...

Της είπα και την αγκάλιασα κι αυτήν. Μπήκαμε στ'αμάξι του Κρίστοφ και ξεκινήσαμε για το σχολείο. Μετά από λίγα λεπτά είχαμε φτάσει.

-Μην κάνετε καμιά σκανταλιά πάλι έτσι;

-Εντάξει θείε

Είπαμε κι οι δύο μαζί. Η Έμυ λάτρευε τον Κρίστοφ όπως κι εγώ. Τόσο που τον έλεγε κι εκείνη θείο της! Βασικά... όλοι αγαπούσαν τον Κρίστοφ!

-Καλό μάθημα!

Μας είπε και μας φίλησε και τους δύο στο κεφάλι.

-Όποιος φτάσει τελευταίος είναι σάπια γαρίδα

-Ιουυ. Είπε και ρυτίδωσε την μύτη της. Αρχίσαμε να τρέχουμε.

Έφτασα πρώτος πάλι.

-Τι μπορώ να πω; Είμαι φυσικό ταλέντο... Είναι χάρισμα *παύση* μια κατάρα... Αν επιτρέπεις...

Είπα και έξυσα τα νύχια μου με μία φανταστική λίμα.

-Ναι έτσι όπως είσαι μόνο καταραμένο θα μπορούσα να σε πω!

Γέλασε δυνατά κι εγώ έκανα τάχαμου ότι θα την χτυπήσω. Άρχισε να τρέχει κι εγώ να την κυνηγάω σε όλο τον δρόμο μέχρι να φτάσουμε στην τάξη. Ίου, τάξη. Ίου, μάθημα. Ίου, σχολείο... Εγώ μόνο για την Έμυ έρχομαι... Μου αρέσει να παίζω μαζί της...

Μην πεις τώρα ότι  η Έμυ σου αρέσει!

Όχι ΒΕΒΑΙΑ. Πως γίνεται να μου αρέσει κάποια που την ξέρω τόσο χρόνια; Ακούς εκεί...

Καλά... καλά... Δεν υπάρχει φιλία μέσα σ'ένα αγόρι κι ένα κορίτσι!

Ναι υπάρχει κι εγώ με την Έμυ είμαστε η εξαίρεση. Σκάσε τώρα.

Καλά σκάω...

-Σον? Γη καλεί Σον με λαμβάνεις; ΣΟΝ Η ΚΥΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΡΩΤΗΣΗ!

Άκουσα την Έμυ να λέει.

-100!

Λέω αγχωμένος το πρώτο πράγμα που μου 'ρχεται στο μυαλό και όλη η τάξη αρχίζει να γελάει

-Σον τώρα έχουμε Γλώσσα και σε παρακαλώ πρόσεχε περισσότερο στο μάθημα!

Είπε η ενοχλητική δασκάλα. Έγνεψα θετικά και άρχισα να προσέχω το πιο βαρετό μάθημα του σκότους...του κόσμου...του βούρκου...του... 

οκ ξέμεινα...

Γεια σααααας

Ελπίζω ν σας άρεσε

Γράψτε κομμ

Φιλιά♥

~Σοφία~

(Ο γάτος μ γατζώνει τα νύχια τ πάνω στην πλάτη μ)