İçimdeki Parçan #Wattys2017

Yeni Kararlar

Öncelikle merhaba ve özür dilerim. Kusura bakamyın geçen hafta bölüm yayınlayamadım. Düğünümüz vardı ve bir haftam koşuşturmacayla geçti. Bölümler kısa oluyor bunu da biliyorum , elimden geldiğince 1000 kelime yukarısı tutmaya çalışıyorum ama malesef ki 2000 kelime ve üstü yazacak zamanı pek bulamıyorum. Ne yapıyorsunda bulamıyorsun diyen olacak , seneye gireceğim büyük bir sınav var önümde . YGS. Ondan dolayı uzun yazamıyorum kusura bakmayın. Her şeyi söylediğime göre...

Şimdi okumaya geçebilirsiniz.😂19. Bölümün sonu:

"Bebeklerin cinsiyetlerini öğrendik. Küçük bir prensesimiz ve küçük bir kahramanımız olacak."

"Allahh!" Deyip annemin üzerime atılmasıyla düşme tehlikesi geçirdim desem yeriydi. Sevinçten tepiniyor beni ciddi anlamda sıkıyordu. Bir kaç saniye daha bana sarıldı ardından da babama geçti.

Herkes birbirini tebrik ettikten sonra büyükler odadan çıkmış bizi baş başa bırakmışlardı. Odaya baktım dikkatlice tekrardan. Gerçekten de hayallerimde ki oda gibi düzenlemişti.

"Ben teşekkür ederim." İçten bir gülümseme takındı yüzüne.

"Teşekkür etmene gerek yok, benim zaten bunları yapmak görevim."

Bende güldüm karşılık olarak. Ama şu an bir şey fark etmiştim. Biz evlenince burada mı yaşayacaktık?

"Biz" dedim ardından yutkunurken.

"Biz?"

Boğazımı temizledim. Kekelemek istemiyordum.

"Biz evlenince burada mı yaşayacağız?" Bir anda hızla söyledim bunu. Bu halim onu daha çok güldürmüştü. Yaklaştı bana, adeta daha da yakın olabilmek için bana doğru eğildi ve gözlerimin içine bakmaya başladı.

"Yani eğer dersen ki ben kocamla yalnız kalmak isterim hemen şimdi yeni ev alırım ama yok gerek yok dersen burda da yaşayabiliriz." Dedi suratına yerleştirdiği çarpık gülümsemeyle. Yanaklarımın kızardığına yemin edebilirdim şu an.

"N ne münasebet canım." Dedim bir adım geri çekilirken. Ellerini birleştirdi.

"Hımm o zaman sen burda yaşamak istiyorsun."

"Yokk."

"Yani başbaşa kalmak istiyorsun?"

"Onu kastetmedim. Yani şöyle bence kendi evimizin olması daha iyi. Ben hep hayal ederdim de. Kendi evim olsun onu ben dekore edeyim felan. Yani yoksa yalnız kalmak felan düşünmedim bile. Aklımın ucundan geçmedi valla. Bak yeminle." Battıkça batıyor muydum sanki?!

"Kesin öyledir."

"İnelim mi aşağıya? Hem annem merak etmiştir." Dedim aceleyle.

Kafasını salladı. Ben önde o arkamda aşağıya indik. Tam zamanında inmiştik ki babamlarda ayaklanmıştı. Yanlarına ilerledik.

"Sizi bu akşam misafir edelim. Ne dersiniz?" Dedi Yakup Bey.

"Yok, biz gidelim. İnşAllah başka sefere." Dedi babam gülerek.

"Tamam ısrar etmeyeceğim ama illa bir gün bekliyoruz sizi. Bu arada unutmadan , diyoruz ki sizede uyarsa bu ay sonu düğünü yapalım . Ne dersiniz?"

"Nee?! Bu ay sonu mu?" Dedim çığlık atarcasına.

"Niye kızım çok mu geç?"

Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Bu adam çıldırmış olmalıydı ki düğünü 2 hafta içinde yapmak istiyor yetmiyor bir de geç mi diye soruyordu.

"Yok yani Yakup Amca aksine iki hafa içinde neyi yetiştirebileceğiz ki?"

"Merak etme kızım, her şey kısa sürede bitecek göreceksin."

Tolga'yla göz göze geldik. İkimizin de gözlerinin içi gülüyordu.

"Peki o zaman , bu ay sonu yapalım."

~~~~~~~~~

Bindiğim takside daldığım düşüncelerden taksicinin geldik uyarısıyla kendime anca gelebilmiştim. Ücreti ödedikten hemen sonra holdinge giriş yaptım. Heyecanım had safhaya tırmanmıştı, heyecanlanmam ne kadar saçma olsada tutamıyordum kendimi işte. Tolgayı her an görebilme ihtimali bile içimde bir fırtına estiriyordu. Bende ki bu değişimin sebebi gözümü korkutsada aklıma gelen ihtimali yok etmek istedim adeta.

Dün akşam olanları düşününce tekrardan kalbim delice çarpmaya başlamıştı. İki hafta sonrasında evleniyordum, bu oldukça garip ve bir o kadarda değişik duygular uyandırıyordu bende. Akşam eve geldiğimiz gibi kızları aramış anlatmıştım olup bitenleri. Onlarda benim gibi aynı tepkiyi vermişlerdi, tamam hepimiz evleneceğimi biliyorduk ama bu kadar kısa zamanda beklemiyorduk. Gece 2 ye kadar konuşmuştuk bu konu üzerinde. Sonuç olarak önümde değişmeyen bir gerçek ve adeta kapanmaya yemin etmiş göz kapaklarımla masama oturdum hızlıca. Sıradan bir güne başlamıştım yine, delici gözler üzerimdeydi hep olduğu gibi. Alışmıştım gerçi buna artık pek önemsediğim söylenemezdi bu bakışları.

Karşıdan adeta koşarak gelen İlayda'yı görmemle gülümsedim. Moralimi yerine getirecek birinin olması ne kadar güzeldi... Şanslıydım ben hem de çok şanslı. Bir değil üç kişi vardı beni her şeyden önde tutup benim için her şeyi göze alacak can dostum. Duygusallaşmaya mı başlıyordum yoksa bana mı öyle geliyordu?

Yanıma gelmesiyle üzerime yapıştı İlayda. Çabucak benden ayrılmış elinde ki telefonu gözüme sokmaya başlamıştı adeta. Biraz da dans ediyordu sanki.

"Neden böyle heyecanlısın noldu?" Dedim ona uyarcasına dans ederken.

"Haberlere bakmadın dimi?"

Hayır dedim kafamı sallayarak.

"İyi dinle o zaman , yarım saat önce bir magazin programı bir şeyler açıklamış hemen açıyorum ve sana okuyorum .Öhöm öhöm." Dedi boğazını temizlerken.

"Ünlü iş adamı Yakup ALSANCAK'ın oğlu Tolga ALSANCAK Alara ARSLAN adında bir güzelle nikah masasına oturuyor. Aldığımız bilgiler doğrultusun da düğünün bu ay sonunda olacağı öğrenilse de aileden net bir açıklama yapılmadı. Peki kim bu güzel? Tolga Bey'in kalbini nasıl feth etti? Nerde ve nasıl tanıştılar? Bu soruların cevabı gizemini korusada alınan bilgilere göre aynı iş yerinde çalıştıkları ve burada tanıştıkları öğrenildi. Peki en büyük soru ise Tolga Bey'in manken sevgilisi , bu durumda eski sevgilisi oluyor , Bahar TİRYAKİ'nin bu duruma karşı bakış açısı ne? Tolga Bey'le nasıl ayrıldılar? Yoksa aralarına kara kedi mi girdi? Bu soruların cevabını saat iki de Yakup Bey'in evinden canlı yayınla size ileteceğiz. Sakın kaçırmayın!"

Yüzüm aynı anda sararmış aynı anda sevinçten kızarmış ve son anda ağzımda gözümde açılabileceği kadar açılmıştı.

"Bir dakika bir dakika! Bu gün iki de röportaj mı verilecek yani?!" Dedim aynı yüz ifademle. Belimde hissettiğim sert ellerle sola doğru döndüm hemen.

"Doğru duydun Alaracığım. Bu gün ikide hep birlikte basın açıklaması yapacağız."