In Another World

~Κεφάλαιο 10ο~

~Sean's POV~

Περπατάμε για πολλή ώρα πάνω στο άλογο... Νομίζω άρχισε να διψάει... Ο Άνγκους μιλούσε με τον θείο μου σε μία γλώσσα που δεν αναγνώριζα... Ήταν κάτι σαν... Γερμανικά; Δεν ξέρω... Πάντως φαινόντουσαν σοβαροί...

-Α! Ξέχασα να σου δώσω αυτό... Είπε ο Άνγκους και έδωσε ένα... βραχιόλι στον Κρίστοφ

-Αχ το 'χα ξεχάσει αυτό... Άπλωσε το χέρι του και έπιασε το βραχιόλι. Το έβαλε στον καρπό του και συνέχισαν... Αυτό «αγκάλιαζε» το χέρι του.

Μετά παρατήρησα ότι και ο Άνγκους φορούσε ένα... Μόνο που ήταν πιο κομψό. Πιο πριγκιπικό.

Τα βραχιόλια είναι μεγάλα... Σε στυλ μακριών χειροπεδών . Στην μέση έχουν ένα μεγάλο πετράδι και γύρω από αυτό ξεδιπλώνεται το υπόλοιπο. Του Κρίστοφ είναι ασημένιο με μωβ πετράδι ενώ του θείου μου χρυσό με άσπρο πετράδι.

-Γιατί τα φοράτε αυτά; Τους ρώτησα

-Γιατί αυτά μας βοηθούν να ελέγξουμε τις δυνάμεις μας... Και δηλώνουν πως έχουμε δυνάμεις...

-Να σας ρωτήσω και κάτι άλλο;

Ο Άνγκους εξέπνευσε εκνευρισμένος και απάντησε

-Ναι...

-Όλοι εδώ είναι μάγοι;

-Όχι...

Περίμενα να μου πει κάτι άλλο αλλά τίποτα δεν βγήκε απ'το στόμα του μέχρι που σταμάτησε απότομα το άλογο του.

Τον είδα και είχαν γουρλώσει τα μάτια του.

Γύρισε απότομα σε εμάς και είπε κοφτά

-Τρολς... Εδώ κοντά είναι το Ντόνεγκαλ. Θα τους προλάβουμε αν τρέξουμε...

Ο θείος γούρλωσε τα μάτια του και γύρισε σ'εμένα

-Σον, πάμε! Γρήγορα!

Είπε και επιτάχυνε το άλογο του. Εγώ έκανα το ίδιο.

-Ρε παιδιά γιατί φοβάστε τόσο πολύ τα τρολς;

Είπα εγώ

-Έχεις δει ποτέ σου τρολς;

Γύρισε και με κοίταξε έκπληκτος

-Στο φρόουζεν... ναι...

-Ά είπα κι εγώ....

Είπε με πόκερ φέις

Το άλογο πήγαινε πάρα πολύ γρήγορα και ο αέρας έσκαγε με μανία στο πρόσωπό μου... Στο βάθος φαινόταν μία τεράστια πύλη. Τα άλογα είχαν κουραστεί οπότε εμείς αρχίσαμε να πηγαίνουμε πιο αργά.

Ξαφνικά ακούστηκε ένας ήχος από τους θάμνους που υπήρχαν αριστερά και δεξιά μας. Όλοι στρέψαμε τα κεφάλια μας προς τον θόρυβο.

-Μας πρόλαβαν. Είπε ο Άνγκους απογοητευμένος

-Γαμώτο...

.....

........

......

.....

......

Γεια σααας

Σόρρυ που άργησα τόσο

Και σόρρυ που το κεφάλαιο είναι μικρό...

Ελπίζω όμως να σας άρεσε

...