In Another World

~Κεφάλαιο 11ο~

~Sean's POV~

Απ'τους θάμνους πετάχτηκαν 3 γκρίζες στρογγυλές κοτρώνες ίσες με το ύψος των αλόγων μας. Ήταν στοιβαγμένες η μία δίπλα στην άλλη. 

Ξαφνικά, οι τρεις πέτρες ξετυλίχθηκαν και απ'αυτές εμφανίστηκαν τρία... πλάσματα... Τα χαρακτηριστικά τους ήταν κάπως ανθρώπινα... Είχαν τεράστια μύτη και στόμα και τα μάτια τους ήταν μικρά. Πάνω στο κεφάλι τους φύτρωναν κλαδιά δέντρου. Είχαν ανθήσει κι όλας! Ο λαιμός τους ήταν μία φωλιά πουλιών ενώ τα ρούχα τους ήταν κυριολεκτικά φύλλα. Τα χέρια τους ήταν πέτρινα και είχαν μεγάλα μυτερά νύχια. Σίγουρα δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο στην ζωή μου. Ο Άνγκους έβγαλε γρήγορα το βραχιόλι αλλά εγώ το πρόσεξα...

Αυτό που βρισκόταν αριστερά μίλησε πρώτο:

-Τι θέλετε εδώ;

Είπε με μία βαθιά μπάσα φωνή

-Είμαστε ταξιδιώτες... Απλά περνούσαμε...

Είπε ο Άνγκους

-Απλά ταξιδιώτες υψηλότατε; Και τώρα θέλετε να μου πείτε ότι ο βασιλιάς Ανγκούστους παράτησε τον θρόνο του και έγινε ταξιδιώτης;

Είπε γεμάτος ειρωνεία ο δεύτερος βράχος

-Φοβάμαι πως κάνετε λάθος...

Είπε και έδειξε τον καρπό του

«Εξάλλου... Απαγορεύεται εμείς να πατάμε εδώ» συνέχισε.

-Μάλιστα... Περιμένατε να σας πιστέψουμε;

-Για το καλό σας...

Είπε και έδειξε το ξίφος του

-Χα! Τολμάτε να τα βάλετε μαζί μας; Είμαστε τρεις και είσαστε δύο!

Ξερόβηξα και με κοίταξαν όλοι θυμωμένοι. Με μία γρήγορη κίνηση ο Κρίστοφ και ο Άνγκους έβγαλαν τα σπαθιά τους. Ο Κρίστοφ έκατσε μπροστά μου.

-Μείνε πίσω μου!

-Οκ...

Απάντησα και άρχισε να πολεμάει με τους βράχους

... Κυριολεκτικά...

Δεν πρόκειται ποτέ να το συνηθίσω αυτό...

Ανάθεμά σε πίνακα! Είπα από μέσα μου και κοίταξα προς τα πάνω ενώ όλοι για μια στιγμή σταμάτησαν και με κοιτούσαν λες και είμαι εξωγήινος.

Ο Κρίστοφ φαίνεται να ξέρει πολύ καλά πώς να χρησιμοποιεί ξίφος... Θέλω να πω έχει σκοτώσει ήδη έναν... Και τώρα προσπαθεί να σκοτώσει τον άλλον μαζί με τον Άνγκους...

ΏΠΑ

Αν ο Κρίστοφ σκότωσε τον έναν... Και τώρα πολεμάει με τον άλλον... και έχει απομακρυνθεί από εμένα... τότε....

-ΑΑΑΑΑΑΑ

Φώναξα καθώς είδα πως ο τρίτος βράχος ήταν έτοιμος να με χτυπήσει στο κεφάλι με την πέτρινη γροθιά του με όλη του την δύναμη και με μία κίνηση κλώτσησα την μούρη του.

-ΑΟΥΤΣ

Ξαναφώναξα καθώς χτύπησα το πόδι μου πάνω σε μία πέτρα. Παρόλ'αυτά όμως ο Πέτρος πόνεσε και κατάφερα να τον καθυστερήσω μέχρι να έρθει ο Κρίστοφ και να τον αποκεφαλίσει. Μόλις του έκοψε το κεφάλι αυτός έγινε χίλια χαλίκια... Ο Άνγκους τα 'χε βγάλει μια χαρά παρέα με τον Βραχούλι...

Όταν τελείωσαν όλα στρέψαμε και οι τρεις τα κεφάλια μας προς την πόρτα.

-Έχεις σκουριάσει Άνγκους.

Του είπε κοροϊδευτικά ο Κρίστοφ.

-Αυτός ήταν μεγάλος οκ;

Είπε ο Κρίστοφ σαν μωρό και γελάσανε. Μόλις πλησιάσαμε την πόρτα ο Άνγκους έκανε κάτι σαν σινιάλο. Ήταν σήματα Μορς οκ αυτό το είχαμε μάθει στο σχολείο. Εμμ είτε έλεγε: «Αφήστε μας να μπούμε» είτε «Γεμίστε στρας να πιούμε»

... Μμμ μάλλον το πρώτο...

......

.....

....

Γεια σας... 

Κακά νέα...:(

Δεν διαβάζουν πολλά άτομα το βιβλίο μου οπότε είμαι 80% ότι θα το διαγράψω...

Σόρρυ σ'αυτούς που τους αρέσει η ιστορία μου...

Ίσως να το διορθώσω κ ν το ξανανεβάσω κάποια στιγμή... Κάποτε...

Φιλιά...

Σοφία...

:''''''(