1 hafta sonra
Aradan 1 hafta geçmişti.Kendimi toparlayabilmiştim.Bu 1 hafta boyunca Fiko hep benimle ilgilenmişti.O kadar mutlu hissetmiştim ki kendimi.O yanımdayken ağrılarımı yaralarımı unutmuştum.
Okula gitmek için hazırlandım.Mercanı bekliyordum.Ama bi türlü çıkamadı evden.Tam arayacakken çıktı.
"Sonunda be kızım"
"Tamam be geldik"
Kolkola girip okula yürüdük.Yolda Fikolara hiç rastlamadık.Okula gittiğimizde de yoklarldı.
"Mercan,Fikolar nerde?"
"Onların maçı var yarın çalışma yapacaklar tüm gün"
Okulda Fikosuz bi gün o kadar sıkıcı ve iğrençti ki.Fikoyu görmeden günüm aydınlanmıyordu.
Tüm sıkıcılığıyla okul sonunda bitmişti.Mercanla eve dönüyorduk.Karşımıza çocuklar çıktı.Mercan:
"Nasıldı antrenman?"
"Valla bittik aşkım,çok yorulduk"
Fiko:"Yarın geliyonuz dimi?"
"Gelicez tabi,sizi bırakırmıyız"
Fikonun yüzünde kocaman bi gülümseme oluştu.Onun gülüşüne hastaydım.Bi süre konuşup sonra evlere dağıldık.
Ertesi gün Mercanla maça gitmek için erkenden kalktık.Maç salonuna geldiğimizde çok kalabalıktı.Özel bir kolejle yapıyorlardı maçı.Maç başlamak üzereydi.Oyuncular sahaya çıkmıştı.Ve maç başlamıştı.Maç sırasında kavga çıktı.Ama uzatmadılar.Kolejliler arızaydı biraz.Sürekli bişey yapıyolardı.
Şuan berabereydi.Atışı Fiko yapıyordu.Vee atmıştı. Bizimkiler kazanmıştı.Onların yanına gittik hemen.Ama şu kolejli çocuk Fikoya sert bir omuz atmıştı.
"Yavaş lan"
"Kusura bak çomar bilerek oldu"
"Ne dedin lan sen"diye çıkıştı Fiko.
"Göreceksiniz olum gününüzü göstercem size"
"Kıvanç,boşver şu eziklerle uğraşma yürü"
Fiko tam adının Kıvanç olduğunu öğrendiğim çocuğa bi adım atacakken durdurdum.
"Boşver Fiko hadi gel"
Diğer çocuklar da sinir olmuşlardı.Mercan:
"Üff boşverin şu züppeleri,hadi hazırlanın da kutlayalım."
Mercanla dışarı çıkıp beklemeye başladık çocukları.Onları beklerken önümüzden züppeler geçti.Kıvanç denen çocuk hep bana bana bakıyodu.Mercan arkalarından söyleniyodu.Tam bu arada bizim çocuklar geldi ve mahalleye gittik.
Eve gelince akşam kutlama için bişeyler yapmaya başladım.Fiko seviyo diye yaprak sarması yapıyordum.Babam o arada mutfağa geldi.
"Ben gidiyorum iş çıktı,iki gün yokum sakın yokluğumdan yararlanma gelince kırarım o bacaklarını."
Ohh ben iki gün rahattım.Arada böyle işi çıkar giderdi.Akşam rahatlıkla gidebilecektim.Yaprak sarmanın ardından mozaik pasta yaptım.Akşam olduğunda hazırlanıp mekana gittim.Mercanla masayı hazırladık.Ardından çocuklar da geldi.
Fiko:"Valla biz hep kazandığımızda hep böyle olcaksa"
"Siz kazanın da biz hep yaparız"
Masadakileri silip süpürdükten sonra hep birlikte topladık.Ardından Hakan:
"Ee hadi çocuklar biz gidelim"
"Ama erken daha"
Sanki hepsi anlaşmış gibi Hakan,Sadık,Ali,Mercan,Ömer hepsi gitti.Şaşırmıştım.Ne dönüyodu burda.Fikoyla başbaşa kalmıştım.Fiko yanıma gelip ellerimi tuttu.Şuan kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bi an yerinden çıkacak sandım.
"Sibel,sana bişey söylemem gerek"
Yanıma iyice sokuldu.Allahım bu bir rüyaysa eğer lütfen hiç uyanmayayım.Arkasından bi gül çıkardı.Bana doğru uzattı.
"Seni seviyorum Sibel.Kendimi bildim bileli seni seviyorum.Çok seviyorum."
Dilim tutulmuştu sanki.Hiçbişey söyleyemiyordum.Elinde tuttuğu gülü aldım.Yıllardan beri yapmak istediğim şeyi yaptım.Ona sımsıkı sarıldım.Oda ellerini belime doladı.
"Bende seni çok seviyorum Fiko.Hemde çok"
İkimiz bi süre öyle kaldık.Şuan o kadar mutlu hissediyordum ki.Hiç bırakmak istemiyordum.Sonunda hayallerim gerçek olmuştu...❤️
Yorum ve vote bırakmayı unutmayınız...❣️🌹😘😘
