Bir EyFet Hikayesi

15.Bölüm

E-eylem iyi misin?"dedi Nazlı duvara öylece boş boş bakan Eylem'i görünce.Gidip hemen yanına oturdu ve elini tuttu genç kadının.

"Ama sen,sen sevinmedin mi?"diye sordu İpek aynı şekilde Eylem'in yanına oturup boşta kalan elini tutarken.

"Bi-bilmiyorum.Sadece biraz ani oldu,beklemiyordum."dedi Eylem bunu söylerken gülümsemeye çalışırken.Ama bunu becerememişti çünkü aklı hala karnındaki o minik bebekteydi.Evet,sevdiği adamdan bir çocuğunun olacağı düşüncesi inanılmaz bir şeydi.Genç kadın hep bunu hayal ederdi ama şimdi bir anda bunun gerçek olduğunu öğrenmek onun bazı şeylerle yüzleşmesine sebep olmuştu.Hamileydi,ama Fethi ile evli olmadığı için bunu alaydan herhangi birinin öğrenmesi bile ikisinin de görevinden atılmasına sebep olabilirdi.Ve,o bir askerdi.Hamileyken nasıl düşmanlarıyla çatışacak,nasıl ülkesini koruyacaktı ki!Bu düşüncelerle başını ellerinin arasına aldı genç kadın.Bu hali Nazlı ve İpek'i korkutmaya yetmişti.

"Eylem bak biliyorum çok şaşırdın ama artık böyle heyecanlanmaman gerekiyor senin."dedi Nazlı.

"Aferin ya,kız zaten şokta bir de senin dediğine bak."dedi İpek bunun üzerine Nazlı'nın kulağına fısıldarken.

"Ben napacağım ki şimdi?"dedi Eylem yere bakan yüzünü çaresizce Nazlı ve İpek'e çevirirken.

"Ne mi yapacaksın,gidip söyleyeceksin Fethi abiye bir çocuğunuz olacağını."dedi Nazlı Eylem'in sözleri üzerine.

"Eylem,Nazlı haklı.Sonuçta bu bebek onun da bebeği,bunu bilmeye onun da hakkı var.Hem bunu öğrenince kesin sana evle..."

"Hayır!Şu an bu bebeği Fethi'ye söylemek istemiyorum."dedi Eylem bir hışımla ayağa kalkıp pencere doğru giderken.

"O ne demek ya?"dedi İpek bunun üzerine.Eylem'in söyledikleri onu şaşırtmıştı.

"Şu demek,eğer ben ona hamile olduğumu söylersem senin de dediğin gibi bana evlenme teklifi edecek.Ama ben sırf bu bebek için bana evlenme teklifi yapmak zorunda kalsın istemiyorum.Kendisi ne zaman isterse o zaman yapsın istiyorum."dedi Eylem.Onun bu sözlerinden sonra odada kısa bir sessizlik olmuştu.Bu sessizliği bozan şey ise Nazlı'nın sözleri olmuştu.

"Ya sence de böyle düşünerek biraz bencillik etmiyor musun?Bu bebek senin olduğu kadar onun da bebeği ve bunu bilmeye hakkı var."dedi Nazlı.

"Evet belki de bencilim,ama yapamam,şu an bu bebeğe ben bile hazır değilken bunu ona söyleyemem."dedi Eylem ve hemen ardından koltukta duran çantasını aldıktan sonra hızla odadan çıktı.Onun ardından Nazlı ve İpek sadece birbirlerine bakmakla yetindiler.

Genç kadın ise alaya doğru yürümeye başladı.Nazlı haklıydı,böyle davranarak Fethi'ye büyük bir haksızlık yapıyordu.Ama olmazdı,şu an söyleyemezdi.Hem belki ona söylemeden aldırırdı.Bu düşünceyle yüzünü buruşturdu birden genç kadın.Neler düşünüyordu böyle,kendi canından olan bir şeyin nasıl canına kıyardı.Bu düşüncelerle eli istemsizce karnına gitti genç kadının.Ve çok farklı bir duygu vücudunu esir aldı.Evet,belki karnındaki şey daha hissedilemeyecek kadar küçüktü,ama hissetmişti genç kadın.O bir anneydi artık.Bu düşünceyle yüzünde oluşan kocaman gülümsemeye engel olamadı.Doğuracaktı bu bebeği,ne olursa olsun ona annelik yapmak şu an en çok istediği şeydi.Ve yapacaktı da.Birden kendisine bir güç geldiğini hissetti genç kadın.Ve hızlı adımlarla ilerlemeye devam ederken çoktan alaya varmıştı.Odasına doğru yol aldığında ise onu durduran arkasından seslenen Fethi olmuştu.

"Sevgiline bir merhaba öpücüğü vermeden nereye böyle?"dedi Fethi sevdiği kadının yanına doğru ilerlerken.Tüm gün görmediği için onu özlediğini fark etmişti.