Bir EyFet Hikayesi

7.Bölüm

Şarkının adı Işıklı Yol isterseniz aynı anda açıp dinleyebilirsiniz.İyi okumalar.

Bugün günlerden pazartesi
Dünkü sessizlik bugünün habercisi
Önce hafif bir rüzgar ardından fırtına
Böyle başladı bu ayrılık hikayesi

Sevmemiş miydin yoksa sevilmemiş miydin?
Ne kadarı yalan ne kadarı gerçekti?
Özenle seçilmiş yalın cümleler kurduk..
Vedalaştık dışarıda fırtına dinmişti...

Şimdi o sevdiğim ışıklı yolu yalnız mı yürüyeceğim?
Seçtiğimiz filimleri birer birer yalnız mı izleyeceğim?
Şimdi o sevdiğim ışıklı yolu yalnız mı yürüyeceğim?
Seçtiğimiz filmleri birer birer yalnız mı izleyeceğim?YALNIZ MI İZLEYECEĞİM?

Şarkıyı bitirdiğinde acı bir şekilde gülümseyip gözünden düşen damlayı silmeden edemedi genç adam,duygularını şarkı söyleyerek ifade etmeyi seviyordu .Ama her şeyi kendi elleriyle mahvetmişti,sevdiği kadını kendi canına kıyacak kadar üzmüştü.Üzülmeye bile hakkı yoktu aslında.Kendisini alkışlayan seyircileri fark ettiğinde yavaşça sahneden indi ve kendisini sokağa atarak eve doğru yürümeye başladı.Eve geldiğinde tüm ışıklar kapalıydı.Herkes uyumuştu.Tam odasına girecekken kendini tutamadı genç adam ve bir anda kendisini Eylem'in yanında buldu.Time katıldığından beri Eylem de onlarla kalıyordu,zaten fazladan boş bir odaları vardı.Sessizce arkasından kapıyı kapattı Fethi ve karanlıktan görebildiği kadar sevdiği kadını izlemeye başladı.Uyurken o kadar güzel,o kadar masum görünüyordu ki sabaha kadar hiç sıkılmadan izleyebilirdi genç adam onu.Bu düşüncelerle sevdiği kadının baş ucuna çömeldi Fethi.Artık nefes alışverişini daha yakından hissedebiliyordu Eylem'in.Bir anda eli istemsizce onun ipek gibi saçlarına gitmişti.Her ne kadar ilk başta tereddüt etse de eli artık saçlarındaydı.Bir yandan saçlarını okşarken bir yandan da kusursuz yüz hatlarına hayran kalmıştı kadının.

"Seni çok seviyorum Eylem,hiç kimseyi,hiçbir şeyi sevmediğim kadar hem de."diye fısıldadı genç adam ve sevdiği kadını uyandırmamaya çalışarak ufak bir öpücük kondurdu dudaklarına.Sessizce odadan çıkıp kapıyı kapattığında ise aslında başından beri uyanık olan ve her şeyi duyan,hisseden Eylem sessiz sessiz ağlamaya başlamıştı.

"Ben de seni çok seviyorum Fethi,tahmin edemeyeceğin kadar hem de.Ama olmaz,artık bizden olmaz."

2 gün sonra

Yaşananların üzerinden sadece iki gün geçmişti.Bu iki gün boyunca her ne kadar özlemden deli olsalar da Eylem ve Fethi bir kere bile konuşmamıştı.Zaten Fethi evden herkes uyurken çıkıp herkes uyurken giriyordu.Eylem'i görürse her şeyin daha kötü olacağını biliyordu çünkü.Şimdi ise yeni bir operasyonla karşı karşıyalardı ve Erdem'in onları operasyona göndermelerini bekliyorlardı.

"Evet arkadaşlar,bildiğiniz gibi yine çok önemli bir operasyonumuz var."

"Bilmez miyiz komutanım,haber verdiğinizden beri bu saati bekledim,en son sabırsızlıktan koltukları dişliyordum."dedi Keşanlı.Bunu duyan tim gülmeye başlamıştı.

"O zaman Keşanlı,yanına Karabatak ve Çaylağı al.A bölgesinde siz çatışacaksınız.Yavuz,Geveze,Aşık siz D bölgesindesiniz.Hafız,Baba Hakkı,Kibar C bölgesi de sizde.Ve Eylem ve Avcı.Siz de B bölgesindesiniz."dedi Erdem.Bunu duyan Eylem ve Fethi şaşkınlıkla birbirlerine bakmışlardı.İyi de bu adam daha bir kaç gün önce ayrılmalarını istememiş miydi,neydi bu şimdi?

"A-ama komuta..."

"İtiraz istemiyorum Eylem!Haydi herkes görev başına.Bir kulağınız daima telsizlerinizde olsun.Haydi aslanlarım göreyim sizi."dedi Erdem.Herkes operasyon bölgesine doğru yola çıkmıştı.Eylem ve Fethi ise oldukları yerde öylece birbirlerine bakıyordu.