İçimdeki Parçan #Wattys2017

Odun Öküzü

13. Bölümün Sonu:

"Bebeklerimi benden almayı planlıyordunuz ha?! Bunu bana nasıl yapmayı düşünürsün! Evet evlendiğimizde dahi beni sevmeyeceğini biliyordum ama bu kadar alçalacağını düşünmezdim. Sen hayatımda gördüğüm en kötü insansın!! Senden nefret ediyorum! Bırak seninle evlenmeyi çocuklarımın suratını bile göremeyeceksin!!"

Yüzünde ki ifadeyi tarif etmek imkansızdı. Anlayamamıştım ,sinirlenmiş miydi yoksa hüzünlenmiş miydi?

Gözümden akan damlaları şimdi farkedebilmiştim. Hıçkırıyordum, o ise sadece karşımda duruyordu.

Kabahat bende neden karşısında durmuş bir şey demesini bekliyorum ki? Ne demeseni bekliyorum?

Elimin tersiyle sildim gözyaşlarımı. Son bir kez daha baktım ona , bir daha bu suratı görüp görmek isteyeceğimden emin değildim.

Yalpaladım, beni tutacak biri hiç olmamıştı ve bu günden itibaren olmayacaktı da.

Arkamı döndüm hemen, bakışları hala gözümün önündeydi.

Fazla bile beklemiştim aslında, ne demesini bekliyordum bende bilmiyordum. Tapuklarımı vurdura vurdura son sürat koşmaya başlamıştım şimdi. Herkesin bana bakması umrumda bile değildi, zaten bu hep olan bir şeydi.

Asansör kapısı açılmasıyla derin bir nefes almıştım. Kızlar şu an tam karşımdaydılar.

"Alara?!" Dedi Sena çığlık atarcasına.

"Kızlar beni hemen burdan götürün."

~~~~~~~~~~~~

Saatler olmuştu, suskun bir şekilde duvarın en ince ayrıntısına kadar ezberlemiştim resmen.

Annemde kızlarda yanımdaydılar ama kimseden ses çıkmıyordu.

Çıkmaması normaldi aslında olanları başta anlattığımda oldukça celallenmiş ve resmen çıldırma eşiğine gelmişlerdi.

"Ama ben demiştim bu çocuk Alara'yı üzer diye, dinletemedim ki!" Dedi İlayda hiddetle .

Ayşe sus işareti yapıyordu İlayda'ya . Ama İlayda'nın susmaya niyeti yok gibiydi.

"Salak Tolga, gerizekalı. Kendini bir şey sanıyor. Hele hele o Bahar denilen uyuzdan hiç bahsetmiyorum yell-"

"Artık konuşmayalım lütfen İlayda. Ben ağzımın payını çok iyi bir şekilde aldım. Çocuklarımı benden almak istiyorlarmış inanabiliyor musunuz? Beni resmen kullanmaya kalkıştılar ya. Ben doğurayım onlar baksın istiyorlarmış meğersem!"

Aklıma geldikçe sinirden deliye dönüyordum. Akşam olmuştu ama hala olanları aklımdan çıkaramıyordum.

Zil çalmış Sena hızla kapıya koşmuştu. Yemek siparişi vermiştik, gelen o olmalıydı. Hepimiz kalktık yerimizden , masaya doğru yürüyorduk.

"Alara! Burda seni görmek isteyen biri var!" Sena çığlık atmıştı adeta. Bu saatte niye biri beni görmek isteyebilirdi ki? Kapıya yürüdüm ağır ağır. Bacaklarım adeta geri geri gidiyordu.

Sena'nın kapıyı aralamasıyla duvara yaslanmam bir olmuştu. Tolga'yı kanlı canlı karşımda görmek sinirlerimi yine had safhaya taşımıştı.

"Neden burdasın?" Diye bağırdım en yüksek sesimle.

Hiç bozmadı tavrını ve korkusuz duruşuyla ; "Konuşabilir miyiz?" Dedi.

"Konuşacak hiçbir şey kalmadı git burdan!"kapıyı suratına kapatmak istemiş ama elini kapıya dayandırmasyla ardına kadar açmıştı.

"Sen ne yaptığını zannediyosun ha?! Hayatımı istediğin gibi yönlendirebileceğini mi sanıyorsun yoksa?! " Annem ve diğer kızlarda başımıza toplanmıştı şimdi. Hepsi saldıracakmış gibi ona bakıyorlardı.