İyiki Varsın Ayıcık

6.BÖLÜM - HER ŞEY GÜZEL OLACAK

Çok beklettim mi, özür dilerim. Ama bu size bağlı. Yorum ve vote sayısı ile bölüm yayınlama hızı doğru orantılı ;)

Bölümleri uzatmaya çalışıyorum ama daha yeniyim ve pek becerikli değilim sanırım :)) İyi okumalar :D

Rüya'nın Anlatımı

Neden seçmişti ki bu şarkıyı ? Hayır yani başka şarkı mı bulamamıştı sanki ?

O an canlandı gözlerimde. Mert... O güzel sesiyle söylemişti bana bu şarkıyı, ilk çıkmaya başladığımız gün. Gitar eşliğinde ne de huzur vermişti bana.

Gözlerimden yaşlar gelmeye başladığını yeni farkettim. Kendimi nasıl dışarı attım hiç bilmiyorum zaten. Şu an ön bahçede oturuyordum. Her an Eylül gelebilir diye arka bahçeye doğru yöneldim. Çünkü yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.

Gözyaşlarımdan etrafı seçemiyordum. Arka bahçeye gitmek için köşeden döndüğüm sırada tam karşımda belli belirsiz bir siluet gördüm. Gözlerimi elimin tersiyle sildim hemen. Burak'tı !

Olamaz, beni bu hâlde görmemeliydi, off rezil oldum ! Arka bahçenin ışıklandırması, ağlamaktan kıpkırmızı olan göz çevremi ve en kötüsü çok hafif de olsa yaptığım makyajın berbat olduğunu belli edecek kadar iyiydi.

"R-Rüya, iyi misin?" diye sordu Burak. Gözlerinden şaşırdığı belli oluyordu. Hayret, bu çocuk böyle şeyler sorar mıydı? Demekki ayılar da bazen kibar olabiliyormuş.

" İyiye benzer bi hâlim mi var ? Şimdi lütfen beni yalnız bırak ! " diye çıkıştım ağlayarak. Sert oldu biraz ama hak etti o da ne yapayım. Çünkü şu an ya yalnız kalmalıydım ya da beni anlayacak birilerine ihtiyacım vardı. 

Hızla geri döndüm ve kenardaki üçlü salıncaklardan birine oturdum.

Yavaşça yanıma oturdu ve sessizce beklemeye başladı. Amacı neydi bu çocuğun ??

Göz ucuyla baktım ona. Üstündeki kıyafetleri yeni yeni incelemeye başladım. Siyah bir kot ve üstünde siyah bir gömlek vardı. Amaan banane canım ne giydiyse giydi. Aslında bu çocuk da.. Ah, evet hakkını yememeliyim. Çocuk taştı resmen ya. Boyumun uzun olmasına rağmen topukluyla bile aramizda birkaç cm boy farkı kalıyordu.

"Ben sadece.." diyebildi tek cümle oldu, tabi cümle denebilirse. Sonra yavaşça arkasını dönerek yürümeye başladı.

Burak'a karşı vicdan azabı duymaya başladım. Ahh insanların kalbini kırmaktan nefret ediyorum. Ama şu an onunla ilgilenecek durumda değildim, öyle değil mi ?                

Burak'ın ağzından

"Ne bekliyorsun ki ?! Sana sarilarak derdini anlatmasını, kollarında teselli bulmasını mı ? Hiç sanmıyorum. Çok beklersin Burak." diye düşünerek bir iki adım atmıştım ki Rüya'nın hıçkırıkları olduğum yere çiviledi beni. Daha fazla dayanamayarak tekrar yanına gittim.

"Sorun ne Rüya, anlatabilirsin bana" dedim. Sadece şaşırmış bakışlarla yüzüme dik dik baktı.

Ağlamaktan gözleri kızarmıştı ve makyajı dağılmıştı. Hoş, zaten pek makyaj yapmazdı.

Eminim içinden " Bu ne tür bi manyak, benimle o kadar uğraştı şimdi ne gelmiş 'sorun ne' diye soruyor" diye düşünüyordur. E haklı da.

Rüya'dan tepki gelmeyince şansımı daha da zorladım ve "İstersen birlikte sahile inelim, hem dolaşırız hem de iyi gelir belki." dedim.

Bi süre sessiz kaldı. Ah, zaten kabul etmesini beklemiyordum.

Bana döndü, gözlerini gözlerime sabitledi ve ağzından tek kelime çıktı "Peki".                                    

O an havalara uçabilirdim. Rüya'ya sarılmamak için kendimi zor tuttum..

Bol vote ve yorum lütfeen :))))

Kütüphaneme yeni bir kitap ekledim. Bakmanızı tavsiye ederim "Yağmur" :D